สวัสดีพี่ๆน้องๆมิตรรักแฟนเพจพันทิพทุกคนค่ะ เรื่องนี่เราเคยเล่าแล้วนิดนึงแต่ไม่จบ
เพราะเกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อย วันนี้จะมาทีเดียวให้จบค่ะ อาจจะยาวมากค่ะ แต่…… มันคือบทเรียนล้วนๆค่ะ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนน่ะค่ะว่าเรื่องนี้มิใช่เรื่องแต่ง แต่เป็นเรื่องเรื่องจริง 10000 %
บุคคลในเรื่องหรือสถานการณ์ในเรื่องคือเรื่องจริง และกระทู้นี้เปนกระทู้แรกของเรา ส่วนมากอ่านแต่ของคนอื่น แล้วนึกถึงเรื่องตัวเอง
เลยอยากจะนำมาแชร์ไว้เปนประสบการณ์น่ะค่ะ
(ขอแค่กำลังใจดีๆน่ะค่ะอย่าซ้ำเติมหรือด่าเราเลยเพราะที่เจอมานี่ก็หนักหนาพอควรแล้วค่ะ)ขอบคุนทุกๆคนล่วงหน้าค่ะ
เจ้าของกระทู้อายุ 19 ปีค่ะ ณ ตอนนี้น่ะค่ะ แต่คนที่รู้จักบอกเลยว่าความคิดความอ่านเราเหมือนคนมีอายุประมาน30
เราเปนลูกคนสุดท้อง ฐานะที่บ้านค่อนข้างยากจน เราต่อสู้กับเงินทำแต่งานตั้งแต่ยังเล็กๆ
พ่อแม่ส่งไม่ไหวเลยได้ทำงานประจำตั้งแต่ตอนนั้น ด้วยความที่เราเปนคนรักการเรียน ช่วยเหลือพ่อแม่มาตลอด ทำงานตั้งแต่เล็กๆ
ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง คนรู้จักคนใกล้ชิดหรือคนใหญ่คนโตเลยเอ็นดู ฝากเราเข้าทำงานในที่สบายๆ มีหน้ามีตาในสังคม
ตอนนั้นแฮปปี้มากค่ะ มีแต่คนเยินยอ ไปไหนมีแต่คนชม คือเราก็รู้สึกดีน่ะ ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย
กลับมาก็ทำงานทำของขายช่วยพ่อแม่ไปด้วย เราทำงานจันทร์-ศุกร์ เสา-อาทิต เราก็ไปเรียนหนังสือต่อเพื่ออยากได้ใบปริญญา ชีวิตก็ดำเนินแบบนั้นมาเรื่อยๆมีความสุขดีค่ะ งานใกล้บ้าน แต่เงินเดือนแค่ 4000 ตอนนั้นค่าใช้จ่ายไม่พอแน่นอนค่ะ
เพราะเราเลี้ยงพ่อแม่ด้วย ที่ทำงานก็เริ่มตะกุกตะกัก บอกนิดนึงน่ะค่ะเจ้าของกระทู้หน้าตาพอใช้ได้ค่ะ เปนดาวมหาลัย เปนนางงามเดินสาย พูดเก่ง ยิ้มง่าย ติดตลกด้วยค่ะ เอาง่ายๆเปนคนอัธยาศัยดีค่ะ (อันนี้คนรอบข้างบอกมาน่ะค่ะ) เพื่อนรอบงานอิจฉาค่ะ เริ่มมีปัญหา เลยเริ่มหางานใหม่
>>ตอนทำงานที่แรกเรามีแฟนแล้วน่ะค่ะแก่กว่าเราประมาน 5 ปี ตอนนั้นเราอายุ 17 ปี
เค้าคบเราเพราะเรามีความคิดเปนผู้ใหญ่แล้วค่ะ ตอนคบก็มีความสุขดีค่ะ มีทะเลาะกันบ้าง ด้วยความที่เค้าเปนคนเอาแต่ใจ อารมณ์
เลยไม่สเป็กเท่าไหร อีกอย่างที่บ้านเค้าขี้เหนียวด้วย แต่พ่อแม่เค้าชอบเรามากกะจะมาขอเราตั้งไว้แล้ว แต่เราปฎิเสธเพราะยังเดกมาก
และอีกอย่างยังอยากอยู่เลี้ยงดูพ่อแม่ด้วย
>>เรากำลังจะเปลี่ยนที่ทำงานใหม่เพราะไปเจอที่ที่คิดว่าดีกว่า เงินน่าจะดีกว่าและสบายกว่า
เราได้ไปรู้จักกับพี่คนนึงแกเปนเจ้าของธุรกิจเราชอบไปเดินซื้อของร้านแก
แกชอบชวนคุยชวนโม้เพราะเราเปนคนคุยเก่ง เลยชักชวนมาทำงานด้วยกัน เรากลับไปคิดกับพ่อแม่ ตัดสินใจนานหน่อยเพราะที่ทำงานใหม่อยู่ไกลบ้านไม่อยากห่างพ่อแม่ แต่ด้วยข้อเสนอที่พี่เค้าเสนอมาทำให้น่าสนใจจริงๆค่ะ ทั้งเงินเดือน การทำงาน ที่อยู่ โบนัส มันล่อตา ล่อใจมากๆๆ ตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเก่าเลยค่ะ
>>เราเปลี่ยนงานใหม่แล้วค่ะเริ่มฝึกงานกับพี่เจ้าของร้าน เราขอเรียกแกว่าพี่เอน่ะค่ะ พี่เอนิสัยดีมาก ใจดีมาก ทุ่มสุดๆ
แกจะเปนแบบนี้กับลูกน้องทุกคนน่ะค่ะ ตอนฝึกงานพี่เอไปรับไปส่งตลอด ไม่มีค่าใช้จ่ายเลย แอบมีเงินให้ใช้ด้วย แกรู้ค่ะว่าที่บ้านหนูลำบากมาก แกเลยเอ็นดูเรามาก ของกิน ของใช้แทบจะไม่ต้องซื้อเลยตอนไปอยู่ที่ทำงานใหม่
ตอนนั้นมีความสุขมากค่ะเราเริ่มงานใหม่ตอนอายุ 18 ปีค่ะ(ทำงานที่เก่า 1 ปีกว่าค่ะ)
กับแฟนตอนนั้นเริ่มทุลักทุเล ทะเลาะกันบ่อยมาก ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้าเลย ตอนนั้นเราหาเรื่องแต่จะเลิกอย่างเดียว เพราะกำลังมีความสุขกับงานใหม่ กับเงินด้วย เริ่มขอห่าง หาเรื่องทะเลาะ ขู่เค้าไว้สารพัด
*** ณ ตอนนั้นเราก็แอบมีกิ๊กน่ะค่ะ ลืมบอกไปคบซ้อนกับเค้ามาได้พักใหญ่แล้ว หาเรื่องกันไปมาจนห่างๆๆๆๆ จนไม่มีความชัดเจน จนเลิกติดต่อไปเลยค่ะ ***
***อ้อ.... ขอแทรกอีกเรื่องอดีตนิดนึงน่ะค่ะ เรามีแฟนตอน ม.5 คบกันมาประมานครึ่งปีแล้วมาคบซ้อนอีกคนคือคนที่เราเริ่มทำงานอ่าค่ะ แล้วเค้าจับได้ เราก็ใช้มุขประมานว่าเค้ามาชอบแต่เราไม่สนใจ ให้ผู้ชายเค้าโทรไปคุยกันคือเตี้ยมฝั่งกิ๊กว่าช่วยเราหน่อย เราอยากเลิกกับคนนี้แล้ว แต่ให้ช่วยคุยประมานว่าเค้าแค่มาชอบแต่เราไม่สน เราทำกับแบบนี้ทุกคนที่เข้ามาในชีวิต จนมาถึงคนนี้ค่ะ คนที่3 (คนที่1 ตอนเรียน คนที่2ตอนทำงาน คนที่3 ตอนย้ายที่ทำงาน)***
ห้ามงงน่ะค่ะ ห้ามเอาแบบอย่างด้วย รู้ตัวว่าตัวเองเลวมาก ทิ้งผู้ชายมาทุกคนเพื่อหาคนที่ดีกว่า แต่เรื่องมันไม่ราบรื่นแบบนั้นค่ะ เราเลิกกับแฟนคนที่ 2 ไปเพราะอยากจะคบใหม่กับคนที่3 เพราะดูท่าเค้าจะโอเคกว่า ความรักเริ่มแฮปปี้ค่ะ ที่ทำงานก็แฮปปี้
>>> พี่เอเจ้าของที่ทำงานก็ดีกับเราใจหาย เอออ พี่เอแต่งงานแล้วน่ะค่ะ แฟนพี่เอสวยมากกกกก เราเองชิดซ้ายค่ะ เหตุการณ์ปกติค่ะ
ทำงานๆๆๆๆ เก็บเงินๆๆๆ เราต้องรับภาระของที่บ้านหมดเลยค่ะ ค่าใช้จ่ายตอนนั้นในแต่ละเดือนเหยียบหมื่น แต่…………….
พี่เอมองเห็นชีวิตเราหมดทุกอย่าง คอยช่วยเหลือ คอยชี้แนะตลอด เราก็โอเคในระดับนึง
เราวางตัวมากค่ะ จะไม่คิด ไม่ยุ่งกับพี่เอไปในทางชู้สาวเลย เพราะอารัยหลอค่ะ…
เพราอยากทำงานที่นี่นานๆ ค่ะ ชีวิตก็เปนแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึงเดือนที่ 5 พี่เอเปลี่ยนไปค่ะ
เราเริ่มเอะใจ แต่ไม่ถาม ไม่พูด ทำงาน เก็บตังใช้หนี้อย่างเดียว
>>> วันนี้ค่ะ พี่เอบอกชอบเราค่ะ หน้าชาค่ะ ทำอารัยไม่ถูก กลัวไม่ได้ทำงานต่อ กลัวแฟนพี่เอรู้ กลัวๆๆๆ
พี่เอเค้าสัญญาไว้ค่ะ ว่าจะแค่ชอบในฐานะน้องสาว พยายามไม่คิด แต่ด้วยความใกล้ชิดค่ะ
และ…..เงินค่ะ เราจนนี่ค่ะ เหนเงินก้อน กลิ่นหอมของเงิน กลิ่นของความคิดที่ว่าเราจะสบาย พ่อแม่เราสบาย
>>>> ปล่อยเลยตามเลยค่ะ ในช่วงแรก พี่เอเค้าแค่ขอจับมือ แค่นั้น เรายอมค่ะ แหม่แค่จับมือเองจะเสียหายอารัย
เงินก็ได้ใช้สบาย ในช่วงแรกๆ มาเต็มค่ะ เงิน ทอง ของมีค่า เสื้อผ้า เครื่องสำอาง เอาเปนว่าเรารวยขึ้น พ่อแม่สบายขึ้นภายในเดือนเดียว
ไม่เยอะเท่าไหรค่ะ เดือนแรกๆที่ได้แน่นอน อาทิตละ 10000 สำหรับอายุ 18 ปีอย่างเรา คือตอนนั้นเลิกคิดเรื่องผิดชอบชั่วดีไปแล้ว
มีเงินใช้สบาย ไม่เสียหายอารัยหนิ ไม่ได้เป็นชู้ซะหน่อย เปนลูกน้อง ที่เจ้านายรัก คิดแค่นั้นจริงๆค่ะ
ชีวิตคนเรามันไม่สวยหรูอย่างนั้นสิค่ะ ทุกคน เพื่อนร่วมงานเริ่มสงสัย เป็นเป้าสายตา ทำไมอีนี่มันรวยผิดหูผิดตา ใช้เงินสบายไม่เหมือนเมื่อก่อน
เวลาผ่านไป พี่เอไม่ขอแค่จับมือแล้วค่ะ และอีกอย่างบอกเลย สาบานอารัยก็ได้ในช่วงแรกที่พี่เอบอกชอบ
สาบานกะตัวเองว่าห้ามเผลอใจไปชอบเด็ดขาดดดด ความใกล้ชิด เงินตรา ความอบอุ่น การเอาใจใส่ ที่ไม่เคยได้รับจากใคร
เผลอใจไปเรียบร้อยแล้วค่ะ เรารักพี่เอมากกกกกกกกกกกกกกก มากแม้รู้ว่าผิด ยอมทุกอย่างง ย้ำค่ะ ว่ายอมทุกอย่าง TT
พี่เอทั้งรักทั้งหลงเรามากค่ะ คือเท่าที่แกเล่าให้เราฟังมาตลอด เราดีกว่าภรรยาแกหมดทุกอย่างง คือภรรยาแกออกแนวขี้เกียจ
ทุกเรื่องงงงงง ใช้เงินเก่ง เท่าที่แกเล่าคือ สวยแต่รูปอ่าค่ะ เราก็เออๆ ออๆไปน่ะ ไม่ได้คิดหึง หวงอารัยมาก
เพราะตอนนั้นคิดว่าตัวเองคงต้องผันตัวมาเปนเมียน้อยเตมตัว T___________________T
*** เราเลิกกับแฟนคนที่ 3 เพราะพี่เอค่ะ อยากให้แกสบายใจ คือแกหวงเรามากกกก ยอมเราทุกอย่าง หึงแรง หวงแรง
>>> เราไม่รู้ว่าพี่เอรักเราจริงรึป่าวน่ะค่ะ เค้าจะเลิกกับภรรยาค่ะ เพราะทนนิสัยเค้าไม่ได้ด้วย คือภรรยาแกเปนแบบนี้มาตั้งแต่หลังแต่งงานค่ะ
เราพอสังเกตเหนพฤติกรรมได้บ้าง แต่ไม่นึกว่าจะเยอะขนาดนี้
พี่เอพยายามเข้าทางครอบครัว ดูแลพ่อแม่พี่น้องเราดีมากกกกกกกกกก จนทุกคนรักและเอ็นดู คือ ณ ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงโปรแล้วค่ะ ผ่านมาเปนปีแล้วค่ะ พี่เอยังคงเหมือนเดิม เราก็ทรมานขึ้นทุกวัน เรารักพี่เอมากก แต่มันเปนไปไม่ได้ พยายามทำใจแต่ทำไม่ได้จริงๆๆๆๆ
เห้อ เห้อ เห้อ เหนื่อยกันรึยังค่ะ ณ จุดๆนี่เราเหนื่อยแล้วค่ะ เรายอมทนความเลว ความของตัวเอง คือหลังมานี่เริ่มรังเกียจตัวเอง
ต้องมานั่งรอคอย ความรัก ความเอาใจใส่ และที่สำคัญ เวลา……
เรื่องมาถึงตอนจะจบแล้วค่ะ ภรรยาพี่เอเริ่มสงสัยในตัวเราค่ะ และอีกอย่างพี่เอเปลี่ยนไปกับเค้า ไม่ทำการบ้านกับเค้าเลย
คือมีอารัยพี่เอจะเล่าเราหมดทุกเส้นหญ้า รูขุมขน ก็คงยังคิดว่าเค้าเปนคนดีค่ะ รักเรา เทิดทูนเรา
ณ ตอนนั้นที่เราเริ่มคบกับพี่เอ เราก็เก็บไว้น่ะค่ะ ได้ก้อนนึงกะจะไปปลดหนี้ให้พ่อแม่ให้หมดๆๆ แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างค่ะ
วันที่ชีวิตพังพินาศมาถึงแล้วค่ะ วันที่ภรรยาพี่เอจับได้ ว่าเราเปนชู้กับพี่เอค่ะT________________T
เพราะเหนข้อความในมือถือค่ะ เราไม่ขอบอกว่าเหนอารัยบ้าง แต่เป็นหลักฐานที่พอจะจับได้ว่าเราเปนชู้กันแน่นอน
ทุกอย่างจบลงในวันนั้น วันเดียวค่ะ ภรรยาพี่เอแกโกดมาก จะหาคนมาฆ่าเรา ขู่เราไว้ทุกอย่าง ยึดของทุกสิ่งอย่างที่เป็นทรัพย์สินของพี่เอ
แต่ไม่ยอมเลิกกับพี่เอ เพราะแกยอมรับว่าแกไม่สนใจพี่เอเลยจริงๆ จนทำให้พี่เอไปมีใหม่
เรื่องนี้เราค่ะ เรารับคนเดียวเต็มๆ เรารับกรรม คนเดียวเต็มๆ เรา
คนเดียวเต็มๆค่ะ
>>เราตกงาน
>>เราหมดเงิน
>>เราต้องขายทรัพย์สินที่เคยมี
>>ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน ว่าคือเมียน้อยที่ไปแย่งของเค้ามากิน แต่ไม่สำเร็จ
ตอนนี้ชีวิตเราตกต่ำ ที่สุด ถึง ที่สุด หนี้สินท่วมหัว ณ ตอนนี้เราสงสารพ่อแม่มากที่สุด แม้เงินจะซื้อข้าวสารตอนนี้เรายังต้องหยิบยืมเพื่อน
ตกต่ำมากกกก เงินเก็บที่เคยมีเอามาหมุนปลดหนี้แต่ละเดือนจนหมด พ่อแม่เราเครียดเรื่องเราตกงาน จนเข้าโรงบาล 2-3 รอบ
บอกไว้เลยค่ะ ว่าพ่อแม่ไม่เคยรับรู้ชีวิตตอนเราสบาย เราได้เงินมาก็เก็บซะส่วนมาก ส่วนที่แบ่งใช้ให้แกเราก็บอกว่าขายของทางเนต
ณ ตอนนี้เราทรมทนมากกก นอนกินน้ำตามาตลอด ตอนนี้เรื่องราวผ่านมา 1 ปีแล้วแต่ยังจำได้ทุกเรื่อง ทุกความเลว
เชื่อเถอะค่ะ เวรกรรมมันตามทันชาตินี้จริงๆ เร็วนี้ด้วย เราไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลย จนมาเจอกับตัวเอง
แม้แต่เรื่องความรักตอนนี้เรายังไม่ยอมเปิดรับใครค่ะที่มีก็ไม่คิดจริงจังอารัยมาก รังเกียจตัวเองมากกก ยิ่งคิด ยิ่งแค้นตัวเอง
สงสารคนที่จะมาคบกับเรา ถ้าเค้ารู้ทีหลังเค้าคงรับไม่ได้แน่ เราขอทรมานครั้งนี้แค่ครั้งสุดท้ายย
“อย่าลุ่มหลง กลื่นหอมของเงิน ที่ไม่ได้มาซึ่งความพยายาม ความบริสุทธ์ และเป็นเงินบาปเหล่านั้นเลยค่ะ”
เรื่องราวจริงๆมันมีเยอะ และวกวนกว่านี้ แต่กลัวว่ามันจะยาวเปนสิบๆหน้า เอาพอเข้าใจน่ะค่ะ ถ้าใครสงสัยอารัย สอบถามดะ
ยินดีตอบทุกเรื่องราว ขอบคุนค่ะ
กลิ่นของเงินนี่มันหอมจนเปลี่ยนค่าของคนได้จริงๆค่ะ(18+)
เพราะเกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อย วันนี้จะมาทีเดียวให้จบค่ะ อาจจะยาวมากค่ะ แต่…… มันคือบทเรียนล้วนๆค่ะ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนน่ะค่ะว่าเรื่องนี้มิใช่เรื่องแต่ง แต่เป็นเรื่องเรื่องจริง 10000 %
บุคคลในเรื่องหรือสถานการณ์ในเรื่องคือเรื่องจริง และกระทู้นี้เปนกระทู้แรกของเรา ส่วนมากอ่านแต่ของคนอื่น แล้วนึกถึงเรื่องตัวเอง
เลยอยากจะนำมาแชร์ไว้เปนประสบการณ์น่ะค่ะ
(ขอแค่กำลังใจดีๆน่ะค่ะอย่าซ้ำเติมหรือด่าเราเลยเพราะที่เจอมานี่ก็หนักหนาพอควรแล้วค่ะ)ขอบคุนทุกๆคนล่วงหน้าค่ะ
เจ้าของกระทู้อายุ 19 ปีค่ะ ณ ตอนนี้น่ะค่ะ แต่คนที่รู้จักบอกเลยว่าความคิดความอ่านเราเหมือนคนมีอายุประมาน30
เราเปนลูกคนสุดท้อง ฐานะที่บ้านค่อนข้างยากจน เราต่อสู้กับเงินทำแต่งานตั้งแต่ยังเล็กๆ
พ่อแม่ส่งไม่ไหวเลยได้ทำงานประจำตั้งแต่ตอนนั้น ด้วยความที่เราเปนคนรักการเรียน ช่วยเหลือพ่อแม่มาตลอด ทำงานตั้งแต่เล็กๆ
ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง คนรู้จักคนใกล้ชิดหรือคนใหญ่คนโตเลยเอ็นดู ฝากเราเข้าทำงานในที่สบายๆ มีหน้ามีตาในสังคม
ตอนนั้นแฮปปี้มากค่ะ มีแต่คนเยินยอ ไปไหนมีแต่คนชม คือเราก็รู้สึกดีน่ะ ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย
กลับมาก็ทำงานทำของขายช่วยพ่อแม่ไปด้วย เราทำงานจันทร์-ศุกร์ เสา-อาทิต เราก็ไปเรียนหนังสือต่อเพื่ออยากได้ใบปริญญา ชีวิตก็ดำเนินแบบนั้นมาเรื่อยๆมีความสุขดีค่ะ งานใกล้บ้าน แต่เงินเดือนแค่ 4000 ตอนนั้นค่าใช้จ่ายไม่พอแน่นอนค่ะ
เพราะเราเลี้ยงพ่อแม่ด้วย ที่ทำงานก็เริ่มตะกุกตะกัก บอกนิดนึงน่ะค่ะเจ้าของกระทู้หน้าตาพอใช้ได้ค่ะ เปนดาวมหาลัย เปนนางงามเดินสาย พูดเก่ง ยิ้มง่าย ติดตลกด้วยค่ะ เอาง่ายๆเปนคนอัธยาศัยดีค่ะ (อันนี้คนรอบข้างบอกมาน่ะค่ะ) เพื่อนรอบงานอิจฉาค่ะ เริ่มมีปัญหา เลยเริ่มหางานใหม่
>>ตอนทำงานที่แรกเรามีแฟนแล้วน่ะค่ะแก่กว่าเราประมาน 5 ปี ตอนนั้นเราอายุ 17 ปี
เค้าคบเราเพราะเรามีความคิดเปนผู้ใหญ่แล้วค่ะ ตอนคบก็มีความสุขดีค่ะ มีทะเลาะกันบ้าง ด้วยความที่เค้าเปนคนเอาแต่ใจ อารมณ์
เลยไม่สเป็กเท่าไหร อีกอย่างที่บ้านเค้าขี้เหนียวด้วย แต่พ่อแม่เค้าชอบเรามากกะจะมาขอเราตั้งไว้แล้ว แต่เราปฎิเสธเพราะยังเดกมาก
และอีกอย่างยังอยากอยู่เลี้ยงดูพ่อแม่ด้วย
>>เรากำลังจะเปลี่ยนที่ทำงานใหม่เพราะไปเจอที่ที่คิดว่าดีกว่า เงินน่าจะดีกว่าและสบายกว่า
เราได้ไปรู้จักกับพี่คนนึงแกเปนเจ้าของธุรกิจเราชอบไปเดินซื้อของร้านแก
แกชอบชวนคุยชวนโม้เพราะเราเปนคนคุยเก่ง เลยชักชวนมาทำงานด้วยกัน เรากลับไปคิดกับพ่อแม่ ตัดสินใจนานหน่อยเพราะที่ทำงานใหม่อยู่ไกลบ้านไม่อยากห่างพ่อแม่ แต่ด้วยข้อเสนอที่พี่เค้าเสนอมาทำให้น่าสนใจจริงๆค่ะ ทั้งเงินเดือน การทำงาน ที่อยู่ โบนัส มันล่อตา ล่อใจมากๆๆ ตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเก่าเลยค่ะ
>>เราเปลี่ยนงานใหม่แล้วค่ะเริ่มฝึกงานกับพี่เจ้าของร้าน เราขอเรียกแกว่าพี่เอน่ะค่ะ พี่เอนิสัยดีมาก ใจดีมาก ทุ่มสุดๆ
แกจะเปนแบบนี้กับลูกน้องทุกคนน่ะค่ะ ตอนฝึกงานพี่เอไปรับไปส่งตลอด ไม่มีค่าใช้จ่ายเลย แอบมีเงินให้ใช้ด้วย แกรู้ค่ะว่าที่บ้านหนูลำบากมาก แกเลยเอ็นดูเรามาก ของกิน ของใช้แทบจะไม่ต้องซื้อเลยตอนไปอยู่ที่ทำงานใหม่
ตอนนั้นมีความสุขมากค่ะเราเริ่มงานใหม่ตอนอายุ 18 ปีค่ะ(ทำงานที่เก่า 1 ปีกว่าค่ะ)
กับแฟนตอนนั้นเริ่มทุลักทุเล ทะเลาะกันบ่อยมาก ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้าเลย ตอนนั้นเราหาเรื่องแต่จะเลิกอย่างเดียว เพราะกำลังมีความสุขกับงานใหม่ กับเงินด้วย เริ่มขอห่าง หาเรื่องทะเลาะ ขู่เค้าไว้สารพัด
*** ณ ตอนนั้นเราก็แอบมีกิ๊กน่ะค่ะ ลืมบอกไปคบซ้อนกับเค้ามาได้พักใหญ่แล้ว หาเรื่องกันไปมาจนห่างๆๆๆๆ จนไม่มีความชัดเจน จนเลิกติดต่อไปเลยค่ะ ***
***อ้อ.... ขอแทรกอีกเรื่องอดีตนิดนึงน่ะค่ะ เรามีแฟนตอน ม.5 คบกันมาประมานครึ่งปีแล้วมาคบซ้อนอีกคนคือคนที่เราเริ่มทำงานอ่าค่ะ แล้วเค้าจับได้ เราก็ใช้มุขประมานว่าเค้ามาชอบแต่เราไม่สนใจ ให้ผู้ชายเค้าโทรไปคุยกันคือเตี้ยมฝั่งกิ๊กว่าช่วยเราหน่อย เราอยากเลิกกับคนนี้แล้ว แต่ให้ช่วยคุยประมานว่าเค้าแค่มาชอบแต่เราไม่สน เราทำกับแบบนี้ทุกคนที่เข้ามาในชีวิต จนมาถึงคนนี้ค่ะ คนที่3 (คนที่1 ตอนเรียน คนที่2ตอนทำงาน คนที่3 ตอนย้ายที่ทำงาน)***
ห้ามงงน่ะค่ะ ห้ามเอาแบบอย่างด้วย รู้ตัวว่าตัวเองเลวมาก ทิ้งผู้ชายมาทุกคนเพื่อหาคนที่ดีกว่า แต่เรื่องมันไม่ราบรื่นแบบนั้นค่ะ เราเลิกกับแฟนคนที่ 2 ไปเพราะอยากจะคบใหม่กับคนที่3 เพราะดูท่าเค้าจะโอเคกว่า ความรักเริ่มแฮปปี้ค่ะ ที่ทำงานก็แฮปปี้
>>> พี่เอเจ้าของที่ทำงานก็ดีกับเราใจหาย เอออ พี่เอแต่งงานแล้วน่ะค่ะ แฟนพี่เอสวยมากกกกก เราเองชิดซ้ายค่ะ เหตุการณ์ปกติค่ะ
ทำงานๆๆๆๆ เก็บเงินๆๆๆ เราต้องรับภาระของที่บ้านหมดเลยค่ะ ค่าใช้จ่ายตอนนั้นในแต่ละเดือนเหยียบหมื่น แต่…………….
พี่เอมองเห็นชีวิตเราหมดทุกอย่าง คอยช่วยเหลือ คอยชี้แนะตลอด เราก็โอเคในระดับนึง
เราวางตัวมากค่ะ จะไม่คิด ไม่ยุ่งกับพี่เอไปในทางชู้สาวเลย เพราะอารัยหลอค่ะ…
เพราอยากทำงานที่นี่นานๆ ค่ะ ชีวิตก็เปนแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึงเดือนที่ 5 พี่เอเปลี่ยนไปค่ะ
เราเริ่มเอะใจ แต่ไม่ถาม ไม่พูด ทำงาน เก็บตังใช้หนี้อย่างเดียว
>>> วันนี้ค่ะ พี่เอบอกชอบเราค่ะ หน้าชาค่ะ ทำอารัยไม่ถูก กลัวไม่ได้ทำงานต่อ กลัวแฟนพี่เอรู้ กลัวๆๆๆ
พี่เอเค้าสัญญาไว้ค่ะ ว่าจะแค่ชอบในฐานะน้องสาว พยายามไม่คิด แต่ด้วยความใกล้ชิดค่ะ
และ…..เงินค่ะ เราจนนี่ค่ะ เหนเงินก้อน กลิ่นหอมของเงิน กลิ่นของความคิดที่ว่าเราจะสบาย พ่อแม่เราสบาย
>>>> ปล่อยเลยตามเลยค่ะ ในช่วงแรก พี่เอเค้าแค่ขอจับมือ แค่นั้น เรายอมค่ะ แหม่แค่จับมือเองจะเสียหายอารัย
เงินก็ได้ใช้สบาย ในช่วงแรกๆ มาเต็มค่ะ เงิน ทอง ของมีค่า เสื้อผ้า เครื่องสำอาง เอาเปนว่าเรารวยขึ้น พ่อแม่สบายขึ้นภายในเดือนเดียว
ไม่เยอะเท่าไหรค่ะ เดือนแรกๆที่ได้แน่นอน อาทิตละ 10000 สำหรับอายุ 18 ปีอย่างเรา คือตอนนั้นเลิกคิดเรื่องผิดชอบชั่วดีไปแล้ว
มีเงินใช้สบาย ไม่เสียหายอารัยหนิ ไม่ได้เป็นชู้ซะหน่อย เปนลูกน้อง ที่เจ้านายรัก คิดแค่นั้นจริงๆค่ะ
ชีวิตคนเรามันไม่สวยหรูอย่างนั้นสิค่ะ ทุกคน เพื่อนร่วมงานเริ่มสงสัย เป็นเป้าสายตา ทำไมอีนี่มันรวยผิดหูผิดตา ใช้เงินสบายไม่เหมือนเมื่อก่อน
เวลาผ่านไป พี่เอไม่ขอแค่จับมือแล้วค่ะ และอีกอย่างบอกเลย สาบานอารัยก็ได้ในช่วงแรกที่พี่เอบอกชอบ
สาบานกะตัวเองว่าห้ามเผลอใจไปชอบเด็ดขาดดดด ความใกล้ชิด เงินตรา ความอบอุ่น การเอาใจใส่ ที่ไม่เคยได้รับจากใคร
เผลอใจไปเรียบร้อยแล้วค่ะ เรารักพี่เอมากกกกกกกกกกกกกกก มากแม้รู้ว่าผิด ยอมทุกอย่างง ย้ำค่ะ ว่ายอมทุกอย่าง TT
พี่เอทั้งรักทั้งหลงเรามากค่ะ คือเท่าที่แกเล่าให้เราฟังมาตลอด เราดีกว่าภรรยาแกหมดทุกอย่างง คือภรรยาแกออกแนวขี้เกียจ
ทุกเรื่องงงงงง ใช้เงินเก่ง เท่าที่แกเล่าคือ สวยแต่รูปอ่าค่ะ เราก็เออๆ ออๆไปน่ะ ไม่ได้คิดหึง หวงอารัยมาก
เพราะตอนนั้นคิดว่าตัวเองคงต้องผันตัวมาเปนเมียน้อยเตมตัว T___________________T
*** เราเลิกกับแฟนคนที่ 3 เพราะพี่เอค่ะ อยากให้แกสบายใจ คือแกหวงเรามากกกก ยอมเราทุกอย่าง หึงแรง หวงแรง
>>> เราไม่รู้ว่าพี่เอรักเราจริงรึป่าวน่ะค่ะ เค้าจะเลิกกับภรรยาค่ะ เพราะทนนิสัยเค้าไม่ได้ด้วย คือภรรยาแกเปนแบบนี้มาตั้งแต่หลังแต่งงานค่ะ
เราพอสังเกตเหนพฤติกรรมได้บ้าง แต่ไม่นึกว่าจะเยอะขนาดนี้
พี่เอพยายามเข้าทางครอบครัว ดูแลพ่อแม่พี่น้องเราดีมากกกกกกกกกก จนทุกคนรักและเอ็นดู คือ ณ ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงโปรแล้วค่ะ ผ่านมาเปนปีแล้วค่ะ พี่เอยังคงเหมือนเดิม เราก็ทรมานขึ้นทุกวัน เรารักพี่เอมากก แต่มันเปนไปไม่ได้ พยายามทำใจแต่ทำไม่ได้จริงๆๆๆๆ
เห้อ เห้อ เห้อ เหนื่อยกันรึยังค่ะ ณ จุดๆนี่เราเหนื่อยแล้วค่ะ เรายอมทนความเลว ความของตัวเอง คือหลังมานี่เริ่มรังเกียจตัวเอง
ต้องมานั่งรอคอย ความรัก ความเอาใจใส่ และที่สำคัญ เวลา……
เรื่องมาถึงตอนจะจบแล้วค่ะ ภรรยาพี่เอเริ่มสงสัยในตัวเราค่ะ และอีกอย่างพี่เอเปลี่ยนไปกับเค้า ไม่ทำการบ้านกับเค้าเลย
คือมีอารัยพี่เอจะเล่าเราหมดทุกเส้นหญ้า รูขุมขน ก็คงยังคิดว่าเค้าเปนคนดีค่ะ รักเรา เทิดทูนเรา
ณ ตอนนั้นที่เราเริ่มคบกับพี่เอ เราก็เก็บไว้น่ะค่ะ ได้ก้อนนึงกะจะไปปลดหนี้ให้พ่อแม่ให้หมดๆๆ แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างค่ะ
วันที่ชีวิตพังพินาศมาถึงแล้วค่ะ วันที่ภรรยาพี่เอจับได้ ว่าเราเปนชู้กับพี่เอค่ะT________________T
เพราะเหนข้อความในมือถือค่ะ เราไม่ขอบอกว่าเหนอารัยบ้าง แต่เป็นหลักฐานที่พอจะจับได้ว่าเราเปนชู้กันแน่นอน
ทุกอย่างจบลงในวันนั้น วันเดียวค่ะ ภรรยาพี่เอแกโกดมาก จะหาคนมาฆ่าเรา ขู่เราไว้ทุกอย่าง ยึดของทุกสิ่งอย่างที่เป็นทรัพย์สินของพี่เอ
แต่ไม่ยอมเลิกกับพี่เอ เพราะแกยอมรับว่าแกไม่สนใจพี่เอเลยจริงๆ จนทำให้พี่เอไปมีใหม่
เรื่องนี้เราค่ะ เรารับคนเดียวเต็มๆ เรารับกรรม คนเดียวเต็มๆ เรา
>>เราตกงาน
>>เราหมดเงิน
>>เราต้องขายทรัพย์สินที่เคยมี
>>ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน ว่าคือเมียน้อยที่ไปแย่งของเค้ามากิน แต่ไม่สำเร็จ
ตอนนี้ชีวิตเราตกต่ำ ที่สุด ถึง ที่สุด หนี้สินท่วมหัว ณ ตอนนี้เราสงสารพ่อแม่มากที่สุด แม้เงินจะซื้อข้าวสารตอนนี้เรายังต้องหยิบยืมเพื่อน
ตกต่ำมากกกก เงินเก็บที่เคยมีเอามาหมุนปลดหนี้แต่ละเดือนจนหมด พ่อแม่เราเครียดเรื่องเราตกงาน จนเข้าโรงบาล 2-3 รอบ
บอกไว้เลยค่ะ ว่าพ่อแม่ไม่เคยรับรู้ชีวิตตอนเราสบาย เราได้เงินมาก็เก็บซะส่วนมาก ส่วนที่แบ่งใช้ให้แกเราก็บอกว่าขายของทางเนต
ณ ตอนนี้เราทรมทนมากกก นอนกินน้ำตามาตลอด ตอนนี้เรื่องราวผ่านมา 1 ปีแล้วแต่ยังจำได้ทุกเรื่อง ทุกความเลว
เชื่อเถอะค่ะ เวรกรรมมันตามทันชาตินี้จริงๆ เร็วนี้ด้วย เราไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลย จนมาเจอกับตัวเอง
แม้แต่เรื่องความรักตอนนี้เรายังไม่ยอมเปิดรับใครค่ะที่มีก็ไม่คิดจริงจังอารัยมาก รังเกียจตัวเองมากกก ยิ่งคิด ยิ่งแค้นตัวเอง
สงสารคนที่จะมาคบกับเรา ถ้าเค้ารู้ทีหลังเค้าคงรับไม่ได้แน่ เราขอทรมานครั้งนี้แค่ครั้งสุดท้ายย
“อย่าลุ่มหลง กลื่นหอมของเงิน ที่ไม่ได้มาซึ่งความพยายาม ความบริสุทธ์ และเป็นเงินบาปเหล่านั้นเลยค่ะ”
เรื่องราวจริงๆมันมีเยอะ และวกวนกว่านี้ แต่กลัวว่ามันจะยาวเปนสิบๆหน้า เอาพอเข้าใจน่ะค่ะ ถ้าใครสงสัยอารัย สอบถามดะ
ยินดีตอบทุกเรื่องราว ขอบคุนค่ะ