เรานับถือศาสนาอิสลาม. ส่วนแฟนเราเป็นมูอัลลาฟ หรือเข้าอิสลาม. เป็นลูกชายคนสุดท้อง
ปกติเราสองคน ทำงานในเมืองคะ ก็มีความสุขดี แต่วันนี้ แม่แฟน โทรมาหา บอกว่าให้กลับมาอยู่บ้าน
เพราะว่าแม่แฟน จะไปอยู่ที่อื่น แต่แม่เป็นห่วงบ้าน ไม่มีใครดูแล พี่ชาย พี่สาวเค้าก็มีบ้าน มีครอบครัวกันหมดแล้ว
มีแต่เรากับแฟนเราที่ออกมาอยู่ข้างนอกคะ เพราะกลัวว่าเค้าเจอแวดล้อม เดียวเค้าจะกลับไปเหมือนเดิม
แม่เค้าเปิดร้าน ขายอยู่คนเดียว วันหนึ่งแล้วจะย้ายไปอยู่กับพี่สาวมี่ภูเก็ต เลยอยากให้เรา สองคน กลับไปขายของ ทำธุรกิจต่อจากแม่
บอกตามตรง ที่นั้นเป็นหมู่บ้านคนไทยพุทธ ไม่มีมัสยิด ไม่ได้ยิน แม้กระทั้งเสียงอาซาน. แต่มีอยู่ครอบครัวหนึ่งท่เป็นอิสลามเหมือนกัน
แฟนก็พูดกับเราว่ากลับไปอยู่ที่บ้านกันเถอะ. กลับไปขายของ ดีกว่ามาทำงานจ่ายค่าเช่าไปวันๆ.  แฟนบอกว่าถึงจะไม่มีมัสยิด
แต่เราก็ละหมาดได้.  เพราะอัลเลาะห์ อยู่ในใจเราเสมอ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน   แล้วถ้ากลับไปจริงๆ เวลาแฟนไปละหมาดวันศุกร์ ต้องขับรถ
ไปหมู่บ้านอิสลาม ซึ่งอยู่ห่างเกือบ 30 โล. ในใจเราไปอยากไป. เราเคลียด เรากลัวมาก กลัวสิ่งแวดล้อม กลัวเพื่อนๆของเค้า แต่ละคน
ขี้เมาทั้งนั้น   ส่วนกลับไปขายของ ok เราไม่ต้องลงทุนอะไร แค่ขายของ. เอากำไร ไปลงทุนต่อ. สบาย.  แต่ในร้าน มีขายเบียร์ ขายเหล้า
ถ้าเราขาย เราก็บาปใช่ไหม  หมู่บ้านครไทยพุทธ ชอบกินเหล้ากินเบีย. มันเป็นสังคมเค้า เราเครียดจัง  ยิ่งบางคนชอบซื้อ ของที่มีรสหมู
เราจะขายได้ไหม. รู้สึกเครียดจริงๆค่ะ. แต่คิดอีกที ถ้าแฟนไม่กลับไป แล้วบ้านแล้วร้านใครจะดูแล สวนยางพาราอีก .. ควรทำยังไงดีค่ะ