อย่าหาเหา มาทำไม ได้คันทั่ว ใส่หัวตัว มันคัน นั่นใข่ไหม อย่าหาเรื่อง เลวร้าย ให้ทุกข์ใจ ใส่ตัวไว้ ทำไม ไม่เข้าที รู้ว่าไฟ ร้อนแค่ไหน ให้ไกลห่าง รู้ว่าทาง ไปไม่ได้ ให้หลีกหนี รู้ว่าคน คบไม่ได้ อย่าใยด

สี่เท้า ยังรู้พลาด พลั้งไปได้ นักปราชญ์ไซร้ ยังรู้พลั้ง ครั้งไผลเผลอ สองเท้าเดิน พลิกแพลง ตะแคงเจอ คงได้เก้อ กันไป ให้ระวัง อย่าประมาท ขาดสติ ทิฐิมาก จะลำบาก หากพลาดไป เหมือนใจตั้ง สติมี อยู่ไว้ ไม่ช

ยุให้รำ ตำให้รั่ว มั่วที่สุด ไม่คิดหยุด ฉุดเฉไฉ ไปมากหลาย เที่ยวใส่ร้าย ป้ายสี มีมากมาย ผลสุดท้าย หมายมุ่งหวัง ตั้งใจลวง พวกหวังดี ประสงค์ร้าย หมายกลั่นแกล้ง ทำเสแสร้ง สร้างซ้ำ พรำเป็นห่วง ต่อหน้าอย่

ความแก่นี่ ที่ใคร กลัวนักหนา ไม่ใช่เรื่อง เคืองอุรา พาเหลวไหล เรื่องน่าอาย กว่านี้ มีถมไป อายอะไร กับความแก่ แค่อยู่นาน ความตายเป็น สิ่งที่ หนีไม่ได้ ไม่ใช่ใคร หลีกได้ ให้กล่าวขาน เรื่องน่ากลัว มั่วม

ยิ้มเมื่อมี คนเขา เฝ้าเยาะเย้ย หัวเราะเลย ใครเขา เฝ้าเย้ยหยัน เฉยเมื่อได้ คำชม นิยมกัน อารมณ์นั้น อย่าหวั่นไหว ไปตามคน อย่าไปสน ใจใคร ได้ความสุข อย่าไปทุกข์ เพราะใคร ใจสับสน จงเชื่อมั่น ในดี มีของตน

ค่ำคืนนี้ จะผ่านไป ในไม่ช้า ได้เวลา เข้านอน พักผ่อนแล้ว ร่างกายก็ ตรากตำ ช้ำเป็นแนว คงไม่แคล้ว หลับเป็นตาย หลายเวลา มาส่งเพื่อน เข้านอน ก่อนคืนนี้ สวัสดี หลับสบาย คลายเหนื่อยหนา พบกันใหม่ ในพรุ่งนี้

ลิขิตฟ้า หรือจะสู้ มานะตน จะมีจน เราลิขิต ตัวเองได้ จะดีชั่ว อยู่ที่ตัว ทำลงไป ไม่ใช่ใคร ที่ไหน ทำให้เรา จะไปหวัง อะไร ใครทำให้ จงลงมือ ทำไป อย่าได้เขลา จะสำเร็จ หรือไม่ ไปทำเอา คือตัวเรา เท่านั้น ทำ

ทานคือการ ให้ไป ไม่หวังผล กับทุกคน ที่เรา เข้าช่วยได้ ให้ไปเพื่อ ช่วยเขา เราสุขใจ ไม่หวังใด จากการให้ ด้วยใจจริง ธรรมทาน เป็นการ ให้สูงสุด ธรรมะฉุด จิตใจ ให้สูงยิ่ง เหนือกว่าการ ให้ใด ไม่ทวงติง เพราะ