เรื่องมีอยู่ว่าผมโดนน้องข้างบ้านที่ไว้ใจขโมยของไปหลายอย่าง ขโมยแบบเนียนๆโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย ผมเหมือนคนโง่ เดินตามหาของคิดว่ามันหายไปไหน คิดไปโน้นว่าตัวเองเป็นโรคความจำเสื่อมหรือเปล่า เจอใครก็ถามเอาของผมไปหรือเปล่า เอาแว่นตาผมไปหรือเปล่า เอาทามาก๊อตลูกชายผมไปหรือเปล่า เอารองเท้าผมไปหรือเปล่า ไปบ้านพ่อแม่ บ้านน้า บ้านลุงก็เดินหาของทั่วบ้าน หาทุกวันจนผ่านมา1ปีแล้ว

สงสัยเทวดาท่านคงเห็นใจ ไม่รู้อะไรดลใจให้เมียผมเดินไปเที่ยวบ้านของเพื่อนบ้านที่อยู่ติดๆกัน เห็นลูกชายของเพื่อนบ้านกำลังเล่นfacebookอยู่ เอามือสไลน์รูปขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วก็เห็นมีอยู่รูปใบหนึ่งมันใส่แว่นเรแบนสีส้มๆแฟนผมก็เอะใจ รีบกลับมาบ้านบอกผม พร้อมทั้งขอถ่ายรูปใบที่ใส่แว่นเรแบนเอามาให้ผมดูผมบอกชัดแล้ว นี่หละแว่นของผมที่ผมตามหา แฟนผมก็ไปคุยแรกๆมันก็ไม่ยอมรับ จนผมมั่นใจนั่นแว่นของผมจริงๆ ผมจะไปแจ้งความมันถึงยอมรับว่าเอาแว่นตาผมไปแค่2อัน มันบอกว่าหยิบไปเฉยๆว่าจะเอามาคืนหลายทีแล้วลืม ผมก็คิดในใจลืมไร1ปีแล้ว ถามกีรอบก็บอกไม่ได้เอาไปถ้าไม่ขู่ว่าไปแจ้งความคงไม่ยอมรับ มันบอกของอยู่บ้านเพื่อนที่กทม.ขอเวลาจะไปเอามาคืนให้

ตกเย็นวันนั้นผมก็มานั่งคิด ของที่ผมหายไม่ใช่แว่น2อันนะ มันมีอีกเยอะ ให้ไปถามมาให้หมด มันมีแว่นตา3อัน เครื่องเกมPSP 2เครื่อง รองเท้าแตะ ทามาก็อตของลูกชาย เงินสด เครื่องสำอาง แล้วอะไรอีกเยอะที่คิดไม่ออก


มันก็ไม่ยอมรับ จนเมียผมต้องขู่ มันก็บอกว่ามันเอาไปหมด แค่หยิบไปเฉยๆ จะมาคืนหลายรอบแล้ว พอดีลืมเอามาของอยู่กรุงเทพ ผมก็เลยบอกให้มันไปกทม.แล้วเอาของมาคืนผมให้หมด มันไปกทม.5วัน ส่งรองเท้ากลับมาให้ผม แต่ของอย่างอื่นมันจะเอามาคืนด้วยตัวเอง
วันนี้มีของส่งมา ผมก็เปิดของออกดู

บอกตรงๆพอเห็นแล้วก็อยากร้องไห้
ก็เลยอยากจะมาถามเพื่อนๆในบอร์ดว่าผมควรทำยังไงดีครับ ผมไม่กล้าคิดเลยว่าของอย่างอื่นจะคืนมาในสภาพแบบไหน

ปล.อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เป็นโรคความจำเสื่อม T_T