จากใจผมครับ จากที่ได้อ่านหลายๆกระทู้ในห้องนี้(ยาวหน่อยแต่ขอพื้นที่ผมอีกกระทู้เถอะครับ จะไม่ตั้งอะไรพร่ำเพื่ออีกแล้ว)

...ครับ  จากที่ผมได้สัมผัสปรากฏการณ์ฟุตบอลไทย  ได้อ่านหลายๆความเห็นจากหลายกระทู้  ผมขอแชร์สิ่งที่ผมคิดหน่อยนะครับ
ยาวไปมากผมต้องขอโทษด้วย  แต่ผมอยากจะพิมพ์ทุกอย่างที่ผมรู้สึกมาน่ะครับ  น่าจะครอบคลุมทุกเรื่องที่ผมอยากจะสื่อแล้ว


     ...อย่างแรก  ที่มีบางท่านถามว่าไม่เบื่อบางหรือกับกระแสฟีเวอร์ที่ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
ผมไม่เบื่อนะ  ไม่ว่ากระทู้ใหม่จะเป็นข่าวเก่าเล่าซ้ำ  หรือรูปที่เคยเห็นไปแล้วฯลฯ  อะไรก็ตามที

คือเข้าใจว่าทุกคนไม่ได้เห็นทุกอย่างพร้อมกันทั่วประเทศ  ไม่เหมือนประกาศวาระแห่งชาติที่ทุกคนต้องเห็นแน่ๆ
บางทีเวลามีคนตั้งกระทู้ซ้ำแล้วโดนว่าโดนเหน็บก็แอบสงสารนิดๆนะครับ  นึกตัวอย่างว่าถ้าเราไปเจอไปเห็นอะไรดีๆมา  อ่านแล้วมีความสุขก็แค่อยากแชร์ให้เพื่อนดูด้วยความหวังดี  แต่กลับโดนเพื่อนและคนอื่นในกลุ่มมาหัวเราะเยาะ  หาว่าเค้ารู้กันไปเป็นชาติแล้ว  ล้าหลัง  ชี้ชวนคนอื่นมาหัวเราะเรา  
เราก็คง...เสียความรู้สึก  น้อยใจน่ะนะ  แค่เราอยากแชร์สิ่งที่เราชอบให้กับคนที่เราคิดว่าชอบในสิ่งเดียวกันเท่านั้นเอง

ส่วนที่ว่า...บางคนชื่นชอบใครคนใดคนหนึ่งเป็นพิเศษ  จริงๆผมก็อยากให้เชียร์ทั้งทีม  เพราะเราไม่รู้หรอกว่าคนอื่นๆในทีมคิดยังไง  แต่อาจจะมีสักคนที่เกิดความรู้สึกแว้บขึ้นมาในใจว่า...เต็มที่ไป  เล่นดีไป  ซัพพอร์ททีมไปก็เท่านั้น  ไม่มีใครเห็นเลย
ผมไม่ได้ว่าว่า"ต้องมี"คนที่คิดแบบนี้นะครับ  ทุกคนในทีมผมเชื่อว่ามีน้ำใจนักกีฬา  แต่ก็นะ  ทุกคนก็ยังเป็นปุถุชน  มีรักโลภโกรธหลง  
ถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งในทีมคิดขึ้นมา...  เออนะ  เล่นกันสิบเอ็ดคน  วิ่งเหนื่อยกันสิบเอ็ดคน  แต่ประชาชนและสื่อเห็นแค่คนเดียว  แล้วถ้ามันมีใครคิดขึ้นมา  มันก็เกิดช่องว่างเล็กๆในใจระหว่างกัน  ผมว่ามันยากที่จะสนิทใจเหมือนเมื่อก่อนน่ะครับ  แล้วถ้าเขาเอาใจออกห่าง  ไม่ช่วยเติมเต็มเหมือนเมื่อก่อน  จุบจบของ"ทีมเวิร์ค"ก็คงมาถึงเร็วขึ้น

ผมอาจจะคิดมากไป  แต่ใจคน  อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ

และอีกมุมหนึ่ง...  การที่มีหลายๆคนคลั่งในตัวนักกีฬา ก็อยากให้คลั่งแต่พอดีน่ะครับ  ไม่ใช่ไปถามไปรุกล้ำความเป็นส่วนตัวเขา  และอย่างข่าวนายด็อกเตอร์อะไรนั่นออกมาวิจารณ์  ก็มีสื่อไปถามชัปปุยส์ว่ารู้สึกอย่างไร(รู้สึกว่าผมแว้บๆว่าเคยเห็นข่าวสัมภาษณ์นี้ผ่านตานะครับ)  คือไม่อยากให้เอาเรื่องแบบนี้ไปถาม  ไปให้เขารับรู้น่ะครับ
ตอนแรกที่เห็นข่าว  ก็สงสัยว่า...จะไปถามชัปปุยส์เพื่ออะไร  เพื่อให้เขารู้ว่ามีคนไม่ชอบเขานะ  มันไม่ได้ก่อให้เกิดอะไรที่ดีขึ้นเลยน่ะครับยิงคำถามไปแบบนั้น  
แต่ผมว่าเกิดกระแสฟีเวอร์ก็ดีนะ  ถึงมันอาจจะฉาบฉวย  เกิดขึ้นไม่นาน  แต่ก็ทำให้หลายคนที่ไม่เคยดูก็ได้ดู  ได้รู้จัก  แต่ไม่อยากให้วงการบันเทิงมาชุบมือเปิบนะฮะ  ผลออกมาก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่  เราเสียบุคลากรฝีมือดีไปกับสิ่งยั่วยุหลายคนแล้ว  แต่อยากให้องค์กรกีฬาอะไรสักแห่งใช้กระแสนี้ให้เป็นประโยชน์  อาจจะจัดตั้งแคมเปญเยาวชนไทยแห่งชาติมาจัดเล่นกีฬาแข่งกีฬาแล้วเอาพวกเขามาเป็นต้นแบบ  เป็นพรีเซนเตอร์เฉพาะกิจอะไรอย่างนี้น่าจะดีกว่า
บางคนอาจจะคิดว่าเกาะกระแส  แต่ผมว่านี่แหละ  ถ้าจะปลุกเยาวชนให้ตื่นตัว  ก็ต้องหาในสิ่งที่เขาสนใจ  ให้เขาตั้งเป็นไอดอล
อยากคุยกับเยาวชน  คุยกับวัยรุ่น  ก็ต้องสื่อสารในวิธีของเขา  ด้วยเพลง  ด้วยสื่อสมัยใหม่  
จะให้เอาลุงป้าแก่ๆมายืนพูดรณรงค์ออกทีวีมันไม่ใช่น่ะครับ  อย่าว่าแต่เยาวชนเลย  ผมเองถ้าเปิดเจอก็คงเปลี่ยนช่องอ่ะ  


แล้วสุดท้ายก็...อยากบอกแฟนบอลบางท่านที่เหน็บแนมคนที่เพิ่งตามมาจากกระแสว่า"แฟนเฉพาะกิจ"น่ะครับ
คือ...ไม่อยากให้มองว่า  ฉันมาก่อน  ฉันเชียร์ก่อน  ตอนทีมแพ้พวกแกไปมุดหัวอยู่ไหนมา  มาร่วมดีใจแค่ตอนเขาชนะ...

ผมคิดว่าผมเข้าใจ  ใช่ครับ  หลายๆคนมาช้าไป รวมทั้งผม  แต่ผมก็คิดว่า  ยังคงมีอีกหลายคน  ที่รัก  เชียร์ทีมเราและเรียกว่าคอบอลไทยได้เต็มปาก  เพียงแค่พวกเขาเหล่านั้นอาจจะไม่ได้แสดงตัว  บางคนอาจจะไม่ได้เล่นเน็ต  ไม่ได้เข้าเว็ปเพื่อมาบอกกล่าวอะไร  ไม่ได้ทำอะไรยิ่งใหญ่  แค่มีความสุขกับการรอชมผลงานของทีมที่เขารักไปวันๆ  ยิ้มกับความรู้สึกดีๆที่นักบอลของเราได้สร้างขึ้น  อย่างนั้น  จะเรียกว่าเป็นแฟนบอลได้ไหม  คำว่าแฟนคลับ-แฟนบอล  ในความรู้สึกผมไม่ต่างกันนะ  คือคนที่รัก ชื่นชอบไม่ว่าจะในตัวนักเตะเอง  ผลงาน  ความสามารถฯลฯ  หรืออะไรก็ตาม  

...อย่างผมเอง  ผมก็ไม่ได้ตามดูทีมชาติไทยทุกแมตช์  ไม่ได้มีข้อมูลสรุปเก็บไว้ในครอบครองมากมาย  ไม่ได้ติดตามทุกรายละเอียดเกี่ยวกับทีมเพราะผมไม่ใช่นักกีฬาหรือชอบกีฬาขนาดนั้น   ปกติผมเข้าห้องก้นครัวเพราะมันตรงกับสายงานผม  ไม่ได้ต่อเน็ตเพื่อ search ข่าวบอลไทย  อัพเดทข้อมูลอะไรโดยเฉพาะ  แต่ก็อ่านทุกครั้งถ้าได้เห็น  ดูทุกครั้งที่ได้ผ่านตา  กระทู้ผมก็เข้าถ้ามีกระทู้ใหม่ดังๆขึ้นมาตอนที่ผมเข้าพันทิปพอดี  แต่ก็อาจจะไม่ได้พิมพ์แสดงตัวอะไร  ก็อ่าน  รับทราบ  ผมอาจจะไม่ได้อยู่ในกลุ่มใดๆที่เกี่ยวกับบอลไทยเลยด้วยซ้ำถ้าจัดอันดับกันแล้ว แต่ผมก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เห็นลายธงชาติไทยพริ้วไสวอยู่ในสนาม

และที่หลายๆคนเหน็บแนม...มันก็จริง  ที่ช่วงนี้มีหลายๆคนออกมาร่วมยินดี  โพสรูปฯลฯ  ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็นมีมา  ก็เพราะมันเป็นข่าวใหญ่ไงครับ  ทุกคนได้รับทราบทั่วกันทั้งประเทศ  อาจมีกระทู้ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับวงการฟุตบอลไทยหรืออะไรก็ตาม  ที่คุณบอกว่าเงียบ  ก็เพราะมันไม่ใช่ข่าวใหญ่ที่ทุกสื่อจะออกมารายงานขนาดนั้น  บางคนทราบ บางคนไม่ทราบ  อย่าง...การแข่งซูซูกิคัพครั้งนี้  ถ้าไม่ใช่คอบอลจริงๆไม่ได้เปิดช่องตามข่าวกีฬา  ไม่มีข่าวลงจั่วหัวเขาจะรู้ไหมถ้าไม่ใช่รอบชิงใหญ่ๆ  แล้วใช่ความผิดของเขาหรือเปล่าที่เขาไม่ทราบ  เขาอาจจะไม่ได้มานั่งเล่นคอม  ตัวอย่างง่ายๆ  ลุงแก่ๆข้างบ้านผมมีแต่ทีวีเก่าๆเครื่องนึงเพื่อนั่งดูการถ่ายทอดสดทีมที่แกรัก ไม่ใช่แค่บอลเท่านั้น  กีฬาทุกชนิด  ถ้ามีขื่อว่า"ทีมชาติไทย"ลงแข่งแกเปิดดูหมด  ได้ยินเสียงเชียร์เย้วๆดังข้ามมาออกบ่อยไป   นั่นถือว่าเป็นแฟนตัวจริงของทีมชาติไทยได้ไหม  เขาอาจจะมีแค่นั้น แต่ความรู้สึกในใจไม่ได้น้อยไปกว่าคอบอลคนอื่นๆเลย  หรือแกต้องพยายามเสาะหาร้านเน็ตเพื่อมาตั้งกระทู้วิจารณ์  ต้องไปหาซื้อเสื้อทีมชาติทุกแบบทุกสีมาเก็บไว้  ต้องไปจองตั๋วแข่งให้ได้ทุกแมตช์ถึงจะได้ชื่อว่าพยายามแล้ว  เป็นคอบอลตัวจริง

สมาชิกหลายๆท่านที่มาตั้งกระทู้กันไม่ได้เรียกร้องอะไร  ไม่ได้ต้องการให้ออกโล่มายืนยันว่าฉันรักบอลไทยจริงๆ   เพียงแค่อยากร่วมเป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์น่ายินดีนี้  หาเพื่อนร่วมความรู้สึกเดียวกัน  ให้กำลังใจกันและกัน  แต่กลับต้องรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเพียงเพราะว่า...เขามาช้าไป

นักเตะฝึกซ้อม  สร้างผลงานออกมาก็เพื่อให้ทุกคนยอมรับ  และเมื่อมีคนยอมรับเขา  ยอมรับทีม  มันก็น่าจะดีแล้วไม่ใช่หรือครับ   ถ้าความเห็นหลายๆความเห็นไม่มีค่า  ความรู้สึกที่หลายๆคนแสดงออกมาไม่มีความหมาย  บางคนอาจเพิ่งเข้ามา  แต่ก็อาจจะอยู่ตลอดไป  บางคนอาจเป็นเด็กรุ่นใหม่  อายุน้อยๆ  เพิ่งรู้จักบอลไทยจากข่าวนี้  เลยเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็น  เพิ่งได้สัมผัสผลงานดีๆ  เขาอาจจะตัดสินใจซื้อลูกฟุตบอลลูกแรกในชีวิตเพื่อเอาไปหัดเตะในวันพรุ่งนี้ก็ได้   อย่างนี้จะเรียกว่าเขามาช้าไปไหม  เป็นความผิดของเขาหรือเปล่าที่เกิดช้าไป    แต่นั่นก็คือจุดเริ่มต้น  ต่อไปเขาอาจจะทำอะไรยิ่งใหญ่ก็ได้  บางคนอาจเอาไปบอกลูกบอกหลาน บอกพี่บอกน้อง  ปากต่อปาก   ถ่ายทอดสู่คนรุ่นใหม่ต่อๆไป   แต่ในเมื่อเขาเสียความรู้สึก  จนไม่อยากทำอะไรอีก  แล้วจากไป  จนเหลือแค่คอบอลตัวจริงไม่กี่คน  มันจะดีกับทีมไหม   ผลงานที่พวกเขาทำออกมาจะมีประโยชน์อะไร  ถ้าต้องสูญสลาย  หายไปเมื่อหมดยุคของแฟนบอลแค่กลุ่มเดียว  



ปล.ที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดไม่ได้จะหักล้างหรือแสดงความขัดแย้งอะไรกับแฟนบอลทุกท่านนะครับ  ผมนับถือและเคารพในความพยายาม  ความรัก  ความศรัทธาที่พวกคุณมีต่อทีมไทย  เพียงแค่เสนอความคิดเห็นในมุมมองของคนอีกคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะไปพ้องกับความรู้สึกของคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ถูกกล่าวถึง  ผมยังอยู่ข้างเดียวกับเจ้าของกระทู้ทุกกระทู้  เจ้าของความเห็นทุกความเห็นนะครับ

ด้วยความเคารพในจิตวิญญาณ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่