ปี45 ไม่มีซักบาท มี2-3หมื่นมั้ง  ผ่านไป.....12-13ปี ไต่ขึ้นมารวมหมด14-15m. (ถ้าประเมินปัจจุบันคง16-17m.)

รู้สึกว่าเริ่มเป็นขาลง .....ยังไปได้อยู่ แต่อาจจะไม่เวิร์คเหมือน3-4ปีที่ผ่านมา  ปีหน้าไม่กล้าคิด...จากภาวะต่างๆ ทุกอย่างมีขึ้น-มีลง

รู้สึกน๊อยจัง......ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย  ใครบอกว่าให้มองคนที่ด้อยกว่าเรา ลำบากกว่าเรา ก็มองอยู่  มองตลอด ...สมัยก่อนเราไม่เห็นมีไรเลย  ไม่มีอนาคตซะด้วยซ้ำ  ขึ้นมาหน่อยก็บุญนักหนาแล้ว    ไม่ชอบความรู้สึกขึ้นแล้ว ดีแล้ว ดร๊อบลง .....รู้อยู่คนเราตายไปเอาไปไม่ได้ซักบาท  ซึ่งเราก็ดันทำแต่งานซะด้วย  แทบไม่รู้สึกเลย ว่ามีขึ้นมามันต่างกันยังไง อย่างมากก็กินดีขึ้นเท่านั้นเอง   ส่วนภายนอกเราก็ทำตัวเหมือนเดิม  ไม่อะไรกะสิ่งประดับนอกกาย รถไม่หรู เครื่องประดับไม่ใส่ มือถือก็ใช้ๆไป พังเมื่อไหร่ค่อยซื้อใหม่...

อยากปล่อยวางแต่มันทำไม่ได้น่ะซิ  ขนาดสู้ยิบตายังเหนื่อย ขืนทำเล่นทำหัวจะเจ๊งเอา เหนื่อยครับ...มาบ่นเฉยๆ

บางทีก็มองมนุษย์เงินเดือน ข้าราชการ ทำงานวันหยุดเยอะแยะมีเวลาเที่ยวนั่นเที่ยวนี่   ได้เงินเดือนขึ้นทุกปี   ผู้ประกอบการเล็กๆตะหากที่ติดกรงที่สร้างขึ้นมาเอง  รายจ่ายเดือนเป็นแสน  ตื่นมาหายใจก็มีรายจ่ายละ ไม่หารายได้ก็ต้องจ่ายอยู่ดี เหนื่อยครับ....ใครบอกว่าสบาย เหนื่อยจะตาย...เวลาก็ไม่ค่อยมี