เครียดมากค่ะ ขณะพิมพ์ตอนนี้นั้งร้องไห้ จนตาบวม
มีแฟน แต่กลับถูกครอบครัวเรากีดกันเพราะคนละศาสนา
ทำงาน ก็มีแต่ปันหา อายุน้อยสุดในที่ทำงาน โดนมองด้านลบตลอด ทุกเรื่อง
ครอบครัว พ่อแม่ป่วย ทำงานไม่ได้ เราหาเลี้ยงครอบครัวคนเดียว หนี้สินอีกเยอะแยะ


เรื่องแฟน หนักเข้าไปใหญ่ โดนเกี่ยวโยงมั่วไปทุกเรื่อง ลามมาถึงที่ทำงาน สรุปคือต้องเลิก
ทั้งที่ยังรักกันมาก ไม่ได้ผิดอารัยทั้งคู่ ร้องไห้ไปเถอะค่ะ ร้องไห้ได้อย่างเดียว(ตอนนี้ยังเลิกไม่ได้ค่ะ ทำใจยากมาก) ทำไมถึงเปนแบบนี้ TT

ที่ทำงานต้องทนค่ะ เปนงานใกล้บ้าน ได้อยู่กับพ่อแม่ แลกกับเงินเดือนอันน้อยนิด
และคำพูดดูถูก งานเอกสารที่ต้องละเอียดรอบคอบ รับภาระทั้งสำนักงาน อารัยผิดโดนด่าและว่าตลอด
ต้องเอาใจคนทั้งสำนักงาน ตีหน้าแสแสร้ง ทำว่ามีความสุข ทำว่ารักงาน ในใจอยากจะพูดออกมาใจจะขาด
ว่าไม่ไหวกับงาน ที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน ทำไมมีแต่เรื่องแบบนี้ค่ะ

เรื่องครอบครัว หนักเข้าไปอีก สงสารพ่อกับแม่ย้ายไปไหน ทำอย่างอื่นก็ลำบาก
เงินใช้ติดลบทุกเดือน ต้องโกหกว่ามีเงินตลอดให้แกสบายใจ
ไม่อยากให้โรคกำเริบ ไม่อยากให้แกไม่สบายใจ ทั้งที่แกรู้ แต่ทำเปนไม่รู้


พระเจ้าทดสอบเราหนักมากกกกกกก เราท้อแท้มาก เราเครียดทุกเรื่องจริงๆ
ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้เรามีความสุขเลยหลอ นี่ก็เปนปีแล้วที่ชีวิตเปนแบบนี้
สู้จนหมดแรงสู้ เราเหนื่อยเหลือเกิน เราแค่อยากมีความสุขบ้างงงง
(ขอบคุนพื้นที่ที่ให้ระบายค่ะ ขอไปร้องไห้ต่อน่ะค่ะ)