เราคบกับแฟนคนปัจจุบันมาประมาณ 5 เดือนแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ก็มีแฟน คบกันได้เกือบปีค่ะ แต่ว่าเลิกกัน ด้วยเหตุผลที่งี่เง่ามากๆ คือเพราะเรางี่เง่าเอง ที่เอาแต่เรียกร้องให้เค้าบอกว่าไปไหน ให้เค้าตอบไลน์ อะไรประมาณนี้

จริงๆเราไม่ใช่คนที่งี่เง่าขนาดนั้นค่ะ ยอมรับว่าก็งี่เง่าอยู่ตามสไตล์ผู้หญิง แต่แฟนเราเป็นคนต่างชาติ เจอกันที่ไทย คบกันที่ไทย ก็ดีตลอดค่ะ มีความสุข แฮปปี้ แต่พอเค้าต้องกลับประเทศเพื่อหางาน มันก็ห่างกันใช่มั้ยคะ เราก็ทำใจแล้วแหละว่ายังไงเราก็ต้องห่าง แล้วก็ต้องบริหารความสัมพันธ์ให้ได้
เค้ากลับประเทศไปประมาณ 2 เดือนค่ะ เดือนแรกก็ยังโอเค แฮปปี้ดี จนในที่สุดเค้าตัดสินใจมาทำงานที่ไทย แต่ว่าต้องเทรนด์งานที่นู่นก่อน 1 เดือน
แล้วหลังจากที่เค้าเริ่มเทรนด์งานค่ะ เค้าก็งานยุ่งมากขึ้น มีเวลาน้อยลง ซึ่งเราเข้าใจดีทุกอย่าง แต่เราขอเค้าแค่ เวลาจะไปเลี้ยงหลังเลิกงาน หรือว่าออกต่างจังหวัดให้บอกเราหน่อย
บางทีเค้าก็ลืมค่ะ บางทีเค้าก็หายไปวัน สองวันก็มี... ซึ่ง เราก็แอบนอยด์นะคะ แต่เราก็เข้าใจว่าเค้างานยุ่ง คงจะเหนื่อย อาทิตย์สุดท้ายก่อนที่เค้าจะมาไทย เค้าแทบไม่ติดต่อเราเลยค่ะ ซึ่งก่อนหน้านั้น 2 อาทิตย์ก็คุยกันน้อยมากๆอยู่แล้ว ก็ยิ่งคุยกันน้อยเข้าไปใหญ่ เค้าแทบไม่บอกเราเลยว่าไปไหน จนเราเองตัดสินใจเงียบไปเพราะรู้สึกเหนื่อยเหมือนกันค่ะที่ต้องคอยรอเค้าตอบตลอดเวลา สุดท้ายพอเราเป้นฝ่ายเงียบไปบ้าง เค้าก็ไม่พอใจ จนกระทั่งเค้าบินกลับมาไทย ก็ยังงอนกันอยู่

วันที่ไปเจอเค้าหลังจากกลับมาไทยก็งอนๆโกรธๆกัน จนในที่สุดเค้าก็บอกเราว่า ให้กลับมาเป็นเพื่อนกันดีกว่า เพราะต่อจากนี้เค้าคงงานยุ่งมาก เค้าคงให้สิ่งที่เราต้องการไม่ได้ เค้าไม่มั่นใจว่าเค้าจะทำให้เรามีความสุขได้หรือเปล่า เค้าต้องโฟกัสกับงาน แล้วเค้าไม่อยากทำให้เราเสียใจ ไม่อยากเห็นเราร้องไห้...
ก็เลิกกันด้วยเหตุประมาณนี้ค่ะ ซึ่งเราเองช็อคมาก ไม่คิดว่าเค้าจะบอกเลิกเราแบบนี้ คือเรารักเค้ามากๆ และเราก็มั่นใจว่าเค้าก็รักเราเหมือนกัน แต่เราก็ไม่เข้าใจว่าจู่ๆคนเราเปลี่ยนไปกะทันหันแบบนี้เพราะอะไร เพราะแค่ชีวิตก้าวเข้าสู่วัยทำงานเหรอคะ?
วันที่บอกเลิกกันเค้าก็ร้องไห้ เรานี่ยิ่งร้องไห้หนักเลย  ช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ เรื่องมือที่ 3 นี่ไม่มีแน่นอนค่ะ เรารู้สึกว่ามันเกิดขึ้นเพราะเราเอง หรือเปลล่าก็ไม่รู้

เลยทำให้คิดว่า อยากจะได้โอกาสแก้ตัวอีกครั้งหนึ่ง แล้วก็คิดมาตลอดว่าอยากกลับไปคบกัน จะทำตัวให้ดีกว่านี้ ก็เลยยังติดต่อกันเป็นเพื่อน เราไม่ได้พยายามง้อขนาดนั้น แต่ก็บอกเค้าว่าเราไม่อยากเลิกกกันนะ แต่เค้าก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาคบกับเราเลยค่ะ แต่เรายังเชื่อในใจว่าเค้ายังรู้สึกผูกพันธ์กับเราอยู่ แต่แค่เค้าเลือกงานมากกว่าเรา (ไม่รู้เป็นชะนีมโนรึเปล่า)

จนในที่สุดก็มีอีกคนเข้ามาในชีวิต ก็รู้สึกดีค่ะ แต่ก็คือยังลืมคนเก่าไม่ได้ แต่คนใหม่ที่เข้ามาดีมาก เค้าจีบเราอยู่ 4-5 เดือน  เพื่อนๆพี่ๆรอบๆตัวก็บอกว่าให้ลองดู ลองคุย ลองเปิดใจ เพราะเค้าเป็นคนดี นิสัยดีจริงๆ เราก็ลองค่ะ คือเค้าก็ดี ดูแล เทคแคร์ สม่ำเสมอ ไม่มาเยอะกระหน่ำจีบ แต่รู้สึกได้ว่าเป็นคนจริงจังและจริงใจ และรู้สึกว่าเค้ารักเรามาก เค้าขอเราเป็นแฟน 3 ครั้งค่ะ เราไม่ได้ปฏิเสธแต่บอกว่าเรายังไม่พร้อมจะไปถึงขั้นนั้น อยากให้คุยๆกันแบบนี้ไปก่อน จนครั้งที่ 4 เค้าก็ขอเราเป็นแฟนอีก เราก็เลยตอบตกลงค่ะ

แล้วก็คบกันมา 5 เดือนกว่าแล้วค่ะ เราเองคิดว่าเค้าเป็นคนดี ถ้ารู้จักกันไปนานๆเราคงรักเค้าเอง คงผูกพันธ์กัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมนับวันเรายิ่งรู้สึกมั่นใจว่าเราให้เค้าได้แค่ความผูกพันธ์ ไม่ใช่ความรักละคะ เราคิดถึงแฟนเก่ามาก คิดถึงมากๆ รู้สึกว่ายังลืมเค้าไม่ได้จริงๆ เหมือนใจเรามีแต่คนเก่าตลอดเวลา และเรารู้สึกผิดกับแฟนคนปัจจุบันมากๆ ที่เรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ ถามว่าอยากกลับไปคบกับแฟนเก่ามั้ย อยากค่ะ แต่คงไม่กล้าไปบอกเค้าให้กลับมาคบกัน คือก็คงคบกันได้แต่ในความคิด

เราควรทำยังไงดีคะ มันเป้นการไม่แฟร์กับแฟนคนปัจจุบันหรือเปล่าที่เรายังลืมคนเก่าไม่ได้ ที่เรายังคิดถึงคนเก่าตลอดเวลา เราควรเลิกกับแฟนคนปัจจุบันแล้วอยู่คนเดียวทำใจสักพักดีกว่ามั้ยคะ แต่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย และเราก็ไม่เคยทะเลาะกันด้วย เราควรทำยังไงกับเหตุการณ์แบบนี้ดีคะ  หรือเราควรจะพยายามต่อไปกับแฟนคนปัจจุบันดีคะ แล้วพยายามลืมแฟนเก่าให้ได้
หรือเราควรกลับไปหาแฟนเก่าจริงๆ และพยายามขอคืนดีกับแฟนเก่าคะ ควรทำยังไงดี