รถไฟเหาะเพื่อศักดิ์ศรีคนไทย (ตอนที่ ๓)
ตอนที่ ๑ ผมได้คิดรถไฟติดเครื่องไอพ่นลอยตัวแต่ยังแตะรางเบาๆ เพื่อประคอง มีโบกี้เดียว ยาว ๕๐ เมตร กว้าง ๘ เมตร จุคนได้ ๕๐๐ คน
ตอนที่ ๒ พัฒนามาเป็นวิ่งบนรางธรรมดาไม่ต้องลอยตัว ดีเท่ากันแต่ถูกกว่า ประหยัดกว่า

ตอนที่ ๓ นี้จะพัฒนาไปอีกระดับ คือ มีรางเฉพาะที่สถานีเท่านั้น พอออกจากสถานีก็ขึ้นบินแบบเรือบินเลย (ไม่มีปีกนะ เป็นปีกในตัว) แต่เราจะบินสูงประมาณ ๕๐ เมตรเท่านั้น พอพ้นยอดไม้ริมทาง สำหรับเส้นทางนั้น เราทำเป็นถนนแบบไม่ต้องทำอะไรเลย กว้าง ๑๐ เมตร เพียงแต่ไถต้นไม้ออก และตัดหญ้า ๖ เดือนครั้ง หรือให้ประชาชนปลูกหญ้าแล้วตัดเอาให้สัตว์กินก็ได้ (จะได้ไม่ต้องเสียเงินตัดหญ้า)

ถนนนี้มีไว้ร่อนลงกรณีฉุกเฉิน เครื่องยนต์ขัดข้องเท่านั้น แบบว่าพอกันตาย รถกระโดดหน่อย แต่ไม่ตายก็แล้วกัน พอถึงสถานีก็ร่อนลงรางซึ่งน่าจะยาวเพียง ๑ กม.เท่านั้น (กว้าง ๘ เมตร เท่ากับตอนที่ ๑) การร่อนลงรางให้พอดี ยากสักหน่อย นักบินต้องเก่งมาก แต่วันนี้ระบบ auto pilot มันจัดการให้หมด ไม่ต้องห่วง

แบบที่ ๓ นี้มันดีตรงที่ราคาโดยสารจะถูกมาก เพราะไม่ต้องมีรางยาวนี่แหละ เผลอๆ บินกทม.-เชียงใหม่ จะถูกกว่านั่งรถบัสเสียอีก ปลอดภัยกว่าด้วย ส่วนเร็วกว่านั้นแน่นอน เพราะความเร็วเดินทางของเราจะอยู่ที่ประมาณ ๘๐๐ กม. ต่อชม.

ทำได้ ไม่โม้ ผมขอเพียงสัก ๕๐๐ ล้านจะทำเครื่องต้นแบบสาธิตให้ดูสักตัว ทำสำเร็จขายได้ทั่วโลก กำไร ล้านล้าน แถมศักดิ์ศรีคนไทยกระหึ่มโลก
-----------------------------------------------------------------------------------------
ย้ายเมืองหลวง สร้างตึกสูงสุดในโลก รถไฟเหาะ
กรุงเทพ ตายเน่ามานานแล้ว แถมแออัด รถติด น้ำท่วม มลภาวะสูง ควรสร้างเมืองหลวงใหม่ได้แล้ว ผมเสนอพื้นที่ปากช่องต่อชัยภูมิ เขาสวย น้ำไส งดงามมาก แถมลมดี อากาศแห้งเย็นสบายตลอดปี (คนไทยส่วนใหญ่อ่อนภูมิศาสตร์ไม่รู้พื้นที่นี่หรอก ส่วนผมว่างๆ ขับรถวิ่งเล่น กินลมชมวิว โดยไม่ต้องไปภาคเหนือให้เปลืองเงินและเวลา)

ต้องสร้างแบบราคาถูกมากๆ ด้วยการสร้างตึกสูงที่สุดในโลก ดังที่ผมเคยเขียนเสนอไว้แล้ว ทุกกระทรวงอยู่อาคารเดียวกันหมด รวมทั้งทูตานุทูตทั่วโลก

อาคารนี้เป็นปิรามิด ๘ เหลี่ยม (สวยมาก และเป็นสัญลักษณ์ของธรรมจักร ๘ กำ) ฐานกว้าง ๑ กม. สูง ๗๐๐ เมตร (สูงกว่าตึกดูไบ) ยอดตัดกว้าง ๑๐๐ เมตร ไม่มีการลงเสาเข็ม วางบนดินธรรมดา แต่ค้ำยันกันด้วยระบบเสาเอียงในตัวแบบถักทอ (เหมือนเสาบ้านไทพวน) มีประมาณ ๒๕๐ ชั้น แต่ละชั้นมีพื้นขึงด้วยตาข่ายเหล็ก ปูด้วยพอลิเมอร์อย่างดี ผนังห้องทำด้วยไม้ไผ่ฟาก อัดฉาบด้วยเรซินอย่างดี อาคารนี้จะไม่มีปูนหินเลยสักหยด

ผนังอาคารด้านตะวันออกและตกปูด้วยโซลาร์เซ็ลเพื่อผลิตไฟฟ้าได้ ๒๐ เมกกะวัตต์ (กลางวัน) หลังคา ๘ เสา ติดกังหันลมแกนตั้ง ๘ ตัวผลิตไฟฟ้าให้ได้ ๕๐ เมกกะวัตต์ ตลอดวัน (ที่สูงลมแรงทำได้สบายและพื้นที่แถบนั้นลมแรงตลอดปี ลมแรง๒ เท่าได้พลังงานเพิ่ม ๘ เท่าตามกฎยกกำลังสาม)

ดังนั้นอาคารนี้รับพนักงานได้อย่างน้อย ๕ แสนคน มีพลังงานใช้เหลือเฟือ รับรองว่าทำได้ และจะโด่งดังไปทั่วโลก สำหรับลิฟต์ มี ๘ ตัว อยู่ที่แปดด้านของอาคาร เกาะเกี่ยวไปกับคานด้านนอก ขึ้นแล้วมองลงมาจะหวาดเสียว ตื่นเต้นมาก

การคมนาคม ก็ใช้รถไฟบิน ดังที่ผมได้นำเสนอไว้แล้ว มากทม. เพียง ๑๕ นาที ไวกว่าเดินทางจากสีลมไปแจ้งวัฒนะ ๔ เท่า

นักท่องเที่ยวทั่วโลกจะมาชม คนไทยจะหน้าบาน มีรายได้มหาศาล โดยเฉพาะชั้นบนๆ ทำเป็นโรงแรม ดาดฟ้าทำเป็นภัตตาคาร ขายน้ำพริกปลาร้า จานละพัน (ปกติดีแต่ไปเที่ยวหอไอเฟล กินไวน์ฝรั่งเศส เสียเงินให้เขา)


ขอเทิดทูนสุดยอดนักคิด นามว่า ..... ทวิช จิตรสมบูรณ์