สิ่งที่ทำให้ดิฉันตัดสินใจชมเรื่องนี้ ไม่ยากค่ะ อยากแรกเลย พ่อคนนี้......
สามีลับคนที่8ของดิฉันเอง จิม สเตอร์เกส
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอเค มาพูดถึงหนังค่ะ
หนังเรื่องนี้แว่บแรกที่ดูตัวอย่าง มันเล่าเยอะไปจริงค่ะ แทบจะเป็นปริศนาของหนังครึ่งนึงที่ตัวอย่างเผยไปแล้วเลย แต่ไม่ต้องแคร์มาก ในหนังยังซ่อนสิ่งลึกลับไว้อีกส่วน
เรื่องนี้จำไม่ผิดมาจากเรื่องสั้นของ Edgar Allan Poe ชื่อไทยว่า "สถานวิปลาส" แต่เอาเข้าจริงมันไม่ถึงวิปลาส โหดซาดิสด์ขนาดนั้นหรอกค่ะ ภาพก็ไม่ได้รุนแรงมากมายนัก อยู่ในขั้นเด็กๆกว่าบางเรื่องด้วยซ้ำไป ออกแนวฟรุ้งฟริ้งอะใช่เลย
นักแสดงแต่ละคนทั้งแม่ เคท เบคคินเซล , จิม สเตอร์เกส (สามีคนที่8ดิฉัน) , เบน คิงส์ลีย์ , ไมเคิล เคน ทุกคนมีส่วนสำคัญต่อหนังหมด แถมเป็นการเลือกบทบาทที่ท้าทายอีกด้วยนะ แม้ว่าหนังจะไม่ได้ดังเด่อะไร หรือขนาดฟอร์มใหญ่โตอะไร แต่บทมันก็ดูท้าทายเอามากๆ ที่ทุกคนต้องเล่นเป็น "คนบ้า" ที่เสแสร้งทำเป็นคนจิตปกติ มีอดีตที่น่าหดหู่เป็นเหตุเป็นผลกันกับการกระทำ ดูไปเรื่อยๆมันสอนสภาวะจิตใจคนได้ดีเหมือนกัน คือดูแล้วได้คิดว่าไอ้คนจิตปกติเนี้ยมันน่ากลัวไม่แพ้กันหรอก
ถ้าให้นึก พล็อตเรื่องก็ประมาณ ๆ หลังคาแดง ของไทยเรานี่แหละค่ะ (ไม่รู้เรื่องไหนได้แรงบันดาลใจก่อนกัน) เกี่ยวกับสถานบำบัดคนบ้า จิตไม่ปกติ จนเราดูไปสักพักก็เริ่มไม่ปกติตามพวกมันละ ดูจบยังไม่ถึงขนาดต้องร้องทึ่ง คิดได้งัย? สตันไปสิบวิ ยังไม่ขนาดนั้น แต่พอทำให้เงิบได้อยู่บ้างเล็กๆ คือแนวนี้มองออกว่าจุดเฉลยมันหักมุมคนดูแน่นอน แล้วก็..........เข็มขัดสั้น.......หงายกลิ้งเลยค่ะ
สรุปค่ะ
Stonehearst Asylum ไม่ถึงขั้นแย่ซะหมด ถ้าอยากหาหนังดูช่วงนี้ไม่มีไรดู(เพราะดูหมดแล้ว) นี่เป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจ แม้หลายอย่างมันจะ old school สำหรับหนังฮอลลิวู้ดไปหน่อยก็ตามค่ะ
สุดท้ายนี้ Love Jim Sturgess
ไปดูมาแล้วค่ะ "Stonehearst Asylum" เรียบๆมาเรียงๆ แต่หักมุมซะหงายเงิ่บไปเลยค่ะ
สามีลับคนที่8ของดิฉันเอง จิม สเตอร์เกส
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอเค มาพูดถึงหนังค่ะ
หนังเรื่องนี้แว่บแรกที่ดูตัวอย่าง มันเล่าเยอะไปจริงค่ะ แทบจะเป็นปริศนาของหนังครึ่งนึงที่ตัวอย่างเผยไปแล้วเลย แต่ไม่ต้องแคร์มาก ในหนังยังซ่อนสิ่งลึกลับไว้อีกส่วน
เรื่องนี้จำไม่ผิดมาจากเรื่องสั้นของ Edgar Allan Poe ชื่อไทยว่า "สถานวิปลาส" แต่เอาเข้าจริงมันไม่ถึงวิปลาส โหดซาดิสด์ขนาดนั้นหรอกค่ะ ภาพก็ไม่ได้รุนแรงมากมายนัก อยู่ในขั้นเด็กๆกว่าบางเรื่องด้วยซ้ำไป ออกแนวฟรุ้งฟริ้งอะใช่เลย
นักแสดงแต่ละคนทั้งแม่ เคท เบคคินเซล , จิม สเตอร์เกส (สามีคนที่8ดิฉัน) , เบน คิงส์ลีย์ , ไมเคิล เคน ทุกคนมีส่วนสำคัญต่อหนังหมด แถมเป็นการเลือกบทบาทที่ท้าทายอีกด้วยนะ แม้ว่าหนังจะไม่ได้ดังเด่อะไร หรือขนาดฟอร์มใหญ่โตอะไร แต่บทมันก็ดูท้าทายเอามากๆ ที่ทุกคนต้องเล่นเป็น "คนบ้า" ที่เสแสร้งทำเป็นคนจิตปกติ มีอดีตที่น่าหดหู่เป็นเหตุเป็นผลกันกับการกระทำ ดูไปเรื่อยๆมันสอนสภาวะจิตใจคนได้ดีเหมือนกัน คือดูแล้วได้คิดว่าไอ้คนจิตปกติเนี้ยมันน่ากลัวไม่แพ้กันหรอก
ถ้าให้นึก พล็อตเรื่องก็ประมาณ ๆ หลังคาแดง ของไทยเรานี่แหละค่ะ (ไม่รู้เรื่องไหนได้แรงบันดาลใจก่อนกัน) เกี่ยวกับสถานบำบัดคนบ้า จิตไม่ปกติ จนเราดูไปสักพักก็เริ่มไม่ปกติตามพวกมันละ ดูจบยังไม่ถึงขนาดต้องร้องทึ่ง คิดได้งัย? สตันไปสิบวิ ยังไม่ขนาดนั้น แต่พอทำให้เงิบได้อยู่บ้างเล็กๆ คือแนวนี้มองออกว่าจุดเฉลยมันหักมุมคนดูแน่นอน แล้วก็..........เข็มขัดสั้น.......หงายกลิ้งเลยค่ะ
สรุปค่ะ
Stonehearst Asylum ไม่ถึงขั้นแย่ซะหมด ถ้าอยากหาหนังดูช่วงนี้ไม่มีไรดู(เพราะดูหมดแล้ว) นี่เป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจ แม้หลายอย่างมันจะ old school สำหรับหนังฮอลลิวู้ดไปหน่อยก็ตามค่ะ
สุดท้ายนี้ Love Jim Sturgess