1 เรามี Log in ปกติที่ใช้ในพันทิป แต่กลัวว่าจะมีคนเข้าไปดูประวัติเรา แล้วจะเดาได้ว่าเราเป็นใคร
(คนที่เดาได้จากกระทู้นี้คงมีแต่เพื่อนสนิทเรา และคนต้นเรื่องทั้งสองคน)
2 เรื่องนี้เราเคยพูดคุยกับเพื่อนสนิท 3 คนในไลน์และในแชตเฟสบุ๊ค จึงเอามาเรียบเรียงใหม่
ทั้งๆที่ตอนแรกคิดแค่ว่าจะตั้งคำถามเฉยๆ แต่เอาเป็นว่าจะเล่าบริบทให้ฟัง
3 เรื่องที่เกิดขึ้น . .
ครอบครัวเรามี พ่อ แม่ พี่ชาย ตัวเรา
ครอบครัวเรามีบ้านสองหลัง
บ้านหลังที่ 1 พ่อ แม่ พี่ชาย เราอยู่ด้วยกัน
บ้านหลังที่ 2 เราอยู่กับป้า (พี่สาวของพ่อ)
เนื่องจากป้าเราไม่ได้แต่งงาน ไม่มีลูก แต่ไม่อยากไปอยู่บ้านหลังแรก
พ่อเราเลยให้เราแยกมาอยู่เป็นเพื่อนป้าที่บ้านอีกหลัง
บ้านที่เราอยู่กับป้า ก็อยู่ใกล้โรงเรียนเรามากกว่า
เรากับพี่ชายอยู่คนละโรงเรียน
เราอยู่โรงเรียนหญิงล้วน พี่ชายอยู่โรงเรียนชายล้วน
เราแยกมาอยู่เป็นเพื่อนป้าตั้งแต่ ม.3 เทอม 2
นอนตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ ตื่นไปโรงเรียน ทั้งสัปดาห์ แล้วกลับไปนอนบ้านวันศุกร์-เสาร์
เป็นแบบนี้มาตลอดเทอม เหมือนบ้านที่อยู่กับป้าเป็นหอพัก
เรากับพี่ชายอายุห่างกัน 2 ปี
ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันตั้งแต่เล็กๆ
แต่ก็ไม่สนิทกัน แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะหรือเถียงกัน
คือพี่ชายเราจะทำตัวเหมือนเป็นพ่ออีกคน
ไม่ได้ทำตัวเหมือนพี่ชายน่ะ แต่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
คือไม่ได้มีโมเม้นท์แบบพี่ชายเล่นกับน้องสาวอะไรแบบนี้เลย
ออกจะห่างๆ ไม่ค่อยมีอะไรที่ชอบเหมือนๆกันสักเท่าไหร่
จนเราไปอยู่เป็นเพื่อนป้า . .
ช่วงแรกๆพอเรากลับมาบ้านเย็นวันศุกร์
เราก็จะมานั่งคุยเล่นกับแม่ กับพี่ ระหว่างรอพ่อ
คือมีเรื่องให้คุยกันเยอะมาก
คุยนู้นนี้ เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน
กลายเป็นว่าช่วงนั้น เราคุยกับพี่ชายเราเยอะกว่าช่วงที่อยู่ด้วยกันซะอีก
จนปิดเทอม เราก็ไปๆมาๆระหว่างบ้านทั้งสอง
แต่จะอยู่ที่บ้านพ่อแม่บ่อยกว่าบ้านที่อยู่กับป้า
และช่วงนี้เอง พี่ชายเราก็มีแฟน
ซึ่งเค้าอาจจะเป็นแฟนกันมาสักพักแล้ว แต่เราเพิ่งรู้
ช่วงนั้นเราก็เอาไปคุยเล่นๆกับเพื่อนสนิทในกลุ่มทางไลน์
(เพื่อนๆเรารู้จักพี่ชายเรา เพราะมานอนเล่นที่บ้านพ่อแม่บ่อย
บางทียังเหมือนรู้จักพี่ชายมากกว่าเราซะอีก)
บอกเพื่อนว่ากำลังจะเป็นหมาหัวเน่าแล้ว
พี่ชายมีแฟน พ่อแม่ก็ทำงานทั้งวัน
แต่ความจริงตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นนะ
ออกจะรู้สึกอิสระด้วยซ้ำ
เหมือนพูดเล่นๆกับเพื่อน หาเรื่องคุยไปเฉยๆ
แต่กลายเป็นเพื่อนแซวกลับมาว่า "หึงพี่ชายหรือเปล่า"
ณ ตอนนั้น หึงพี่ชาย สำหรับเราเข้าใจว่า หวง
เราก็ขำๆไป ไม่ได้ฉุกคิดอะไรเลย
แต่ก็เถียงเพื่อนไปว่า ปกติก็ไม่ได้สนิทรักใคร่อะไรกัน
ไม่น่าจะหวงนะ
จนเปิดเทอมก็กลับไปอยู่บ้านกับป้า
ไปโรงเรียนก็เม้าท์เรื่องนี้กันตามประสาผู้หญิงกับเพื่อน
จากที่คุยในไลน์ อ่านตัวหนังสือผ่านๆตา มันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่พอมานั่งคุยกัน เพื่อนก็ย้ำว่า หึงพี่ชายหรือเปล่า
เราก็เอ๊ะ ทำไมเพื่อนถึงคิดแบบนั้น
เพื่อนบอกว่า เราดูเศร้าๆ (คือเพิ่งเจอหน้ากันที่โรงเรียนสัปดาห์เดียว)
ทั้งๆที่เปิดเทอมมาน่าจะสดใสกว่านี้
พอเรามาคิดทบทวน
เราก็อาจจะคิดถึงพี่ชายเราจริงๆ
สัปดาห์แรกหลังเปิดเทอม
เราไม่เจอพี่ชายเราเลยทั้งวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์
จากที่อยู่ด้วยกันตอนเปิดเทอม
(มีบ้างที่พี่ออกไปเที่ยวกับแฟน)
สัปดาห์ถัดมา เราก็คุยกับเพื่อน
ว่าเรารู้สึกไม่ดีเลย สงสัยเราจะหวงพี่ชายจริงๆ
พอวันศุกร์ เราก็รีบชวนพี่ชายไปดูหนังวันเสาร์ (ก่อนที่จะนัดกับแฟน)
พี่ชายก็ตกลง (ช่วงนั้นกลับมาคุยกันน้อยเหมือนเดิม)
พอออกไปห้าง ปรากฎว่า แฟนพี่ชายมาดูด้วย
(พี่ชายเคยพาแฟนมาบ้าน เราเคยเจอแค่ 2 ครั้ง มีเบอร์ มีไลน์ มีเฟส คุยทักทายกันนิดเดียว)
วินาทีนั้นเรารู้สึกเฟลไปเลย
อีกใจก็กลัว กลัวจะเป็นอย่างที่เพื่อนทักว่า หึง
แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่า อาจจะหวงเฉยๆ
ตอนนั้นต้องปั้นหน้าทำสนุกสนาน ทั้งๆที่ความรู้สึกเหมือนเราเป็น กขค มากกว่าน้องสาว
กลับบ้านมาเราก็ออกไปนอนบ้านป้าต่อเลย
บอกที่บ้านว่านัดกับเพื่อนไปทำรายงานวันอาทิตย์ที่นั้น
ทั้งวันเราก็พยายามไม่คิดถึงเรื่องตอนที่ไปดูหนัง
แต่มันก็อดไม่ได้ เรารู้สึกไม่ชอบแฟนของพี่ชายมากๆ
(ความจริงแฟนพี่ชายก็ออกแนวแจ๋นๆ เรียนโรงเรียนสห มีเพื่อนผู้ชายคุยเยอะ จากที่เห็นในเฟส)
พอศุกร์ต่อมา เราก็ไม่กลับบ้าน
ตอนนั้นตลกตัวเองมาก ไม่พูดไม่คุยกับใคร
แต่อยากให้พี่ชายมาง้อ คือตอนไปดูหนัง เราก็แอบแสดงท่าทีว่าไม่ชอบแฟนเค้าให้เห็น (ตั้งใจ)
วันเสาร์ตอนบ่าย พี่ชายก็ไลน์มา บอกให้กลับบ้าน
เราก็นั่งรถเมล์กลับคนเดียว แล้วก็ดันไปจ๊ะเอ๋กับแฟนพี่ชาย
เรานั่งแถวที่อยู่ก่อนหน้าฝั่งตรงข้ามประตูกลางรถ
แฟนพี่ชายเดินขึ้นมากับผู้ชายคนนึง เป็นเด็กโรงเรียนเดียวกัน (วันนั้นใส่ชุดนักเรียนทั้งคู่)
ทั้งสองคนนั่งหลังเรา แล้วก็คุยๆกัน คือคุยกันแบบแฟนเลย เรียกตัวเอง เรียกเค้า งุ้งงิ้งๆกัน
เรานั่งตัวสั่นอยู่ข้างหน้า แล้วก็ลุกขึ้นมากดกริ่ง
ก่อนประตูจะเปิด เราก็หันหน้าไปมอง ให้เค้ารู้ว่าเราเห็นนะ เราลุกมาจากข้างหน้าแกนั้นแหละ เราได้ยินหมด
แฟนพี่ชายก็มองแบบอึ้งๆ หน้าเสียนิดหน่อย แล้วเราก็ลงไป
เดินเข้าบ้าน เจอพี่ชายนั่งเล่นกีตาร์อยู่บ้านคนเดียว
เราก็ไปนั่งเนียนๆเปิดหนังสือเพลงผ่านๆ
แล้วก็เล่าเรื่องที่เราเจอตอนนั่งรถมา
พี่ชายเราหยุดเล่น แล้วก็หัวเราะ
ตอนนั้นเราคิดยังไงไม่รู้
เราก็กระเถิบไปกอดพี่ชายเรา
พี่ชายเราก็ลุกพรวดขึ้น
ผลักเราออก แล้วเอากีต้าร์มากั้นไว้ระหว่างเราสองคน
สักพักก็พูดช้าๆเนิ่บๆเย็นๆว่า
เราเป็นน้องสาวเค้านะ
เป็นน้องสาว
เข้าใจไหม เป็นน้อง
แล้วก็เดินขึ้นไปบนห้อง
เราก็นั่ง งง อยู่ข้างล่างคนเดียว
ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าทำไมพี่ชายทำแบบนั้น
แล้วแฟนพี่ชายก็โทรมา (โทรเข้าเครื่องพี่ชายที่วางไว้ข้างล่าง)
ตอนแรกเราไม่กล้ารับ จนโทรมาอีกรอบ
เราก็กดรับ พูดไปแค่ว่าฮ่ะโหล
ฝ่ายนู้นก็เงียบ
พี่ชายเดินลงมา แล้วพยายามจะแย่งมือถือไปจากมือเรา
ตอนนั้นเราโกรธมาก
เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำตัวแบบนี้กับเรา
เราก็เลยเขวี้ยงมือถือออกไปไกลๆ
พี่ชายก็ยืนจ้องหน้าเรา เราก็จ้องกลับ
เหมือนพี่เราอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ไม่กล้าพูด
แล้วแฟนพี่ชายก็ตะโกนเรียกจากหน้าบ้าน . .
ตอนนั้นเรามีความรู้สึกเดียว คืออยากแฉมากกกก
รีบวิ่งออกไปเปิดประตูรับแฟนพี่ชายเข้ามา
กะจะให้รู้ดำรู้แดงไปเลย เอาให้เถียงไม่ออก
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า คนที่จะโดนดีคือตัวเราเองนี้แหละ
พอแฟนพี่ชายเข้ามา ก็เดินไปยืนข้างๆพี่ชายเรา
พี่ชายเราเหมือนจะพยายามพูดอะไรสักอย่างอีกครั้ง แต่ก็ไม่พูด
แฟนพี่ชายเราเลยพูดขึ้นมาว่า
เราชอบพี่ชายตัวเองใช่ไหม รักพี่เค้าใช่ไหม
เราก็นิ่ง แฟนพี่ชายก็ถามคำเดิมอีก
เราเริ่มจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร
ก็บอกไปว่าไม่ใช่นะ เราเป็นห่วงพี่ ไม่อยากให้โดนหลอก
แฟนพี่ชายก็พูดอีกว่า เค้าดูออกนะ
ตอนนั้นเราคงโมโหมาก เหมือนทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นสีดำ
สมองคิดๆๆๆ ปากอยากพูด แต่ก็พูดไม่ทันใจ
เถียงออกไป (อย่างโง่ๆ) ว่า
เจอกันไม่กี่ครั้ง จะมาดูองดูออกอะไร
อย่ามาหาเรื่อง พี่มีแฟนอยู่โรงเรียนเดียวกันอยู่แล้ว
หนูไม่ได้รักพี่ชายแบบนั้น อย่ามาหาเรื่อง
แฟนหันไปมองหน้าพี่ชาย
แล้วก็จูงมือพี่ชายจะเดินออกไปจากบ้าน
เราก็รีบคว้ามือพี่อีกข้างไว้
แต่พี่ชายสะบัดออก
วินาทีนั้นเจ็บปวดมากกกกก
อยากแสดง อยากพูด อยากให้รู้ว่าเราไม่ได้คิดกับพี่ชายตัวเองแบบนั้น
แต่เหมือนพี่ชายจะไม่ฟังเราเลย
เราก็ยืนน้ำตาซึมอยู่ในบ้าน
พี่ชายก็เดินออกไปกับแฟน . .
หลังจากวันนั้นพี่ชายเราก็ไปอยู่ที่คอนโดจนเรียนจบ
แล้วขอพ่อกับแม่ไปเรียนต่อที่ประเทศหนึ่งในเอเชียนี้แหละ
ตอนแรกไม่บอกให้เรารู้ด้วยซ้ำว่าไปประเทศอะไร
หนีหน้าเราเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจ
ตอนแรกเราประสาทกินมาก โทษตัวเอง
คิดมาก ว่าเราคิดแบบนั้นกับพี่จริงๆหรอ
เราไปแสดงออกตรงไหน? ตอนไหน? ยังไง?
ทำไมเพื่อนสนิทเราถึงพูดแบบนั้น ทำไมแฟนพี่พูดแบบนั้น
ทั้งๆที่เราไม่คิดว่าตัวเองจะไปหึงหวงอะไรพี่ชายเราเลย
จากวันนั้น ถึงวันนี้ เราไม่ได้เจอหน้าพี่ชายเราอีก
มีแต่คุยกับส่งรูปให้กันบ้างทางไลน์ในโอกาสพิเศษ แต่ก็น้อยเหลือเกิน
เหมือนคุยแบบไม่สนิทใจกัน ไม่มีโทร ไม่ได้ยินเสียง ติดต่อกันผ่านตัวหนังสือเท่านั้น
ต่างกับแฟนพี่ชายเรา ที่ทุกวันนี้ก็ยังคบกันอยู่
แฟนพี่สำคัญกับพี่เสมอ แต่พี่ตัดน้องคนนี้ออกไปง่ายเหลือเกิน
ถามจริงๆน้องสาว จะหลงรัก พี่ชายตัวเอง ได้จริงๆหรอ ?
น้องสาว จะหลงรัก พี่ชายตัวเอง ได้จริงๆหรอ ?
(คนที่เดาได้จากกระทู้นี้คงมีแต่เพื่อนสนิทเรา และคนต้นเรื่องทั้งสองคน)
2 เรื่องนี้เราเคยพูดคุยกับเพื่อนสนิท 3 คนในไลน์และในแชตเฟสบุ๊ค จึงเอามาเรียบเรียงใหม่
ทั้งๆที่ตอนแรกคิดแค่ว่าจะตั้งคำถามเฉยๆ แต่เอาเป็นว่าจะเล่าบริบทให้ฟัง
3 เรื่องที่เกิดขึ้น . .
ครอบครัวเรามี พ่อ แม่ พี่ชาย ตัวเรา
ครอบครัวเรามีบ้านสองหลัง
บ้านหลังที่ 1 พ่อ แม่ พี่ชาย เราอยู่ด้วยกัน
บ้านหลังที่ 2 เราอยู่กับป้า (พี่สาวของพ่อ)
เนื่องจากป้าเราไม่ได้แต่งงาน ไม่มีลูก แต่ไม่อยากไปอยู่บ้านหลังแรก
พ่อเราเลยให้เราแยกมาอยู่เป็นเพื่อนป้าที่บ้านอีกหลัง
บ้านที่เราอยู่กับป้า ก็อยู่ใกล้โรงเรียนเรามากกว่า
เรากับพี่ชายอยู่คนละโรงเรียน
เราอยู่โรงเรียนหญิงล้วน พี่ชายอยู่โรงเรียนชายล้วน
เราแยกมาอยู่เป็นเพื่อนป้าตั้งแต่ ม.3 เทอม 2
นอนตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ ตื่นไปโรงเรียน ทั้งสัปดาห์ แล้วกลับไปนอนบ้านวันศุกร์-เสาร์
เป็นแบบนี้มาตลอดเทอม เหมือนบ้านที่อยู่กับป้าเป็นหอพัก
เรากับพี่ชายอายุห่างกัน 2 ปี
ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันตั้งแต่เล็กๆ
แต่ก็ไม่สนิทกัน แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะหรือเถียงกัน
คือพี่ชายเราจะทำตัวเหมือนเป็นพ่ออีกคน
ไม่ได้ทำตัวเหมือนพี่ชายน่ะ แต่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
คือไม่ได้มีโมเม้นท์แบบพี่ชายเล่นกับน้องสาวอะไรแบบนี้เลย
ออกจะห่างๆ ไม่ค่อยมีอะไรที่ชอบเหมือนๆกันสักเท่าไหร่
จนเราไปอยู่เป็นเพื่อนป้า . .
ช่วงแรกๆพอเรากลับมาบ้านเย็นวันศุกร์
เราก็จะมานั่งคุยเล่นกับแม่ กับพี่ ระหว่างรอพ่อ
คือมีเรื่องให้คุยกันเยอะมาก
คุยนู้นนี้ เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน
กลายเป็นว่าช่วงนั้น เราคุยกับพี่ชายเราเยอะกว่าช่วงที่อยู่ด้วยกันซะอีก
จนปิดเทอม เราก็ไปๆมาๆระหว่างบ้านทั้งสอง
แต่จะอยู่ที่บ้านพ่อแม่บ่อยกว่าบ้านที่อยู่กับป้า
และช่วงนี้เอง พี่ชายเราก็มีแฟน
ซึ่งเค้าอาจจะเป็นแฟนกันมาสักพักแล้ว แต่เราเพิ่งรู้
ช่วงนั้นเราก็เอาไปคุยเล่นๆกับเพื่อนสนิทในกลุ่มทางไลน์
(เพื่อนๆเรารู้จักพี่ชายเรา เพราะมานอนเล่นที่บ้านพ่อแม่บ่อย
บางทียังเหมือนรู้จักพี่ชายมากกว่าเราซะอีก)
บอกเพื่อนว่ากำลังจะเป็นหมาหัวเน่าแล้ว
พี่ชายมีแฟน พ่อแม่ก็ทำงานทั้งวัน
แต่ความจริงตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นนะ
ออกจะรู้สึกอิสระด้วยซ้ำ
เหมือนพูดเล่นๆกับเพื่อน หาเรื่องคุยไปเฉยๆ
แต่กลายเป็นเพื่อนแซวกลับมาว่า "หึงพี่ชายหรือเปล่า"
ณ ตอนนั้น หึงพี่ชาย สำหรับเราเข้าใจว่า หวง
เราก็ขำๆไป ไม่ได้ฉุกคิดอะไรเลย
แต่ก็เถียงเพื่อนไปว่า ปกติก็ไม่ได้สนิทรักใคร่อะไรกัน
ไม่น่าจะหวงนะ
จนเปิดเทอมก็กลับไปอยู่บ้านกับป้า
ไปโรงเรียนก็เม้าท์เรื่องนี้กันตามประสาผู้หญิงกับเพื่อน
จากที่คุยในไลน์ อ่านตัวหนังสือผ่านๆตา มันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่พอมานั่งคุยกัน เพื่อนก็ย้ำว่า หึงพี่ชายหรือเปล่า
เราก็เอ๊ะ ทำไมเพื่อนถึงคิดแบบนั้น
เพื่อนบอกว่า เราดูเศร้าๆ (คือเพิ่งเจอหน้ากันที่โรงเรียนสัปดาห์เดียว)
ทั้งๆที่เปิดเทอมมาน่าจะสดใสกว่านี้
พอเรามาคิดทบทวน
เราก็อาจจะคิดถึงพี่ชายเราจริงๆ
สัปดาห์แรกหลังเปิดเทอม
เราไม่เจอพี่ชายเราเลยทั้งวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์
จากที่อยู่ด้วยกันตอนเปิดเทอม
(มีบ้างที่พี่ออกไปเที่ยวกับแฟน)
สัปดาห์ถัดมา เราก็คุยกับเพื่อน
ว่าเรารู้สึกไม่ดีเลย สงสัยเราจะหวงพี่ชายจริงๆ
พอวันศุกร์ เราก็รีบชวนพี่ชายไปดูหนังวันเสาร์ (ก่อนที่จะนัดกับแฟน)
พี่ชายก็ตกลง (ช่วงนั้นกลับมาคุยกันน้อยเหมือนเดิม)
พอออกไปห้าง ปรากฎว่า แฟนพี่ชายมาดูด้วย
(พี่ชายเคยพาแฟนมาบ้าน เราเคยเจอแค่ 2 ครั้ง มีเบอร์ มีไลน์ มีเฟส คุยทักทายกันนิดเดียว)
วินาทีนั้นเรารู้สึกเฟลไปเลย
อีกใจก็กลัว กลัวจะเป็นอย่างที่เพื่อนทักว่า หึง
แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่า อาจจะหวงเฉยๆ
ตอนนั้นต้องปั้นหน้าทำสนุกสนาน ทั้งๆที่ความรู้สึกเหมือนเราเป็น กขค มากกว่าน้องสาว
กลับบ้านมาเราก็ออกไปนอนบ้านป้าต่อเลย
บอกที่บ้านว่านัดกับเพื่อนไปทำรายงานวันอาทิตย์ที่นั้น
ทั้งวันเราก็พยายามไม่คิดถึงเรื่องตอนที่ไปดูหนัง
แต่มันก็อดไม่ได้ เรารู้สึกไม่ชอบแฟนของพี่ชายมากๆ
(ความจริงแฟนพี่ชายก็ออกแนวแจ๋นๆ เรียนโรงเรียนสห มีเพื่อนผู้ชายคุยเยอะ จากที่เห็นในเฟส)
พอศุกร์ต่อมา เราก็ไม่กลับบ้าน
ตอนนั้นตลกตัวเองมาก ไม่พูดไม่คุยกับใคร
แต่อยากให้พี่ชายมาง้อ คือตอนไปดูหนัง เราก็แอบแสดงท่าทีว่าไม่ชอบแฟนเค้าให้เห็น (ตั้งใจ)
วันเสาร์ตอนบ่าย พี่ชายก็ไลน์มา บอกให้กลับบ้าน
เราก็นั่งรถเมล์กลับคนเดียว แล้วก็ดันไปจ๊ะเอ๋กับแฟนพี่ชาย
เรานั่งแถวที่อยู่ก่อนหน้าฝั่งตรงข้ามประตูกลางรถ
แฟนพี่ชายเดินขึ้นมากับผู้ชายคนนึง เป็นเด็กโรงเรียนเดียวกัน (วันนั้นใส่ชุดนักเรียนทั้งคู่)
ทั้งสองคนนั่งหลังเรา แล้วก็คุยๆกัน คือคุยกันแบบแฟนเลย เรียกตัวเอง เรียกเค้า งุ้งงิ้งๆกัน
เรานั่งตัวสั่นอยู่ข้างหน้า แล้วก็ลุกขึ้นมากดกริ่ง
ก่อนประตูจะเปิด เราก็หันหน้าไปมอง ให้เค้ารู้ว่าเราเห็นนะ เราลุกมาจากข้างหน้าแกนั้นแหละ เราได้ยินหมด
แฟนพี่ชายก็มองแบบอึ้งๆ หน้าเสียนิดหน่อย แล้วเราก็ลงไป
เดินเข้าบ้าน เจอพี่ชายนั่งเล่นกีตาร์อยู่บ้านคนเดียว
เราก็ไปนั่งเนียนๆเปิดหนังสือเพลงผ่านๆ
แล้วก็เล่าเรื่องที่เราเจอตอนนั่งรถมา
พี่ชายเราหยุดเล่น แล้วก็หัวเราะ
ตอนนั้นเราคิดยังไงไม่รู้
เราก็กระเถิบไปกอดพี่ชายเรา
พี่ชายเราก็ลุกพรวดขึ้น
ผลักเราออก แล้วเอากีต้าร์มากั้นไว้ระหว่างเราสองคน
สักพักก็พูดช้าๆเนิ่บๆเย็นๆว่า
เราเป็นน้องสาวเค้านะ
เป็นน้องสาว
เข้าใจไหม เป็นน้อง
แล้วก็เดินขึ้นไปบนห้อง
เราก็นั่ง งง อยู่ข้างล่างคนเดียว
ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าทำไมพี่ชายทำแบบนั้น
แล้วแฟนพี่ชายก็โทรมา (โทรเข้าเครื่องพี่ชายที่วางไว้ข้างล่าง)
ตอนแรกเราไม่กล้ารับ จนโทรมาอีกรอบ
เราก็กดรับ พูดไปแค่ว่าฮ่ะโหล
ฝ่ายนู้นก็เงียบ
พี่ชายเดินลงมา แล้วพยายามจะแย่งมือถือไปจากมือเรา
ตอนนั้นเราโกรธมาก
เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำตัวแบบนี้กับเรา
เราก็เลยเขวี้ยงมือถือออกไปไกลๆ
พี่ชายก็ยืนจ้องหน้าเรา เราก็จ้องกลับ
เหมือนพี่เราอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ไม่กล้าพูด
แล้วแฟนพี่ชายก็ตะโกนเรียกจากหน้าบ้าน . .
ตอนนั้นเรามีความรู้สึกเดียว คืออยากแฉมากกกก
รีบวิ่งออกไปเปิดประตูรับแฟนพี่ชายเข้ามา
กะจะให้รู้ดำรู้แดงไปเลย เอาให้เถียงไม่ออก
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า คนที่จะโดนดีคือตัวเราเองนี้แหละ
พอแฟนพี่ชายเข้ามา ก็เดินไปยืนข้างๆพี่ชายเรา
พี่ชายเราเหมือนจะพยายามพูดอะไรสักอย่างอีกครั้ง แต่ก็ไม่พูด
แฟนพี่ชายเราเลยพูดขึ้นมาว่า
เราชอบพี่ชายตัวเองใช่ไหม รักพี่เค้าใช่ไหม
เราก็นิ่ง แฟนพี่ชายก็ถามคำเดิมอีก
เราเริ่มจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร
ก็บอกไปว่าไม่ใช่นะ เราเป็นห่วงพี่ ไม่อยากให้โดนหลอก
แฟนพี่ชายก็พูดอีกว่า เค้าดูออกนะ
ตอนนั้นเราคงโมโหมาก เหมือนทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นสีดำ
สมองคิดๆๆๆ ปากอยากพูด แต่ก็พูดไม่ทันใจ
เถียงออกไป (อย่างโง่ๆ) ว่า
เจอกันไม่กี่ครั้ง จะมาดูองดูออกอะไร
อย่ามาหาเรื่อง พี่มีแฟนอยู่โรงเรียนเดียวกันอยู่แล้ว
หนูไม่ได้รักพี่ชายแบบนั้น อย่ามาหาเรื่อง
แฟนหันไปมองหน้าพี่ชาย
แล้วก็จูงมือพี่ชายจะเดินออกไปจากบ้าน
เราก็รีบคว้ามือพี่อีกข้างไว้
แต่พี่ชายสะบัดออก
วินาทีนั้นเจ็บปวดมากกกกก
อยากแสดง อยากพูด อยากให้รู้ว่าเราไม่ได้คิดกับพี่ชายตัวเองแบบนั้น
แต่เหมือนพี่ชายจะไม่ฟังเราเลย
เราก็ยืนน้ำตาซึมอยู่ในบ้าน
พี่ชายก็เดินออกไปกับแฟน . .
หลังจากวันนั้นพี่ชายเราก็ไปอยู่ที่คอนโดจนเรียนจบ
แล้วขอพ่อกับแม่ไปเรียนต่อที่ประเทศหนึ่งในเอเชียนี้แหละ
ตอนแรกไม่บอกให้เรารู้ด้วยซ้ำว่าไปประเทศอะไร
หนีหน้าเราเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจ
ตอนแรกเราประสาทกินมาก โทษตัวเอง
คิดมาก ว่าเราคิดแบบนั้นกับพี่จริงๆหรอ
เราไปแสดงออกตรงไหน? ตอนไหน? ยังไง?
ทำไมเพื่อนสนิทเราถึงพูดแบบนั้น ทำไมแฟนพี่พูดแบบนั้น
ทั้งๆที่เราไม่คิดว่าตัวเองจะไปหึงหวงอะไรพี่ชายเราเลย
จากวันนั้น ถึงวันนี้ เราไม่ได้เจอหน้าพี่ชายเราอีก
มีแต่คุยกับส่งรูปให้กันบ้างทางไลน์ในโอกาสพิเศษ แต่ก็น้อยเหลือเกิน
เหมือนคุยแบบไม่สนิทใจกัน ไม่มีโทร ไม่ได้ยินเสียง ติดต่อกันผ่านตัวหนังสือเท่านั้น
ต่างกับแฟนพี่ชายเรา ที่ทุกวันนี้ก็ยังคบกันอยู่
แฟนพี่สำคัญกับพี่เสมอ แต่พี่ตัดน้องคนนี้ออกไปง่ายเหลือเกิน
ถามจริงๆน้องสาว จะหลงรัก พี่ชายตัวเอง ได้จริงๆหรอ ?