สติ เป็นคำสั้นๆ แต่มีความสำคัญยิ่งต่อคุณภาพการใช้ชีวิต  ต่อคุณภาพการทำกิจกรรมทั้งผอง

สติ  ไม่ได้เกิดขึ้นได้เอง แต่ต้องผ่านการฝึกฝน การทดลองพินิจจิตผ่านร่างกายที่ไปปฏิสัมพันธ์กับโลก
สติ  ย่อมมีอยู่ในทุกเรื่อง บนความหลากหลายของชีวิต  ของการใช้ชีวิต

ในการกระทำแต่ละเรื่องราว ย่อมหรือควรเข้าถึงจุดเริ่มต้นไว้แต่แรกเสมอ
เพื่อตามติด  สะสมคุณภาพการเปลี่ยนแปลงไปของกระแสการรับรู้
ยิ่งมีการจดจำได้ดี  มีความเข้าใจสะสมต่อเนื่อง  ...จิตก็จะเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังปัญญา
มิติเชิงปวศ.ก็จะเปิดกว้าง   ความจดจำได้จะเป็นฐานปฏิบัติการของความรู้ต่อสิ่งนั้น หรือเรื่องราวนั้นๆ
มันอยู่ที่ว่า  แต่ละคนมีศักยภาพในการจดจำ หรือสะสมคุณภาพการรับรู้อย่างเข้าใจได้กว้างขวาง และลึกเพียงใด...?
และนั่นก็คือ   คุณภาพความหยั่งรู้ให้หลังจะตามมา     และมันไม่ใช่เรื่องเหตุผลอย่างเดียว
ตรงนี้  คือ  ปัญญาที่ก่อรูปเป็นความหยั่งรู้  ที่ได้ผสานเหตุผลกับอารมณ์-ความรู้สึก บนสมรรถนะการรับรู้ภายในพร้อมกัน..อยู่แล้ว

ไม่ง่าย แต่ต้องอาศัยความตั้งใจ และมีสติตลอดทุกการแปรเปลี่ยนของเรื่องราวที่คุณกำลังทำ
ที่ละเลยไม่ได้คือ  เสถียรภาพของจิตใจที่ต้องไม่เร่งรีบ  ไม่ห่วงหน้าผะวงหลัง  ไม่วิตกกังวล แต่สบายๆอย่างเปิดกว้าง

อันที่จริง  โลกของความจริงนั้นงดงาม   ไร้การครอบครอง  ไม่ได้ปรุงแต่งไปด้วยกิเลส หรือความอยาก
แต่กลับ  โน้มไปทางบริสุทธิ์  สงบ และสง่างาม  ประกอบสร้างความยิ่งใหญ่บนความเล็กสูญของอัตตา  ...เสียด้วยซ้ำ