วันนี้เราอยากมาเล่าเรื่องราวความประทับใจในความรักของเรากับแฟนตลอด10ปีที่ผ่านมา ซึ่งกว่าจะผ่านมาถึงวันนี้ มันไม่ง่ายเลย (ขอเล่าแบบย่อๆ)
    ขอใช้ชื่อตัวเราว่า C และแฟนชื่อ P
    C และ P เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.1 ในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ทั้ง2คนก็ไม่ค่อยสนิทกันมาก ต่างมีเพื่อนกลุ่มของตัวเอง ทั้ง2คนถึงแม้จะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เขาก็แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย แต่แล้ววันหนึ่งในคาบวิชาภาษาไทยวันนั้นจะต้องจับกลุ่มเพื่อทำงานอะไรสักอย่าง และเราก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน วันนั้นเป็นวันแรกที่เราได้คุยกัน เรารู้สึกประทับใจหนุ่มคนนี้อย่างบอกไม่ถูก อย่างแรกที่ชอบคงเป็นหน้าตาที่คมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน และที่สำคัญ เค้าเป็นคนจิตใจดี มีเหตุผล หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันมากขึ้น มากขึ้น
    สมัยนั้น MSN เป็นอะไรที่อินเทรนมาก เราคุยกันผ่านทางMSNตลอด เราเริ่มชอบเค้ามากขึ้น ชอบอย่างไม่มีเหตุผล แต่ก็ได้แค่ชอบ เพราะเราขี้อาย ไม่กล้าบอกหรอกว่าชอบ แม้แต่เพื่อนสนิทเราก็ยังไม่บอก กลัวเพื่อนล้อ จนมาถึงวันหนึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงวาเลนไท เราก็ยังคงจีบกันในMSN เรารู้สึกเหมือนเค้าจะพูดเชิงจีบๆเรา แต่ก็ไม่กล้าคิดไปไกล จนมีเพื่อนอีกคนมาจีบและขอเราเป็นแฟน ช่วงนั้นเรายังเด็กอยู่ก็เลยตอบตกลงไปโดยไม่ได้คิดอะไรมาก เหมือนเป็นการประชดเขาเหมือนกันที่ไม่ยอมขอเราเป็นแฟนสักที หลังจากนั้น P เค้าก็ไม่คุยกับเราอีกเลย T_T
    จนตอนขึ้น ม.4 เราเรียนสายวิทย์เหมือนกัน แต่อยู่คนละห้อง เเละเราก็เลิกกับแฟนเพราะเรารู้สึกไม่ได้รัก จึงไม่รู้จะทนคบกันไปทำไม ต่อมา P ก็เหมือนจะกลับเข้ามาในชีวิตเราอีก เหมือนจีบเรา เรารู้สึกดีมากๆที่เราได้กลับมาคุยกัน จนมาถึงวาเลนไทอีกครั้ง P ก็ยังคงนิ่ง ไม่ขอเราเป็นแฟนสักที และช่วงนั้นก็มีรุ่นพี่ ม.6 มาจีบและขอเราเป็นแฟน ตามสเต็ปเดิม เราก็ตอบตกลงไปเพราะประชดPนั่นแหละ หลังจากนั้น P ก็หายไปจากชีวิตเราเลย ถึงเเม้เราจะอยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่เราแทบไม่ได้คุยกันเลย เค้าอาจจะโกรษเราก็เป็นได้
    จนเราเข้ามหาวิทยาลัย เริ่มมีfacebook เราก็เจอเฟชเค้าเราจึงแอดไป และเค้าก็รับแอด แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันอีกตามเคย เพราะเรายังคบกับแฟนอยู่ ซึ่งเค้าก็คงรุ้ เค้าถึงวางตัวอยู่ในที่ของเค้า เวลาเราทะเลาะกับแฟน เราก็จะอัพสเตตัสตลอด ใจจริงที่เราอัพสเตตัสก็เพราะเพื่ออยากให้เค้ารู้ถึงความเคลื่อนไหวของเรา โดยหวังว่าเขายังสนใจเราอยู่ แต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่จะมากดไลค์หรือคอมเม้นใดๆเลย
    เราคบกับแฟนรุ่นพี่มา7ปี แต่เเล้วก็ต้องเลิกกันด้วยเหตุผลบางอย่าง ซึ่งตลอด7ปี P วางตัวดีมาตลอดไม่เคยมาเป็นมือที่3 แต่ในใจเรายังคงคิดถึงและชอบPมาตลอดไม่เคยเปลี่ยน (เหมือนแอบนอกใจแฟนรุ่นพี่มาตลอด) จนวันนึง P ได้รู้ว่าเราเลิกกับแฟนเก่าแล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น P กลับมาคุยกับเรา มารับมาส่งเราที่ทำงาน เราดีใจมาก เราไม่คิดเลยว่าคนที่เราแอบชอบตอนม.1เค้าจะกลับมาจีบเรา ความจริงเราเกือบได้เป็นแฟนกันมาตั้งหลายครั้งแล้ว แต่เพราะความอาย ความกลัวจะเสียเพื่อน และความประชดประชันของเรา ที่ทำให้เราไม่ได้เป็นแฟนกันสักที
    จนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2557 P บอกกับเราว่า Pชอบเรามาตั้งแต่ม.3แล้ว ด้วยเหตุผลต่างๆ(ไม่อยากเล่า เขิน >_< ) ซึ่งตลอดเวลาที่คุยกัน เค้าอยากจะขอเราเป็นแฟนหลายทีแล้ว แต่อาย กลัว จึงเก็บไว้ไม่บอก ตลอดเวลาที่เราอัพสเตตัส เค้าอ่านทุกอย่างที่เราอัพ ที่เราโพส แต่ก็ไม่กล้าทำอะไร แอบอ่านอย่างเงียบๆ (เรามีความสุขที่สิ่งที่เราหวังว่าเค้าจะรู้เรื่องราวชีวิตของเราเค้าได้อ่านจริงๆ) เค้ารุ้เรื่องราวของเราทั้งหมด ตลอดเวลา 8 ปี ที่เค้ายังคงแอบชอบเรา ยังมีความหวังที่จะได้คบกับเรา สุดท้ายวันนี้ก็มาถึง วันที่Pขอเราเป็นแฟน เรารีบตอบตกลงอย่างไม่ลังเล เพราะเรารอวันที่เค้าจะขอเราเป็นแฟนมานานแล้วเหมือนกัน
    ตลอดเวลาที่เราคบเป็นแฟนกับ P เรามีความสุขมาก เค้าเป็นได้ทั้งเพื่อน ทั้งแฟน ทั้งคู่คิด ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน และที่สำคัญครอบครัวเราเข้ากันได้ดี แม่เราไม่เคยชอบแฟนเราคนไหนเลย แต่แม่ชอบและรักPมาก เหมือนเป็นลูกคนนึง
    เราอยากบอก P ว่า เราดีใจและขอบคุณที่เธอยังรักเเละรอเรามาตลอด คงมีไม่กี่คนหรอกที่จะซื่อสัตย์กับความรักของตัวเองได้นานถึง10ปี โดยที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้คุยกัน แต่เธอคือไม่กี่คนในนั้นที่ยังมั่นคงกับเรา เรารักเธอนะ
    และในปีหน้านี้เรากำลังจะแต่งงานกัน เราจึงอยากบอกทุกคนว่า หากมีความรักจงบอกเถอะ บอกเขาไปเถอะ อย่าปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปเพราะเขาคนนั้นอาจรอคำว่ารักจากคุณอยุ่ก็ได้ เหมือนเราที่รอคำนั้นจากPมาตลอด
    **C รัก P ตลอดไป**