สวัสดีครับ ทุกท่านเจอกันวันศุกร์ นะครับ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจครับ


      ‘ความรัก’ ของเธอ


      ตกลงมาพร้อมกับ ‘ความลับ’  ของเขา…จากสวรรค์!!


       สองปีก่อน

       ร้อยดาวรอดตายอย่างปาฏิหาริย์จากอุบัติเหตุร้ายแรง หลังจากฟื้นคืนความทรงจำบางส่วนสูญหาย
ชีวิตเธอก้าวสู่โลกใบใหม่ มีแพทย์หนุ่มหล่อล่ำคอยเคียงข้าง กระนั้นหัวใจก็ไม่อาจถูกเติมเต็มให้สมบูรณ์
จวบจนได้พบข้อความที่เขียนไว้บนลูกบาสเกตบอล  ‘หนูดาวเจ้าสาวของพี่…’

     ปริศนาวับหวานที่ต้องคลี่คลาย คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางสู่โลกแห่งวิญญาณ...
ภารกิจตามรอยรักในอดีตผ่านไปอย่างสุดสยอง พร้อมความทรงจำซึ่งค่อยๆ ก่อร่างกลับคืน
แต่รักระหว่างภพต้องสะดุดกึกกลางทาง เจ้าของลายมือไม่ใช่ ‘คุณผี’ อย่างที่เธอเข้าใจ
เขากลับกลายเป็นเทพบุรุษรูปงาม ผู้มาพร้อมรัศมีภาพ และปีก!

      เมื่อโชคชะตาเล่นตลก รักครั้งนี้จึงต้องมีผู้เสียสละ
อาจเป็นเธอที่เลือกหนทางสู่ปรภพอีกครั้ง หรือไม่ก็เป็นเขานั่นแหละที่ต้องยอม ‘ตก’ จากสวรรค์!!!



   บทที่ ผ่านมาครับ

บทที่ ๓    [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/32984093
บทที่ ๒  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/32957866
บทนำ และ บทที่ ๑ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ http://ppantip.com/topic/32938848   


      

    


  บทที่ ๔    


ภายในแผนกกุมารเวชกรรม


     เด็กหญิงลอยแก้วแสดงอาการกระฟัดกระเฟียดอย่างหนัก หมอนที่อยู่บนเตียงถูกเหวี่ยงออกไปไกล ครั้นพยาบาลสูงวัยมองลอดแว่นหนาส่งสายตาดุๆ มาเตือน  เธอจึงยอมเดินไปเก็บ รู้ว่าอีกฝ่ายเอาจริงและไม่ชอบให้เด็กในวอร์ดแห่งนี้แสดงพฤติกรรมก้าวร้าว เอาแต่ใจ


    ดวงหน้าอวบอ้วนสองแก้มห้อยย้อยงอง้ำ ริมฝีปากเล็กๆ อ้าแล้วหุบอ้าแล้วหุบ ทั้งที่พยาบาลยืนหน้าบึ้ง ยกมือห้ามไม่ให้พูด กระนั้นเด็กหญิงยังแผดเสียงแหลมจัดเข้าใส่


     “น้องแก้วบอกว่าเห็นจริงๆ เข้าใจมั้ย!” ร่างเจ้าเนื้อดิ้นปัดไปมา ช่วงบ่ายที่นั่งรถเข็นอยู่ด้านล่างตึกเพื่อไปซื้อของร้านสะดวกซื้อ โดยมีมารดาเป็นผู้เข็นให้ เธอมั่นใจว่าพบกับเทพบุตรเดินดินสองคน ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแวบเดียว แต่สามารถจดจำรายละเอียดได้เป็นอย่างดี


    “คนหนึ่งสูงล่ำบึ้ก หน้าตาเหมือนเจ้าชายอาหรับ คิ้วหนาตาคมสุดๆ  อีกคนเป็นลูกครึ่งผมดำ ตัวเล็กกว่านิดหน่อย น้องแก้วฟันธงตรงนี้เลย พี่ชายสองคนหล่อโฮกกว่าหมอโฮมส์เสียอีก!” พูดจบก็รีบยกสองมือปิดปาก กลัวคุณหมอสุดหล่อจะมาได้ยินและน้อยใจ แต่ไหนแต่ไรธามไทคือขวัญใจอันดับหนึ่งของลอยแก้ว


    เริ่มจากวันที่เขากระโดดน้ำลงไปช่วยชีวิตร้อยดาว  คลิปที่ถ่ายไว้ในมือถือของเธอมียอดวิวสูงเกือบล้านคลิก แน่นอนว่าเธอภูมิใจหนักหนา ถึงขั้นให้มารดาติดตามและเก็บข้อมูลนี้เอาไว้


    พยาบาลสูงวัยหันไปมองเพื่อนร่วมงานอีกคน ต่างส่ายหน้าระอาให้เด็กหญิง เห็นดังนั้นเข้าลอยแก้วจึงงัดไม้เด็ดออกมาเล่าต่อ



     “นี่ๆ จะบอกอะไรให้ ตรงหน้าอกข้างซ้ายพี่ชาย ติดปีกนกสีทองด้วย โก้มั่กๆ  เหมือนกัปตันบนเครื่องบินเลย แต่ว่าพวกเขามาที่นี่ทำไมอะ ไม่เห็นจะมีเครื่องบินสักหน่อย  เอ หรือว่า จะมารับใครแถวนี้นา…อยากรู้จัง”  


     ลอยแก้วนึกถึงไหล่กว้างๆ ภายใต้เสื้อสูทสีเข้มของพี่ชายทั้งสองคน สิ่งที่สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น นอกจากดวงหน้าหล่อเหลายิ่งกว่าพระเอกในหน้าจอทีวี หรือการ์ตูนญี่ปุ่นเล่มโปรด คือเข็มกลัดที่ติดอยู่บนกระเป๋าเสื้อสูทด้านนอก ตรงหน้าอกข้างซ้าย



    สิ่งนั้นมีรูปร่างเหมือนปีกนก ขนาดครึ่งฝ่ามือผู้ใหญ่ ปีกสีทองงามจับตา ส่องแสงวูบวาบงดงาม  ยามจับจ้องแลดูเหมือนจะขยับไหวได้ด้วย!


     ปีกนกมีความหมายถึงสิ่งใดหนอ แต่เท่าที่เห็นมันช่างโก้เก๋ เด็กหญิงนึกถึงแล้วก็กรี๊ดลั่น!



    “ถ้ายังไม่หยุดพูด พรุ่งนี้น้าพยาบาลจะไม่อนุญาตให้น้องแก้วออกจากวอร์ดรู้มั้ย” พยาบาลสูงวัยขู่ เด็กหญิงมักสร้างปัญหาให้แผนแห่งนี้ตลอด นับแต่อาการป่วยหลอกๆ ที่ต้องเข้าออกโรงพยาบาลแห่งนี้หลายหน แต่ละครั้งนำพามาซึ่งความยุ่งยากให้ หมอ พยาบาล ปวดหัวไปตามๆ กัน



    “น้องแก้วไม่ได้โกหกสักหน่อย ทำไมจะพูดไม่ได้” เด็กหญิงเถียงกลับด้วยสีหน้าสีตาเป็นจริงเป็นจัง



    “พอเถอะ ไม่มีใครอยากฟังเรื่องของน้องแก้วสักคน ถ้าไม่เงียบ พรุ่งนี้จะบอกให้คุณหมอจับฉีดยาที่ก้นเลย! ” พยาบาลเสียงฉุนจัด สีหน้าสีตาราวกับนางร้ายในละครหลังข่าว



    เด็กหญิงเท้าสะเอวหมับ ดวงตาเล็กชั้นเดียวเบิกกว้างเท่าที่จะทำได้เพื่อตอบโต้สองพยาบาลซึ่งไม่ค่อยจะเกินเส้นกันเท่าไหร่  



    “จำไว้เลย ต่อไปนี้ มีอะไรน้องแก้วจะไม่คุยด้วยแล้ว โป้งๆ นางพยาบาลใจยักษ์!” เด็กหญิงพาลใส่พร้อมกับสะบัดค้อนขวับให้พยาบาลเวรทั้งสองคน ก่อนจะเดินลงส้นเท้าจากไป



    ลอยแก้วย่องไปหาเพื่อนในวอร์ด หวังอยากให้มีใครสักคนเป็นเพื่อนคุยด้วย ทว่าพอแต่ละคนเห็นหน้าเธอ ต่างหันหน้าหนี ที่ร้ายกว่าคือรวมตัวออกปากไล่เธอไปให้ห่าง เมื่อไร้คนสนใจและทำให้อารมณ์เสียสุดๆ จึงเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ คนที่อยากพูดคุยด้วย เห็นจะเป็นใครไม่ได้ นอกเสียจากพี่สาวแสนใจดี ร้อยดาว!





    “พี่หนูดาวขา…” ร่างอวบอ้วนวิ่งไปคว้าแขนพี่สาวตัวเล็กหมับ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายกำลังสนทนากับใคร



    “คะ…” ร้อยดาวที่ยืนคุยกับธามไท หันมามองเด็กหญิง และยิ้มให้อย่างเอ็นดู เธอรู้สึกเขินนายแพทย์หนุ่มที่ถูก เรียก ‘พี่หนูดาว’ ประหนึ่งเป็นเด็กหญิงตัวน้อย แต่เข้าใจว่าสำหรับลอยแก้ว บอกยังไงเด็กหญิงคงไม่ยอมฟัง ลอยแก้วยืนกรานจะเรียกหญิงสาวเช่นนั้นต่อไป  



    นายแพทย์หนุ่มวางสีหน้าเข้ม กำลังคุยสิ่งสำคัญกับร้อยดาว อยากให้เธอเข้าใจถึงความตั้งใจที่เขาพร้อมจะเดินหน้าดูแลเธอตลอดไป ไม่ใช่เพียงในฐานะหมอหรือคนรู้จัก หากเป็นยิ่งกว่านั้น แต่ทั้งหมดจบลงเมื่อเด็กหญิงถลาเข้ามาขัดจังหวะ


    “น้องแก้ว คุณหมอคุณธุระอยู่นะครับ จวนได้เวลานอนแล้วด้วย กลับขึ้นเตียงดีกว่าไหม”  เขาบอกพร้อมกับพยักหน้าให้เด็กหญิงรู้ถึงความเหมาะสม แต่แทนที่จะฟังเธอกับทำท่ากะบึงกะบอนใส่



    “น้องแก้วรู้ค่ะ รู้ดีด้วยหมอโฮมส์” เด็กหญิงตอบ นิ้วชี้สั้นป้อมชี้ไปยังนาฬิกาแขวนผนังเรือนโต บอกเวลาใกล้จะสองทุ่มตรง


    “อื้อฮึ รู้แล้วต้องทำอย่างไรครับ” คุณหมอถาม คิดว่าเธอจะยอมถอยกลับเข้าไปในวอร์ดโดยง่าย แต่เขาคาดการณ์ผิดถนัด


    “หมอโฮมส์คะ ธุระน้องแก้วสำคัญจริงๆ สำคัญระดับโลกแตก  ถ้าไม่ได้คุยกับพี่หนูดาว น้องแก้วต้องฉี่ใส่ที่นอนแหงๆ หรือไม่ก็นอนผายลมปู๊ดป๊าดเหม็นไปทั้งห้องเลยค่ะ” เด็กหญิงร่ายยาว ไม่สนใจธามไท ด้วยใจมีสิ่งอยากระบายออกมาให้หมดเปลือก เธอหวังพึ่งใครไม่ได้นอกจากร้อยดาวที่แสนใจดี และเข้าใจเธอเป็นที่สุด  


    “ปะ พี่หนูดาว ไปคุยกันตามประสาผู้หญิงกัน!” ลอยแก้วเอ่ยจบก็ยึดตัวพี่สาวไว้มั่น ไม่สนใจอาการนายแพทย์ซึ่งทำหน้าดุเธอ


     “เอ่อ…ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ คุณหมอโฮมส์” ร้อยดาวบอกได้แค่นั้น ก็ถูกเด็กหญิงพาเข้าไปด้านในแผนกกุมารเวชกรรม