เรื่องมันก็มีอยู่ว่าผมหางานทำเดือนกว่าๆแล้ว แล้วเมื่อไม่นานมานี้ผมก็ได้ไปทำงานใน Part-Time ร้านไอติมในห้างแห่งหนึ่ง แต่ผมก็เคยมีประสบการณ์ทำงานร้านไอติมนี้มาก่อนแต่คนละสาขา สาเหตุที่ต้องย้ายจากที่เก่าเพราะว่า ผมเคยลาออกไปรอบนึงกับที่เก่า(ออกแบบไม่บอกเค้า)แล้วตอนนั้นผมก็ค่อนข้างเกรียนโดดงานประจำ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยโดดตอนปิดร้านกับวันหยุดต่างๆ แล้วที่นี้ผมก็เข้าไปสมัครอีกรอบนึงละไปทำวันเดียวออกเหตุเพราะเหมือนผมเคยทำมาก่อนแล้วผมก็เลยต้องทำเหมือนคนที่ทำงานเป็นแล้ว แล้ววันแรกเค้าก็ให้ผมปิดร้านเลยแล้วมันเหนื่อยผมทนไม่ไหว+ตอนนั้นเตรียมตัวสอบเข้ามหาลับด้วย(ผมเรียนเสาร์อาทิตย์นะครับถึงจะบอก Part-Time แต่ก็ทำเกือบๆเท่าประจำ)แล้วพี่ผู้จัดการเค้าบอกว่าถ้ารอบนี้ผมยังทำนิสัยเหมือนเดิมอีกเค้าจะไม่รับแล้วนะ(ไม่แน่ใจมีสิทธิ์โดนแบล็กลิสป่าว) เอาจิงๆตอนผมหาสมัครงานร้านไอติมนี้ผมแทบไม่ได้มองไว้เลยเพราะงั้นผมคงไม่ออกจากที่เก่าหรอก จิงๆยอมรับนะว่างานมันเหนื่อยแต่เจอเพื่อนร่วมงานดีทำงานเหมือนครอบครัวมันก็อยู่ได้แต่ที่ออกอีกรอบนึงอันนั้นเกรียนจิงๆ - -* สุดท้ายผมหางานไปเรื่อยๆจนแบบไม่ไหวแล้วเหมือนทางตันทันใดนั้นผมก็นึกขึ้นได้ว่าเออร้านไอติมเราก็เคยทำแค่ลองสมัครสาขาใหม่ยังไงเค้าน่าจะรับคนมีประสบการณ์อยู่แล้ว แล้วก็ได้จิงๆด้วยเอาตรงๆตอนนั้นความรู้สึกดีใจมากเพราะหางานมาเปนเดือน (ผมไม่เคยหางานตลอดเดือนมีแต่พอสมัครไว้ละเค้าไม่โทรมาผมก็ปล่อยเลยแล้วพอมีอารมณ์ค่อยไปสมัครอีกต่างจากรอบนี้ที่เกือบทั้งเดือนผมวิ่งหางานตลอด) เริ่มงานวันแรกเข้าไปก็รู้สึกเกร็งนิดๆเพราะไม่รู้จักใครเลยยืนติดตั้นแบบนั้น แต่ถึงจะบออกว่าเคยมีประสบการณ์ก็เถอะแต่แทบจะลืมหมดแล้ว เพราะหลังจากผมออกจากที่เก่าก็กินระยะเวลาเกือบ 2 ปี แต่ก็โอเคเพื่อนๆพนักงานผู้ช่วยผู้จัดการโอเค จนเค้าคนนั้นปรากฏตัวขึ้นมาเค้าคือ ผู้จัดการนั่นเอง หลังจากเค้าเข้ามาซักพักเค้าก็เรียกผมเข้าไปตำหนิเรื่องไม่ยอมสวัสดีเค้า คือตอนแรกผมคิดว่าเค้าเปนพนักงานเห็นใส่เสื้อคลุมไว้กว่าจะเห็นว่าพนักงานคนอื่นสวัสดีเค้าก็เดินไปแล้วหลังจากนั้นเค้าก็วนๆเวียนๆจนตอนเรียกผมเข้าไปตำหนิ อันนี้ผมผิดจิงอยู่ที่ไม่สวัสดีเค้า แต่คือเข้าใจมั้ยว่าคนไปทำวันแรกแทบไม่สนิทกับใครเลยผมจะไปทำตัวถูกหรอ คือปกติทุกที่ๆผมเคยเข้าไปทำงานวันแรก ส่วนใหญ่วันแรกผมจะไม่ค่อยกล้าสวัสดี แต่ขากลับผมก็สวัสดีทุกที่นะไม่บางที่เพื่อนที่สอนงานผมก็จะบอกให้สวัสดีพร้อมบอกว่าเค้าเปนใคร คือหลังจากโดนพี่แกตำหนิบรรยากาศที่ดีๆของผมมันเปลี่ยนไปเลยครับแล้วครั้งแรกที่เห็นผมรู้เลยว่าผมต้องไม่ถูกชะตากับเค้าแน่ๆความรู้สึกมันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกครับ แล้วพี่เค้าก็เรียกผมเข้าไปอีกรอบพร้อมถามว่าผมเคยทำที่สาขาไหนมาก่อน ผมก็บอกเคยทำสาขานี้นะ พี่เค้าก็บอกว่าอ่าวทำไมตอนมาสมัครไม่เขียนสาขาที่เคยทำไว้ด้วย ถ้าพี่รู้ว่าแกเคยทำที่สาขานี้มาก่อนพี่คงไม่รับหรอกเพราะมีคนที่เคยทำสาขานี้มาสมัครกับพี่เยอะเหมือนกัน แต่คือผู้จัดการเขตเป็นคนเดียวกัน ลองคิดดูว่าถ้าเค้ารู้ว่าเราเคยทำสาขานั้นมาก่อน แล้วเหตุใดเราถึงต้องย้ายมาทำสาขานี้ ในมุมมองของผู้จัดการเขตนะครับพี่เค้าบอก แล้วเค้าก็บอกว่าถ้าผมโดนแบล็กลิสเค้าคงต้องเชิญผมออกแต่ผมคิดว่าโอกาสที่ผมจะโดนไม่น่าเยอะเท่าไหร่ แล้ววันนั้นก็ทำงานไปเรื่อยๆพี่เค้าก็ไม่ได้อะไรหรอกครับแต่อย่างที่บอกว่าเหมือนผมไม่ถูกชะตากับเค้าอะครับ อยู่แล้วมันอึดอัด ขนาดขากลับวันนั้นผมไปดูว่าพรุ่งนี้ผมต้องเข้างานกี่โมง แต่เหมือนเค้าไม่ได้เขียนไว้ คือทั้งๆที่เค้าพึ่งเอาใบตารางงานไปดูไม่กี่ ซม ก่อนแล้วถามผมว่าวันนี้ผมเข้างานกี่โมง แล้ววันนี้ผมก็หยุดครับไม่ได้โทรบอกเค้าด้วยบอกตรงๆว่าเครียดไม่รู้ทำไมถึงเครียด เลยโดดแล้วมานั่งคิดทบทวนดูว่าจะเอาไงต่อไปดี ขนาดวันนี้ผมหยุดเค้ายังไม่โทรมาตามเลย อาจจะเป็นเพราะเค้าอาจขี้เกียจมาตามก็ได้ แล้วเค้าไม่ค่อยเดือดร้อนเรื่องจำนวนพนักงานเท่าไหร่วันปกติคนน้อยมากหน้าหนาวด้วยงานเลยไม่หนัก

หลังจากสาธยายมายาวเข้าเรื่องเลยนะครับ เพื่อนๆคิดว่าผมควรจะทำต่อมั้ยครับหรือจะออกดีตอนนี้มัน 50 50 ครับคือผมไม่อยากให้พ่อเค้าเซ็งด้วยคืออุส่าได้งานแล้วกว่าจะหาได้ผมเลยไม่อยากออก แต่ถ้าไม่มีเรื่องพ่อเข้ามาเกี่ยวผมคงออกไปแล้วครับ เฮ้อความรู้สึกจากตอนเค้าบอกว่ารับกับตอนนี้มันช่างต่างกันเหลือเกิน เอิ่มคนที่สัมภาษณ์รับผมเข้างานไม่ใช่ผู้จัดการนะครับแต่เปนผู้ช่วย เค้าเลยไม่รู้เงื่อนไขแต่ถ้าเป็นผู้จัดการมาสัมภาษณ์ผมตั้งแต่วันแรกเค้าคงปฏิเสธที่จะรับผมไปแล้ว คือเอาจิงๆความรู้สึกเหมือนผู้จัดการแกอยากไล่ผมออกไงๆชอบกล พรุ่งนี้ผมก็ยังไม่ได้โทรถามที่ร้านเลยว่าผมเข้ากี่โมง