ไม่รู้ว่าสายเกินไปรึเปล่า เพิ่งมีเวลาได้มานั่งพิมพ์
อยากเล่าเหตุการณ์น่ารักๆที่ผมประสบมา ในคืนวันที่น้องๆทีมชาติเรายิงสองประตูคืนมาได้ที่บูกิตจาลิล

ตอนที่เริ่มแข่งประมาณ 19.00น.
ผมยังเดินราวด์ที่รพ.อยู่เลย
ได้ยินเสียงเชียร์ดังเข้ามาเป็นระยะๆ จากญาติๆคนไข้นี่แหละ
กับเสียงสบถเรื่องจุดโทษลูกแรก

เดินออกมาด้านนอก น้าคนขับรถกับพี่ๆเวรเปล
แกไปเอาทีวีรุ่นเก่าที่หลังจออวบๆ หน้าจอกระจิ๋วนึง
ไม่รู้ไปขุดกันมาจากไหน
มายืนรุมดูกันข้างๆ ER
ญาติคนข้งคนไข้ วินมอไซด์ก็ยืนออผสมโรง
เ้หมือนรู้จักกันมานาน เป็นภาพที่น่ารักมากนะครับ  
แต่หน้าเครียดๆ เหมือนฟังประชุมสภาผู้แทน
เดินเข้าไปสอบถามได้ความว่า 'เหยดดด แหม่'
ผมก็เลยชิ่งออกมาก่อน เดาว่าทรงไม่ค่อยดีเท่าไหร่
  
ยังไม่หมดครึ่งแรก
ก็ขับรถออกมาจะไปรพ.ที่สอง ถนนว่างมาก
ผมคงเป็นไม่กี่คนในประเทศที่ได้เห็นภาพพวกนี้
แทบไม่ได้เห็นแบบนี้มานานแล้วนะครับ ตั้งแต่เขาทรายแขวนนวมไป ผมเกิดโตมาทันยุคนั้น
ในรถก็เปิด FM99 ฟังพากษ์สดไป จบครึ่งแรกที่ 2-0 เหยดด แหม่

ตอนนั้นคิดในใจ ตามทฤษฎีเรายังถือความได้เปรียบเรื้อง away goal ก็จริง
แค่ประตูเดียว ก็ปิดเกมส์ได้แล้ว
แต่โมเมนตัมหน้างาน มันคนละเรื่อง
สนามสเกลขนาดนี้ เล่นบ้านเค้าอีก
น้องๆคงใจเสียไปพอสมควร
โดยเฉพาะลูกโทษแรกที่มาเร็วเหมือนโดนใบสั่งขนาดนั้น

มาถึงรพ.ที่สอง เริ่มครึ่งหลังไปได้ซักพักแล้ว
ได้ยินญาติๆคนไข้พูดกันว่า 3-0 แล้ว
สงสารน้องๆชุดนี้ นี่ก็ทีม 11 คนที่ดีที่สุดของประเทศเราแล้ว
ถ้าแพ้ก็คงต้องยอมรับ

มาถึงช๊อตสำมะคัญ ตอนที่สารัช โดนทำฟาวล์นอกกรอบ
ตอนนั้นผมเข้าไปตรวจคนไข้หลังทำ bypass กับ AVR ได้ 1 อาทิตย์พอดี
โดน consult ครั้งแรกเรื่อง refractory VT
ในห้องมีทีวีจอเล็กๆติดผนังให้คนไข้ดู
ตอนเข้าไป คุณลุงนอนทำหน้าเบื่อโลกมาก

'คุณลุงเจ็บหน้าอกมั๊ยครับวันนี้'

ไม่ตอบ ....

'ใจสั่น เหนื่อยแน่นมั๊ยครับ ลุง'

ไม่ตอบ ...

ซักพักแกทำมือทำไม้ พูดกระซิบเบาๆว่า
'พูดไม่ได้หมอ ไม่มีแรง'

ไม่เป็นไรครับ ผมก็ก้มตรวจหัวใจไป



'อ้าาาาาา หมอๆๆๆ เข้าแล้ววววว ' แกตะโกนดังลั่น ตัวเขย่าๆๆ
steth ผมกระเด็นกระดอนหมด

ผมถึงได้ดูรีเพลย์ ช๊อต 1-3 แบบสดๆกลางห้องคนไข้

แกมีลุกลงมาอธิบายข้างเตียง มือไม้มาหมด

'ลูกนี้ยิงยากมากนะหมอ มุมแทบไม่เหลือแล้ว
เจ้าเบอร์ 7 นี่ไม่ธรรมดา นอกจากจะเข้าถึงบอลก่อน
มุมแทบไม่มี ยังยิงกดลงพื้นอีกซึ่งผู้รักษาประตูรับยากมาก
หมอเห็นแบบนี้ ลุงนี่เคยเป็นผู้รักษาประตูมาก่อนนะ ... บลาๆๆๆๆ'

ผมยืนมองรีเพลย์บนจอทีวี และพูดออกมาเบาๆคนเดียว
'ครับลุง เบอร์ 7 แม่มยิงลูกนี้สุดยอดจริงๆ ...'