ถึงช่วงปลายปีจนได้. ช่วงเวลาที่หนังฟอร์มดีค่างๆกระหน่ำเข้าฉายกันเพื่อส่งท้ายปีเก่าและรับกับฤดูกาลใหม่. ที่เหล่าผู้สร้างก็คงจะคาดการณ์ว่าขอให้ดีกว่าปีนี้ละกัน

หนังฟอร์มใหญ่ส่งท้ายปีเหล่านี้ หลายๆเรื่องก็ดีจนถูกคาดการณ์ว่าจะได้รางวัลออสก้าร์งวดนั้นๆไปครอง.....แต่ทุกๆปีก็มีหลายๆเรื่องที่ชวดไปอย่างน่าเสียดาย

ไม่ใช่เพราะไม่ดีหรอกนะ แต่ผมคิดว่า เรื่องที่ได้ของปีนั้นๆคงมีอะไรเด็ดโดนกว่าหนังดีๆเหล่านี้ ที่กลายเป็นหนังที่"ไร้ออสก้าร์"ไป

อันที่จริงประเด็นนี้เข้าหัวผมตอนที่ดูthe butler  หนังดีเรื่องหนึ่งที่ในขณะนั้นที่ในช่วงฉายถูกคาดการณ์ว่าเข้าชิงและต้องได้มาซักสาขาของออสก้าร์แน่นอน

แต่แล้วก็ไม่มีชื่อเข้าชิง.....นั่นก็เพราะหนังน้ำดีปีนั้นก็มากเสียเหลือเกิน อย่าง กราวิตี้ โฟรเซ็น ฯลฯ ที่ตบเท้าเข้าชิงกันแบบ แทบเดากันได้ว่ามีเรื่องไหนบ้าง

คงกล่าวไม่ได้ว่าหนังเรื่องไหนดีกว่าอีกเรื่อง. แต่โดยส่วนตัวแล้ว. ผมชอบthebutlerมากกว่า.....คงเป็นเพราะผมชอบดูอะไรสบายๆ ที่มีช่วงพักสมองเบาอารมณ์. และความรู้สึกนั้นเต็มเปี่ยมแบบ the butler. มากกว่าอาการผะอืดผะอม กระอักกระอ่วน เหมือนกินผงชูรสเกินขนาดแบบกราวิตี้

มีหนังหลายเรื่องที่ผมว่าเขาทำได้ดี ถูกปากพอสมควร และบางเรื่องก็ดูจะกลมกล่อมกว่าหนังที่ได้ออสก้าร์ แต่แค่หนังเหล่านี้จะดูจืดชืดเมื่อเทียบกับความจัดจ้าน ถึงขีดจำกัดการชมที่หนังบางเรื่องที่ได้รางวัลนั้นเอาไป

เหมือนที่ผมเสียดาย clouds atlas ที่ถึงได้ลูกโลกทองคำไปครอง ผมก็คิดว่าเขาน่าจะได้ออสก้าร์สาขาการแต่งหน้า ที่ผมนับถือเลยจริงๆ

และหลายเรื่องที่เครดิตดีที่สุดกลับทำให้มันดูน่าเสียดายที่สุดด้วยคำว่า "ผู้เข้าชิงรางวัลออสก้าร์" แต่ก็ไม่ได้  อย่าง Lawrence of arabia และหนังหลายๆเรื่องของปู่ปีเตอร์ผู้ล่วงลับ

อีกท่านนึงก็คือ ปู่โรบิน ที่เข้าชิงมาหลายรอบ แต่ก็ได้ออสมาแค่1ตัว ผมยังนึกเสียดาย. อรุณสวัสดิ์ เวียดนาม. กับ บุรุษ2ศตวรรษไม่หายเลย

มันมีอีกหลายเรื่องที่น่าเสียดายกับการชวดรางวัลไป แต่ให้ผมแระนำคนเดียวคงไม่หมด คุณว่ามีเรื่องไหนทราน่าเสียดายแบบนี้