เราคบกันแฟนเรามา 3 ปี 10 เดือน ซึ่งอายุเรากับแฟนห่างกัน 17 ปี เรา 23 แฟน 40 เรา 2 คนคบกัน บนความต่างที่ไม่ค่อยจะลงตัวในช่วง 1 ปีแรก ด้วยตอนนั้นเรากำลังเรียนมหาลัยปี 1 จัดได้ว่ากำลังเป็นเฟรชชี่ด้วย แฟนเราก็เข้ามาจีบเรา ตอนเเรกที่เรารู้ว่าเค้ากำลังตามจีบเรา คือเราคิดเลยว่า ไอนี่ต้องเฒ่าหัวงูแน่ๆ ประมาณว่าจะเลี้ยงต้อยนักศึกษาอะไรประมาณนี้ เราก็ไม่สใจ เพราะตอนนั้นรุ่นพี่มาจีบเราเยอะพอสมควร จนทำให้เรา เกือบโดนรุ่นพี่คนที่มาจีบเราซึ่งหน้าตาดีพอสมควร ด้วยเป็นเด็กปี 1 เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่รุ่นพี่จะมาจีบ  ไอเราก็ไม่รู้เรื่องเล่นด้วยไปซะเลย จนเกือบจะโดนไอนั่นลากไป ข่มขืน เราก็ได้เเฟนเรานี่แหละมาช่วย เพราะแฟนเรามักจะโทรถามเพื่อนเราตลอด ว่าเราอยู่หน ทำอะไรอยู่ที่ไหน
เหตุการณ์วันนั้น  ทำให้เราเปิดใจรับเค้า ศึกษาดูใจกับเค้า ภายใต้เสียงคัดค้านจากครอบครัวของเรา เพราะแฟนเราเคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว พ่อแม่เรากลัวเค้าจะมาหลอกเรา ตอนนั้นเราเสียใจมาก เราพาแฟนเราไปแนะนำให้พ่อแม่รู้จัก ก็โดนพ่อแม่เราไล่มาเหมือนหมู เหมือนหมา ถึงขั้นจะตัดเราออกจากครอบครัว และจะไม่ให้เราเรียนต่อ หากเราดื้อรั้นที่จะคบกับเค้า ทำให้แฟนเราเสียใจมากแต่เราก็ยังแอบคบกับเค้า ไปมาหาสู่กันตลอด มีอะไรกันตามประสาคนเป็นแฟนกัน ช่วงปีแรก เวลาแฟนเรามาหาที่หอ เค้าก็ดูแล เทคแคร์เราดี พาเราไปพบครอบครัวเค้า พาไปเที่ยวตามโอกาสสำคัญๆ มีอะไรกันทุกครั้งที่เจอ และวันละหลายๆครั้ง แต่พอเค้าไปทำงาน เราก็เหมือนเป็นส่วนเกินสำหรับเค้า เค้าทำอะไร ไปไหน เราไม่เคยรู้ เพราะเค้าไม่เคยบอก บางทีเค้าหายไปเป็น 10 วัน ไม่มีการติดต่อเราทุกช่องทาง ตอนนั้นเราเหมือนคนบ้า ร้องไห้ทุกคืน การเรียนก็ย่ำแย่ เพื่อนๆเราต่างเอือมระบา ที่เราเป็นได้ถึงขนาดนั้น แต่เราก็ยังทนเพราะ เค้าทำให้เรารักเค้าสุดหัวใจไปเสียแล้ว  ตอนนั้นเราคิดว่าเค้าคงจะหลอกฟันเรา แล้วแอบไปมีคนอื่น ในใจมันสับสนกระวนกระวาย แต่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรอ ให้เค้ามาหา หรือติดต่อมา เป็นแบบนี้อยู่ทุกวัน จน คบกันได้ 1 ปีกว่าๆ  เราก็เจอการกระทำแบบนั้นจนเราด้านชา จนเราไม่รู้สึกอะไรไปแล้ว เค้าจะไปไหน จะทำอะไรเราก็ไม่สนใจ เรากลับมารักตัวเอง ดูแลตัวเอง ไปเที่ยวกับเพื่อน จนเค้าสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนไปของเรา เค้าก็เริ่มเปลี่ยนตัวเอง สนใจเรามากขึ้น กลับมาทำในสิ่งที่เค้าไม่เคยทำมาก่อนในอดีต ทั้งป้อนข้าว อาบน้ำให้ ซักชุดชั้นในให้ ทำให้สารพัด เพื่อให้เรากลับมาเหมือนเดือม จนเวลาผ่านไป 2 ปีครึ่ง เราเรียนปี 4 ต้องไปฝึกงาน มันทำให้เราต้องห่างกับเค้า เค้าแทบคลั่ง เพราะเราไม่มีเวลาให้เค้า ทำแต่งาน เลิกงานก็นอนเพราะเหนือย บางครั้งเราก็แอบหนีไปนั่งเมาตามประสา กับเพื่อนกับพี่ที่ร่วมงาน จนเค้ารู้สึกได้ว่าเราเปลียนไป ขับรถไปหาเราจากสงขลา มา พังงา เรานี่อึ้งเลยยย ไม่คิดว่าเค้าจะทำถึงขนาดนี้ คือถ้าย้ายงามาทำที่พังงาได้ เค้าคงจะมาอ่าาา อิอิ ฝึกงานเสร็จ เราก็เรียนจบ และพาเค้ามาหาพ่อแม่เรา ตนแรกที่ที่พ่อแม่เราเห็นเค้า อึ้งกิ่มกี่ ไม่คิดว่าเราจะคบกับเค้าอยู่อีก ไม่รับไหว้ แฟนเราซื้อของให้ก็ไม่รับ เราก้ไม่ยอมแพ้ พาแฟนเรามาที่บ้านทุกวัน หน้าด้านเข้าไว้ตอนนั้นคิดแค่นัน จนพ่อแม่เรา เห็นในความมานะพยายามของเค้า ยอมให้เรากับเค้าคบกัน หลังเรียนจบ เราพักอยู่บ้านประมาณ 4 เดือน สมัครงานไปเรื่อย จนได้ทำงานอยู่ที่กระบี่ ตอนนี้ เราแทบจะไม่ต้องเสียใจเพราะเค้าอีกเลย เค้าทำทุกอย่างเพื่อเรา เสียสละให้เราตลอดเวลา เราไม่สบายก็ลางานมาดูแลเราถึงกระบี่ จากสงขลามากระบี่มันไกลนะ ขับรถ 4 ชม. อ่า ตอนนี้ก็มีการพูดคุยเรื่องแต่งงานกันแล้วด้วย  

วัยไม่ใช่ปัญหาในความรักเลย ความเข้าใจ ความเอาใจใส่ และที่สำคัญความรักเท่านั้นที่จะเอาชนะทุกอย่างได้ ใครที่กำลังท้อแท้กับความรัก ดูเหตุการณืเราป็นแบบอย่างนะ เผื่จะมีกำลังใจอดทนกับแฟนที่ไม่เอาไหน หรือแฟนที่แสนจะเย็นชาได้ สู้ๆทุกคน ^^