เกลียดความรู้สึกแบบนี้มาก เพราะมันทำให้หลายครั้งที่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ...

รู้สึกแย่มากเวลาที่เป็นแบบนี้ พยายามคิดว่ายังมีคนอีกเยอะที่รักเรา ...

แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ อดไม่ได้ที่จะคิดว่าทำไมเหมือนเราตัวคนเดียว ..


ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยค่ะ

ไม่เข้าใจเหมือนกัน...ทั้งๆที่มีคนอยู่ข้างกายตั้งมากมาย มีเพื่อนคอยอยู่ข้างๆ

แต่ทำไม กลับรู้สึกว่า...มันอ้างว้างเสียจริง

ถึงแม้จะเข้าใจว่ามันเป็นความคิดพื้นฐานของมนุษย์เรา

แต่มันก็อดที่จะเหงาไม่ได้

เคยเป็นกันบ้างมั้ยคะ ?