สวัสดีค่ะ กระทู้แรกของเราเป็นเรื่องที่เราคิดไม่ตก เราอยากฟังความเห็นจากเพื่อนชาวพันทิปดูบ้าง แบบอยากมองหลายๆมุม
หลังจากที่เราเลิกกับแฟน อยู่คนเดียวมาซักพัก เราก็รู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวมากไป คือเราอยู่บ้านคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เจอเพื่อนบ้างแต่ไม่บ่อย เราก็เริ่มเบื่อ อยากรู้จักคนใหม่ๆบ้าง เราคุยกับผู้ชายคนนึงมาพักนึงกี่เดือนจำไม่ได้ ไม่ได้คุยบ่อยมากแต่คุยทุกวันคือเขางานยุ่ง เราก็อยู่ในช่วงขี้เกียจพิมพ์ ขี้เกียจคุย วันนึงคุยไลน์กันสองสามประโยค แต่เขาจะพิมพ์มายาวๆว่าวันนี้ทำอะไรบ้าง เราก็อ่านตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่ก็คุยกับคนอื่นด้วยไม่ได้คุยกับเขาแค่คนเดียว ก็คุยแบบนี้หมด ตอบบ้างไม่ตอบบ้างตามอารมณ์
จนวันนึงเขาถามว่าวันนี้มาเจอกันไหม เราก็เบื่อไม่มีอะไรทำ เลยไปเจอกันที่ห้างนึงซึ่งเราไปต้องธุระพอดี ขอบอกก่อนว่าเราให้ไลน์เขาไปเพราะตอนนั้นเราชอบรอยยิ้มเขา คือเป็นรอยยิ้มเดียวกับพ่อเรา มีลักยิ้มสองข้างเหมือนเปี๊ยป ยิ้มแบบเดียวกันเป๊ะ พอเจอกันเขาบอกขอซื้อเข็มขัดก่อนนะ หาไม่เจอ ไม่ได้ใส่มา พนักงานร้านเสื้อบอกว่าพี่สองคนตอนยิ้มหน้าเหมือนกันมากเลย เรากับเขาเลยเดินไปดูกระจกแล้วก็หัวเราะพร้อมกัน ซึ่งใช่ เหมือนกันจริงๆ ก็ตลกดี แต่ไปเจอวันนั้นเราไม่คิดว่าเป็นเดท เราคิดว่ามาเจอเพื่อนใหม่มากกว่า กินข้าวเที่ยงดูหนังแล้วก็กินข้าวเย็น เขาพูดตลอดเวลาเงียบแค่ตอนดูหนัง คือเราไม่อยากจะเชื่อตัวเองว่านั่งฟังใครพูดได้ร่วมหกชั่วโมง โดยรวมเราพูดไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่แปลกที่เรากลับขำและหัวเราะไปกับเขา เพราะเขาพูดเรื่องของตัวเองและมันก็ตลกดี ปกติเจอแบบนี้เราเผ่นตั้งแต่สิบนาทีแรกแล้ว ส่วนเรื่องเงินวันนี้เขาจ่ายค่าอาหาร เราเลยจ่ายค่าดูหนัง จบก็แยกย้ายกันไป เขาก็ไปเที่ยวกับเพื่อนต่อ
หลังจากเจอกันวันแรกเขาบอกว่าจะมากินข้าวเที่ยงด้วยกันทุกวัน แต่อีกวันเขาทักมาตอนบ่ายบอกว่าเมื่อคืนโทรสับหล่นหายบน พึ่งไปซื้อใหม่เสร็จ แล้วขอเบอร์เราไปใหม่ เขาบอกยังไม่มีเบอร์ใครเลย และรีบนัดเจอเพราะมันเลยเที่ยงแล้ว วันนั้นเลยยุ่งกับการตามเรื่องโทรศัพท์เขา อ่อ คือเราไม่ได้ทำงานมาเดือนกว่าแล้วเพราะเราคิดว่าจะไปเรียนต่อ แล้วเขาก็อยู่ในช่วงรองานต่อไป เขาทำงานที่ต้องบินไปบินมาหลายประเทศ ไปทีเป็นเดือนแล้วก็ว่างเป็นเดือน แล้วเขาพึ่งกลับมาก็มาเจอเราเลย ช่วงนี้ก็เลยว่างทั้งคู่ เราก็เลยโอเคเจอก็ได้ แต่ฟิวเหมือนเพื่อน เพราะเขาไม่ได้คุยเหมือนจีบหรืออะไรเลย เราเลยคิดว่าเขาคงไม่อะไรเริ่มจากเพื่อนก่อน ก็เจอกันทุกวันแต่ละวันใช้เวลาหกชั่วโมงอย่างต่ำ และแน่นอนเขาก็พูดเล่าเรื่องงาน เรื่องเที่ยว เรื่องที่บ้าน ให้ดูรูปเพื่อน ครอบครัว ก็มีถามเราด้วย หลังๆเราก็ได้พูดมากขึ้น คือเราไม่อยากพูดเองด้วยยังไม่อยากเปิดเผยตัวเองมาก เขาก็มีจับข้อมือข้ามถนน เปิดประตูรถให้ โอบเอวหลบคนบ้าง แต่เขาเป็นคนจุกจิกกินยากอยากนั้นอยากนี่ส่วนเรายังไงก็ได้เราไม่ชอบคิดว่าจะกินอะไร คือมีอะไรก็กินอันนั้น เลยให้เขาเลือกร้านที่เขาจะกินทุกครั้ง แล้วหลังๆเขาก็ขอจ่ายเองตลอด เราเลยเกรงใจด้วย
จนมาวันนึงมีเหตุให้ต้องไปห้องเขาเพราะเราปวดฉี่มาก เขาจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะจะไปเที่ยวต่อกับเพื่อนเขากัน เขาชวนเราไปเจอเพื่อนเขา เราบอกว่าเราไปรอข้างล่างนะ เขาบอกนั่งที่โซฟานี่แหละ แต่ไม่มีอะไรกัน ไม่มีแตะตัวด้วยซ้ำ เรานั่งรอที่โซฟามีจังหวะที่เสื้อเปิด เขามองแว๊ปเดียวแล้วหันมามองหน้าเรา แต่ยังพูดไม่หยุด อยู่ในห้องเกือบครึ่งชั่วโมง แม่บ้านก็มาทำความสะอาด สุดท้ายเราเลยบอกว่าเราไม่ไปเที่ยวกับเขาดีกว่า ไปกันแต่ผู้ชายแหละดีแล้ว เราเลยกลับบ้าน เขาพูดทุกครั้งว่ารู้สึกไม่ดีที่ต้องแยกกับเราไปเที่ยวกับเพื่อน ซึ่งปกติเขาไม่ชอบเที่ยว แต่เขาก็ปฏิเสธเพื่อนไม่ได้ เพราะเป็นเพื่อนใหม่ทางธุรกิจ เขาต้องการจะเริ่มทำธุรกิจใหม่ด้วยกัน เราก็เฉยๆและไม่ได้อยากตามไป แต่เขาบอกว่าพวกเพื่อนกลุ่มนี้จะชอบหิ้วผู้หญิงกลับบ้าน แต่ตัวเขาไม่ชอบและไม่ซื้อด้วย อ่อ ช่วงที่คุยกันก่อนเจอบ่อยๆเขาไม่ได้เที่ยวเลยนะ พึ่งมาเที่ยวช่วงนี้ และเขาจะบอกเราทุกวันว่าไปที่ไหนทำอะไรบ้าง ตอนก่อนไปและอีกวัน โดยที่เราไม่เคยถามเลย (คือตอนหลังจากแยกย้ายเราไม่ได้คุยกันตอนกลางคืนนะ เพราะเราขี้เกียจคุย ขี้เกียจพิมพ์ อยากพัก เพราะฟังเขามาทั้งวันแล้ว แล้วเขาก็ไม่ชอบพิมพ์ เขาบอกให้โทรคุยกัน ซึ่งเราบอกว่าไม่เป็นไรดีกว่า ที่จริงคือ พอ อยากพักหู)
เขาบอกเรานะว่าคุยกับผู้หญิงหลายคนแต่เราไม่ได้บอกว่าคุยกับคนอื่นด้วย และเขาไม่ถาม เขาโสดมานานแล้ว แต่ไม่ได้เคยไปเจอใครทุกวันแบบนี้ แล้ววันนั้นมีผู้หญิงทักมาตอนเรากำลังดูอะไรกันในมือถือเขาซักอย่างจำไม่ได้ เขาก็พิมพ์ตอบต่อหน้าเราเลย ให้เราดู คือผู้หญิงถามธรรมดาว่าทำอะไร อยู่ที่ไหน เขาก็ตอบไปบอกเราไปว่าผู้หญิงคนนี้คุยมาพักนึงงั้นงี้ แต่อยู่ไกลเลยไม่ได้ติดต่อเท่าไหร่ เราก็บอกว่าเราไม่ได้ถามอะไรซักคำ เขาก็อึ้งไปแล้วก็บอกว่าบอกให้รู้เฉยๆ
เรากับเขาก็ไปเจอกันแบบนี้ประมานสองอาทิตย์จนวันนึงมันบ่ายกว่าแล้ว แต่เราไม่ได้โทรหรือไลน์ไปถามอะไร เราเข้าใจว่าเขาคงกลับเช้า แต่ปกติเขาจะตื่นเก้าโมงเพื่อกินข้าวเช้าและไปฟิตเนส และเขาจะเป็นคนทักมาเองเมื่อทำทุกอย่างเสร็จ พอบ่ายกว่าเขาก็ไลน์มาบอกว่าขอโทษนะวันนี้ไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วย เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เรารู้ว่าเขาคงไม่ตื่น
แล้วเขาก็บอกว่าเขาคิดว่าเราไม่ควรเจอกันแล้ว เมื่อคืนเขาเอาผู้หญิงมานอน และรู้สึกแย่มาก(หรอ?) เราถามว่าจะไปคบกับผู้หญิงคนนั้นหรอ? เขาบอกเปล่าเขารู้ว่าเป็นผู้หญิงเที่ยว แค่คืนเดียวเท่านั้น เขาไม่คิดจะคบผู้หญิงเที่ยวแบบนั้น เราเลยถามว่านี่คือเหตุผลที่จะเลิกคุยกับเราหรอ? เราไม่ใช่แฟนเขาซักหน่อย เราไม่ได้สนใจเรื่องที่เขาไปนอนกับใครด้วยซ้ำ เขาก็เงียบไปและบอกว่า เขาชอบเรา ชอบที่ได้เจอได้ใช้เวลาร่วมกัน แต่เขาคิดว่าเขายังไม่พร้อมที่จะมีความสัมพันธ์ที่จริงจังเพราะถ้าเขาต้องไปเที่ยวแบบนี้เขากลัวจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น และเขาก็ไม่ได้อยากความสัมพันธ์แบบอะไรกันคืนเดียวแล้วจบกับเรา (คือจนถึงตอนนี้มากสุดแค่โอบเอวหลบคนกับจับมือข้ามถนนแค่นั้นแหละ) แต่เขาก็ยังต้องการคนที่จะเจอด้วยทุกวันและทำความรู้จักไปเรื่อยๆ เขาถามว่าเรายังอยากจะเจอเขาอีกไหม? เราถามเขากลับว่าแล้วเขายังอยากจะเจอเราอยู่ไหม? เขาบอกว่าเขาคิดว่าเขาไม่เห็นว่ามันจะดีขึ้นถ้าได้เจอกันตอนนี้ เขารู้สึกไม่ดี เราก็เลยบอกว่าแล้วแต่ เราเคารพการตัดสินใจของเขา และไม่ได้ติดต่อกัน
สองวันต่อมาเขาก็มาบอกว่าอาทิตย์หน้าเขาจะบินไปทำงานเดือนนึง ช่วงนี้เขามาอยู่กับเพื่อน ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เราก็ตอบไปถามสารทุกข์สุขดิบสองสามประโยค เพราะนอนอยู่ขี้เกียจคุย จนคืนอีกวันเขาไปงานนึงมาก็ส่งรูปมาแล้วถามว่านอนรึยัง? เราก็ตอบว่ายัง เขาก็บอกว่าเขาหนีกลับมาก่อนเพราะเขาเหนื่อยและเมา อยากเจอเราก่อนไป พุ่งนี้กินข้าวเที่ยงอีกได้ไหม? เพราะเขาต้องไปต่างจังหวัดกับเพื่อนสองวันกลับมาตอนเช้าและก็บินคืนนั้นเลย เราตอบไปว่าเราไม่รู้ (ที่จริงเราก็จะไปต่างจังหวัดเหมือนกันแต่จะกลับมาพร้อมเขาพอดี) เราบอกว่าเป็นตอนเย็นก่อนเขาบินแล้วกัน ก็ถามว่า ต้องการอะไรจากเรา? เขาบอกเปล่าเขาแค่ชอบเรา เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเรา และอยากเจออีกครั้งก่อนไป เขาเบื่อกับปาร์ตี้แล้วมันมากเกินไป ทุกวันติดต่อกันสามอาทิตย์ กลับมาคงพอแล้ว เพราะสนิทกับเพื่อนแล้ว เราเลยแซวว่าเอาผู้หญิงมานอนกี่คนแล้วละ เขาก็ตอบขำๆว่าหนึ่งพันคน ซึ่งเราก็ฮาไป ไม่ได้คิดอะไร
จนวันที่นัดกัน เรากลับมาถึง แต่เขาไม่ได้ติดต่ออะไรมา ซึ่งเราก็อยากรู้ว่ายังไงเพราะจะได้ไปกับเพื่อน เลยโทรไปถามประมานห้าโมง ถามว่าจะยังอยากเจอกันอยู่ไหม? เขาบอกว่าอยากเจอแต่ตอนนี้อยู่บ้านเพื่อน และเพื่อนเขาจะไปกินด้วย เราก็โอเคแล้วแต่ เขาบอกประมานทุ่มนึงจะโทรมาบอก เพราะเขาบินตีสอง จนสองทุ่มสามทุ่มก็เงียบ เลยส่งไลน์ไปบอกว่าโชคดี เพราะเราเข้าใจว่าผู้ชายเวลาอยู่กับเพื่อนแล้วแยกกันยาก นอนคิดซักพักเรารู้สึกว่าเราอยากเจอเขาก่อนไปมากไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เลยส่งไปบอกเขาว่าอยากเจอกันจริงๆไหมถ้าอยากเจอเราไปส่งที่สนามบินก็ได้ เขาก็ตอบกลับว่า เขาอยากเจอแต่ที่สนามบินคงไม่สะดวก เขาขอโทษจริงๆที่หาเวลามาเจอไม่ได้ เขาอยากเจอกันสองคน แล้วเขาก็พึ่งจะเก็บของเสร็จกำลังจะไปสนามบิน เขาจะกลับมาหลังจากเสร็จงาน เขาบอกให้เรารอเขา ตอนเขากลับมาเพื่อนบางคนก็กลับประเทศไปแล้ว เขาจะกลับมาในหนึ่งเดือนหรือเร็วกว่านั้น ซึ่งช่วงที่ไปทำงานนี้เขาจะได้พักปาร์ตี้และคิดทบทวนอะไรหลายๆอย่าง ขอให้รอเขา (คิดในใจใครจะรอ แล้วรอไปทำไม) แล้วก็หายไปเกือบสองชั่วโมงก็ส่งรุปถ่ายเองหน้าตัวเองที่สนามบินมา ซึ่งสภาพแบบโทรมมาก ตาดำ หน้าง่วง แล้วบอกว่ากำลังจะเป็นศพแล้ว เราก็แบบสมน้ำหน้า แล้วก็บอกโชคดีล่ำลา อวยพรไป แล้วเขาก็ย้ำอีกว่า รอเขากลับมานะ
พอเขาไปก็ส่งรูปที่ไปกับที่ทำงานมาให้ดู คือเราไม่ค่อยคุยด้วยอะ ไม่ได้คุยไรมากมาย เราไม่เคยทักไปก่อน เพราะเรารู้ว่าเขาไปทำงานถ้าว่างอยากคุยก็ทักมาเอง คือเราเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว และตอนนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดยังไงกับเขา น่าจะชอบเขามั้ง แต่เราพอรู้ว่าเขาคุยกับคนอื่นด้วย เราก็คุยกับคนอื่นด้วยเหมือนกัน แต่ไม่มีความรู้สึกอยากเป็นแฟน หรืออะไรเลย คือเราอยู่คนเดียวมานานไม่ได้ไปเจอหรือทำความรู้จักใครแบบนี้มานานแล้ว เราว่าจะเลิกคุยแต่อีกใจก็คิดว่าถ้าเป็นเพื่อนกันก็คุยได้ เราคิดว่าเขาคงโกหกเรา แต่อีกใจคิดว่าถ้าโกหกจะมาบอกทำไมว่าไปนอนกับคนอื่นหรืออยากเลิกคุยกัน แต่ก็กลับมาขอเจอเองแล้วบอกให้รอ หรือให้ความหวัง?กั๊ก? เราอยากรู้ความเห็นของคนอื่น คิดว่าไงบ้างคะ?
ถ้าคนที่คุยด้วยบอกว่าไปนอนกับคนอื่นมา จะคุยต่อไหม?
หลังจากที่เราเลิกกับแฟน อยู่คนเดียวมาซักพัก เราก็รู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวมากไป คือเราอยู่บ้านคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เจอเพื่อนบ้างแต่ไม่บ่อย เราก็เริ่มเบื่อ อยากรู้จักคนใหม่ๆบ้าง เราคุยกับผู้ชายคนนึงมาพักนึงกี่เดือนจำไม่ได้ ไม่ได้คุยบ่อยมากแต่คุยทุกวันคือเขางานยุ่ง เราก็อยู่ในช่วงขี้เกียจพิมพ์ ขี้เกียจคุย วันนึงคุยไลน์กันสองสามประโยค แต่เขาจะพิมพ์มายาวๆว่าวันนี้ทำอะไรบ้าง เราก็อ่านตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่ก็คุยกับคนอื่นด้วยไม่ได้คุยกับเขาแค่คนเดียว ก็คุยแบบนี้หมด ตอบบ้างไม่ตอบบ้างตามอารมณ์
จนวันนึงเขาถามว่าวันนี้มาเจอกันไหม เราก็เบื่อไม่มีอะไรทำ เลยไปเจอกันที่ห้างนึงซึ่งเราไปต้องธุระพอดี ขอบอกก่อนว่าเราให้ไลน์เขาไปเพราะตอนนั้นเราชอบรอยยิ้มเขา คือเป็นรอยยิ้มเดียวกับพ่อเรา มีลักยิ้มสองข้างเหมือนเปี๊ยป ยิ้มแบบเดียวกันเป๊ะ พอเจอกันเขาบอกขอซื้อเข็มขัดก่อนนะ หาไม่เจอ ไม่ได้ใส่มา พนักงานร้านเสื้อบอกว่าพี่สองคนตอนยิ้มหน้าเหมือนกันมากเลย เรากับเขาเลยเดินไปดูกระจกแล้วก็หัวเราะพร้อมกัน ซึ่งใช่ เหมือนกันจริงๆ ก็ตลกดี แต่ไปเจอวันนั้นเราไม่คิดว่าเป็นเดท เราคิดว่ามาเจอเพื่อนใหม่มากกว่า กินข้าวเที่ยงดูหนังแล้วก็กินข้าวเย็น เขาพูดตลอดเวลาเงียบแค่ตอนดูหนัง คือเราไม่อยากจะเชื่อตัวเองว่านั่งฟังใครพูดได้ร่วมหกชั่วโมง โดยรวมเราพูดไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่แปลกที่เรากลับขำและหัวเราะไปกับเขา เพราะเขาพูดเรื่องของตัวเองและมันก็ตลกดี ปกติเจอแบบนี้เราเผ่นตั้งแต่สิบนาทีแรกแล้ว ส่วนเรื่องเงินวันนี้เขาจ่ายค่าอาหาร เราเลยจ่ายค่าดูหนัง จบก็แยกย้ายกันไป เขาก็ไปเที่ยวกับเพื่อนต่อ
หลังจากเจอกันวันแรกเขาบอกว่าจะมากินข้าวเที่ยงด้วยกันทุกวัน แต่อีกวันเขาทักมาตอนบ่ายบอกว่าเมื่อคืนโทรสับหล่นหายบน พึ่งไปซื้อใหม่เสร็จ แล้วขอเบอร์เราไปใหม่ เขาบอกยังไม่มีเบอร์ใครเลย และรีบนัดเจอเพราะมันเลยเที่ยงแล้ว วันนั้นเลยยุ่งกับการตามเรื่องโทรศัพท์เขา อ่อ คือเราไม่ได้ทำงานมาเดือนกว่าแล้วเพราะเราคิดว่าจะไปเรียนต่อ แล้วเขาก็อยู่ในช่วงรองานต่อไป เขาทำงานที่ต้องบินไปบินมาหลายประเทศ ไปทีเป็นเดือนแล้วก็ว่างเป็นเดือน แล้วเขาพึ่งกลับมาก็มาเจอเราเลย ช่วงนี้ก็เลยว่างทั้งคู่ เราก็เลยโอเคเจอก็ได้ แต่ฟิวเหมือนเพื่อน เพราะเขาไม่ได้คุยเหมือนจีบหรืออะไรเลย เราเลยคิดว่าเขาคงไม่อะไรเริ่มจากเพื่อนก่อน ก็เจอกันทุกวันแต่ละวันใช้เวลาหกชั่วโมงอย่างต่ำ และแน่นอนเขาก็พูดเล่าเรื่องงาน เรื่องเที่ยว เรื่องที่บ้าน ให้ดูรูปเพื่อน ครอบครัว ก็มีถามเราด้วย หลังๆเราก็ได้พูดมากขึ้น คือเราไม่อยากพูดเองด้วยยังไม่อยากเปิดเผยตัวเองมาก เขาก็มีจับข้อมือข้ามถนน เปิดประตูรถให้ โอบเอวหลบคนบ้าง แต่เขาเป็นคนจุกจิกกินยากอยากนั้นอยากนี่ส่วนเรายังไงก็ได้เราไม่ชอบคิดว่าจะกินอะไร คือมีอะไรก็กินอันนั้น เลยให้เขาเลือกร้านที่เขาจะกินทุกครั้ง แล้วหลังๆเขาก็ขอจ่ายเองตลอด เราเลยเกรงใจด้วย
จนมาวันนึงมีเหตุให้ต้องไปห้องเขาเพราะเราปวดฉี่มาก เขาจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะจะไปเที่ยวต่อกับเพื่อนเขากัน เขาชวนเราไปเจอเพื่อนเขา เราบอกว่าเราไปรอข้างล่างนะ เขาบอกนั่งที่โซฟานี่แหละ แต่ไม่มีอะไรกัน ไม่มีแตะตัวด้วยซ้ำ เรานั่งรอที่โซฟามีจังหวะที่เสื้อเปิด เขามองแว๊ปเดียวแล้วหันมามองหน้าเรา แต่ยังพูดไม่หยุด อยู่ในห้องเกือบครึ่งชั่วโมง แม่บ้านก็มาทำความสะอาด สุดท้ายเราเลยบอกว่าเราไม่ไปเที่ยวกับเขาดีกว่า ไปกันแต่ผู้ชายแหละดีแล้ว เราเลยกลับบ้าน เขาพูดทุกครั้งว่ารู้สึกไม่ดีที่ต้องแยกกับเราไปเที่ยวกับเพื่อน ซึ่งปกติเขาไม่ชอบเที่ยว แต่เขาก็ปฏิเสธเพื่อนไม่ได้ เพราะเป็นเพื่อนใหม่ทางธุรกิจ เขาต้องการจะเริ่มทำธุรกิจใหม่ด้วยกัน เราก็เฉยๆและไม่ได้อยากตามไป แต่เขาบอกว่าพวกเพื่อนกลุ่มนี้จะชอบหิ้วผู้หญิงกลับบ้าน แต่ตัวเขาไม่ชอบและไม่ซื้อด้วย อ่อ ช่วงที่คุยกันก่อนเจอบ่อยๆเขาไม่ได้เที่ยวเลยนะ พึ่งมาเที่ยวช่วงนี้ และเขาจะบอกเราทุกวันว่าไปที่ไหนทำอะไรบ้าง ตอนก่อนไปและอีกวัน โดยที่เราไม่เคยถามเลย (คือตอนหลังจากแยกย้ายเราไม่ได้คุยกันตอนกลางคืนนะ เพราะเราขี้เกียจคุย ขี้เกียจพิมพ์ อยากพัก เพราะฟังเขามาทั้งวันแล้ว แล้วเขาก็ไม่ชอบพิมพ์ เขาบอกให้โทรคุยกัน ซึ่งเราบอกว่าไม่เป็นไรดีกว่า ที่จริงคือ พอ อยากพักหู)
เขาบอกเรานะว่าคุยกับผู้หญิงหลายคนแต่เราไม่ได้บอกว่าคุยกับคนอื่นด้วย และเขาไม่ถาม เขาโสดมานานแล้ว แต่ไม่ได้เคยไปเจอใครทุกวันแบบนี้ แล้ววันนั้นมีผู้หญิงทักมาตอนเรากำลังดูอะไรกันในมือถือเขาซักอย่างจำไม่ได้ เขาก็พิมพ์ตอบต่อหน้าเราเลย ให้เราดู คือผู้หญิงถามธรรมดาว่าทำอะไร อยู่ที่ไหน เขาก็ตอบไปบอกเราไปว่าผู้หญิงคนนี้คุยมาพักนึงงั้นงี้ แต่อยู่ไกลเลยไม่ได้ติดต่อเท่าไหร่ เราก็บอกว่าเราไม่ได้ถามอะไรซักคำ เขาก็อึ้งไปแล้วก็บอกว่าบอกให้รู้เฉยๆ
เรากับเขาก็ไปเจอกันแบบนี้ประมานสองอาทิตย์จนวันนึงมันบ่ายกว่าแล้ว แต่เราไม่ได้โทรหรือไลน์ไปถามอะไร เราเข้าใจว่าเขาคงกลับเช้า แต่ปกติเขาจะตื่นเก้าโมงเพื่อกินข้าวเช้าและไปฟิตเนส และเขาจะเป็นคนทักมาเองเมื่อทำทุกอย่างเสร็จ พอบ่ายกว่าเขาก็ไลน์มาบอกว่าขอโทษนะวันนี้ไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วย เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เรารู้ว่าเขาคงไม่ตื่น
แล้วเขาก็บอกว่าเขาคิดว่าเราไม่ควรเจอกันแล้ว เมื่อคืนเขาเอาผู้หญิงมานอน และรู้สึกแย่มาก(หรอ?) เราถามว่าจะไปคบกับผู้หญิงคนนั้นหรอ? เขาบอกเปล่าเขารู้ว่าเป็นผู้หญิงเที่ยว แค่คืนเดียวเท่านั้น เขาไม่คิดจะคบผู้หญิงเที่ยวแบบนั้น เราเลยถามว่านี่คือเหตุผลที่จะเลิกคุยกับเราหรอ? เราไม่ใช่แฟนเขาซักหน่อย เราไม่ได้สนใจเรื่องที่เขาไปนอนกับใครด้วยซ้ำ เขาก็เงียบไปและบอกว่า เขาชอบเรา ชอบที่ได้เจอได้ใช้เวลาร่วมกัน แต่เขาคิดว่าเขายังไม่พร้อมที่จะมีความสัมพันธ์ที่จริงจังเพราะถ้าเขาต้องไปเที่ยวแบบนี้เขากลัวจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น และเขาก็ไม่ได้อยากความสัมพันธ์แบบอะไรกันคืนเดียวแล้วจบกับเรา (คือจนถึงตอนนี้มากสุดแค่โอบเอวหลบคนกับจับมือข้ามถนนแค่นั้นแหละ) แต่เขาก็ยังต้องการคนที่จะเจอด้วยทุกวันและทำความรู้จักไปเรื่อยๆ เขาถามว่าเรายังอยากจะเจอเขาอีกไหม? เราถามเขากลับว่าแล้วเขายังอยากจะเจอเราอยู่ไหม? เขาบอกว่าเขาคิดว่าเขาไม่เห็นว่ามันจะดีขึ้นถ้าได้เจอกันตอนนี้ เขารู้สึกไม่ดี เราก็เลยบอกว่าแล้วแต่ เราเคารพการตัดสินใจของเขา และไม่ได้ติดต่อกัน
สองวันต่อมาเขาก็มาบอกว่าอาทิตย์หน้าเขาจะบินไปทำงานเดือนนึง ช่วงนี้เขามาอยู่กับเพื่อน ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เราก็ตอบไปถามสารทุกข์สุขดิบสองสามประโยค เพราะนอนอยู่ขี้เกียจคุย จนคืนอีกวันเขาไปงานนึงมาก็ส่งรูปมาแล้วถามว่านอนรึยัง? เราก็ตอบว่ายัง เขาก็บอกว่าเขาหนีกลับมาก่อนเพราะเขาเหนื่อยและเมา อยากเจอเราก่อนไป พุ่งนี้กินข้าวเที่ยงอีกได้ไหม? เพราะเขาต้องไปต่างจังหวัดกับเพื่อนสองวันกลับมาตอนเช้าและก็บินคืนนั้นเลย เราตอบไปว่าเราไม่รู้ (ที่จริงเราก็จะไปต่างจังหวัดเหมือนกันแต่จะกลับมาพร้อมเขาพอดี) เราบอกว่าเป็นตอนเย็นก่อนเขาบินแล้วกัน ก็ถามว่า ต้องการอะไรจากเรา? เขาบอกเปล่าเขาแค่ชอบเรา เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเรา และอยากเจออีกครั้งก่อนไป เขาเบื่อกับปาร์ตี้แล้วมันมากเกินไป ทุกวันติดต่อกันสามอาทิตย์ กลับมาคงพอแล้ว เพราะสนิทกับเพื่อนแล้ว เราเลยแซวว่าเอาผู้หญิงมานอนกี่คนแล้วละ เขาก็ตอบขำๆว่าหนึ่งพันคน ซึ่งเราก็ฮาไป ไม่ได้คิดอะไร
จนวันที่นัดกัน เรากลับมาถึง แต่เขาไม่ได้ติดต่ออะไรมา ซึ่งเราก็อยากรู้ว่ายังไงเพราะจะได้ไปกับเพื่อน เลยโทรไปถามประมานห้าโมง ถามว่าจะยังอยากเจอกันอยู่ไหม? เขาบอกว่าอยากเจอแต่ตอนนี้อยู่บ้านเพื่อน และเพื่อนเขาจะไปกินด้วย เราก็โอเคแล้วแต่ เขาบอกประมานทุ่มนึงจะโทรมาบอก เพราะเขาบินตีสอง จนสองทุ่มสามทุ่มก็เงียบ เลยส่งไลน์ไปบอกว่าโชคดี เพราะเราเข้าใจว่าผู้ชายเวลาอยู่กับเพื่อนแล้วแยกกันยาก นอนคิดซักพักเรารู้สึกว่าเราอยากเจอเขาก่อนไปมากไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เลยส่งไปบอกเขาว่าอยากเจอกันจริงๆไหมถ้าอยากเจอเราไปส่งที่สนามบินก็ได้ เขาก็ตอบกลับว่า เขาอยากเจอแต่ที่สนามบินคงไม่สะดวก เขาขอโทษจริงๆที่หาเวลามาเจอไม่ได้ เขาอยากเจอกันสองคน แล้วเขาก็พึ่งจะเก็บของเสร็จกำลังจะไปสนามบิน เขาจะกลับมาหลังจากเสร็จงาน เขาบอกให้เรารอเขา ตอนเขากลับมาเพื่อนบางคนก็กลับประเทศไปแล้ว เขาจะกลับมาในหนึ่งเดือนหรือเร็วกว่านั้น ซึ่งช่วงที่ไปทำงานนี้เขาจะได้พักปาร์ตี้และคิดทบทวนอะไรหลายๆอย่าง ขอให้รอเขา (คิดในใจใครจะรอ แล้วรอไปทำไม) แล้วก็หายไปเกือบสองชั่วโมงก็ส่งรุปถ่ายเองหน้าตัวเองที่สนามบินมา ซึ่งสภาพแบบโทรมมาก ตาดำ หน้าง่วง แล้วบอกว่ากำลังจะเป็นศพแล้ว เราก็แบบสมน้ำหน้า แล้วก็บอกโชคดีล่ำลา อวยพรไป แล้วเขาก็ย้ำอีกว่า รอเขากลับมานะ
พอเขาไปก็ส่งรูปที่ไปกับที่ทำงานมาให้ดู คือเราไม่ค่อยคุยด้วยอะ ไม่ได้คุยไรมากมาย เราไม่เคยทักไปก่อน เพราะเรารู้ว่าเขาไปทำงานถ้าว่างอยากคุยก็ทักมาเอง คือเราเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว และตอนนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดยังไงกับเขา น่าจะชอบเขามั้ง แต่เราพอรู้ว่าเขาคุยกับคนอื่นด้วย เราก็คุยกับคนอื่นด้วยเหมือนกัน แต่ไม่มีความรู้สึกอยากเป็นแฟน หรืออะไรเลย คือเราอยู่คนเดียวมานานไม่ได้ไปเจอหรือทำความรู้จักใครแบบนี้มานานแล้ว เราว่าจะเลิกคุยแต่อีกใจก็คิดว่าถ้าเป็นเพื่อนกันก็คุยได้ เราคิดว่าเขาคงโกหกเรา แต่อีกใจคิดว่าถ้าโกหกจะมาบอกทำไมว่าไปนอนกับคนอื่นหรืออยากเลิกคุยกัน แต่ก็กลับมาขอเจอเองแล้วบอกให้รอ หรือให้ความหวัง?กั๊ก? เราอยากรู้ความเห็นของคนอื่น คิดว่าไงบ้างคะ?