The Tale of The Princess Kaguya - จริงๆไม่ได้เป็นแฟนค่าย Ghibi สักเท่าไหร่ ดูมาแค่ Grave of The Frieflies , Spirit Away และ The Wind Rises โดยเรื่องหลังนี่หวังไว้มาก แต่หนังไม่ได้ไต่เท่าความคาดหวังสักเท่าไหร่



มาถึงเรื่องเจ้าหญิงกระบอกไม้ไผ่นี่เลือกดูเพราะงานภาพล้วนๆเพราะมันดูแปลกและสวยอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เหมือนภาพวาดสีน้ำ และมันคล้ายกับเปลี่ยนไปตามอารมณ์ตัวคางุยะในบางครั้ง และพอเข้าไปดูจริงๆก็ยิ่งกว่าที่คาดไว้ นอกจากจากภาพที่สวยมากแล้ว วิธีที่เขาใช้ภาพเล่ามันก็งดงามไม่แพ้กัน เราสัมผัสความรู้สึกต่างๆผ่านงานวาด ทั้งธรรมชาติ วิถีชีวิต ที่หนังจะเล่ามันดูปรานีตมาก จนทำให้อนิเมชั่นก่อนหน้านี้เป็นงานหยาบไปเลย



มาถึงเนื้อเรื่องไม่อยากเล่าเยอะ เอาเป็นว่าเรื่องเกี่ยวกับคนตัดฟืนไปพบเจ้าหญิงตัวน้อยที่เกิดออกมาจากหัวปลี เขานำเธอกลับบ้านเพราะคิดว่าเธอคือของที่สวรรค์ประธานมาให้ เจ้าหญิงเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในชนบท ขณะเดียวกันคนตัดฟืนก็เริ่มคิดว่านี่อาจไม่ใช่ชีวิตเธอคู่ควร



คือสารของหนังมันเยอะมากครับ ซึ่งเวลาหนังเล่าออกมาได้อย่างเก่งมากครับ เล่าแล้วไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการสอน เราแค่รู้สึก แถมเนื้อเรื่องก็บีบหัวใจเหลือเกิน คือผมพอรู้อยู่แล้วแทนที่จะรู้สึกน้อยลง แต่เปล่าเลย ผมดันรู้สึกมากขึ้นมากกว่าคนอื่น รู้สึกได้ว่าถ้าแข่งจำนวนน้ำตาที่พรั่งพรูในรอบที่ผมดูนี่ผมชนะแน่ๆ



มาถึงอีกเรื่องที่สำคัญมากของหนังอเมชั่นคือเสียง ไม่ต้องพูดเรื่องเสียงพากย์นะครับ อันนั้นไร้ที่ติอยู่แล้ว พวกเสียงประกอบ เสียงใบไม้ เสียงเครื่องดนตรี เสียงแมลงเล็กๆ ผมไม่รู้เขาทำยังไงมันดูจริงมาก มากกว่าดูหนังคนแสดงบางเรื่องซะอีก และอีกอย่างที่ลืมไม่ได้คือเพลง ทั้งเพลงที่เป็นหัวใจของเรื่อง และเพลงที่มาหลังหนังจบที่ชื่อว่า Memory of Life



ปล. ผมแนะนำให้ทุกคนไปชมเรื่องนี้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้นะครับ เพราะนีอาจเป็นงานชิ้นสุดท้ายของสตูดิโอจิบริที่เราจะได้โรงภาพยนต์ และนี่คืองานมาสเตอร์พีซอย่างไม่ต้องสงสัย