คือจริงๆแล้วก็ไม่ถึงกับร้อนรน กระวนกระวายมาก เพราะผ่านสถานการณ์ที่ทำให้เสียใจมาได้ระยะนึง แต่เมื่อสองสามวันที่แล้วมีเหตุการณ์ที่ต้องถึงคราวจบจริงๆ มันก็เลยมีอาการใจหาย อาวรณ์แทรกเข้ามาเป็นระยะๆ แล้วก็เจ็บกับคำพูดของคนๆนั้นที่บอกว่า รักผู้หญิงอีกคนมาก อยากให้เราเปิดใจมองคนอื่น ดูไม่ได้ยินดียินร้ายกับการจากลาในขณะที่เราเหมือนใจถูกบีบ น้ำตาไหลแต่ไม่ได้มากมายนัก เพราะอย่างที่บอกคือ ผ่านเหตุการณ์ที่พีคๆมาแล้วช่วงหนึ่ง ครั้งนี้เลยไม่ฟูมฟายมากมาย แต่เมื่อได้ยินเพลง หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวพันกับอดีตที่เคยมีกัน มันก็อดที่จะแปลบในความรู้สึกไม่ได้ เราบล็อคการสื่อสารทุกอย่างที่จะติดต่อกัน ไม่อยากรับรู้ และอีกใจลึกๆคือ ไม่อยากให้ตัวเองแอบรอการติดต่อ ง้องอนของคนๆนั้น เพราะถ้ามันไม่มีมาก็คงเสียใจไม่รู้แล้ว สู้บล็อคไปเลย จะได้ไม่ต้องคาดหวัง ตัวเองคงจะสงบได้มากกว่า

            ตอนนี้อยากเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาสค่ะ ถือโอกาสเรียนรู้ชีวิตผ่านเหตุการณ์นี้ เพราะจริงๆแล้วชีวิตของเราในด้านอื่นๆ ณ ขณะนี้ นอกเหนือจากเรื่องนี้ก็เจอเรื่องหนักๆอยู่พอสมควร ไม่ว่าจะปัญหาในครอบครัวหรือพี่น้อง  คือ ถ้าคิดว่าเป็นทุกข์ สิ่งที่เผชิญอยู่ขณะนี้เก็บมากังวลได้หมด แต่ในช่วงที่ผ่านมา เราเหมือนกับโฟกัสไปที่เรื่องหัวใจ ความรู้สึก ความเศร้า ความทุกข์ในเรื่องความรักมากกว่าด้านอื่น เราก็เลยไม่ได้กระวนกระวายกับเรื่องเหล่านั้น เราเผชิญปัญหาและแก้มันไปทีละเปลาะ อย่างไม่ได้ใส่ใจจะเก็บมันมาคิด  คือเหมือนใจปล่อยวาง ไม่ได้ทุกข์กับสิ่งเหล่านี้เลย แต่มาโฟกัสสุขทุกข์กับเรื่องความรักเรื่องเดียวจนลืมเรื่องอื่น เราก็เลยมาพบกับความจริงว่า เรื่องที่หนักๆ ถ้าไม่ใส่ใจเราก็ไม่ได้ทุกข์ใจอะไรเลย เหตุการณ์มันก็เป็นไปตามที่มันควรจะเป็น เราก็เผชิญและแก้ปัญหามันด้วยใจนิ่งๆ ได้  ทีนี้เรากลัวว่า สมมติความทุกข์เรื่องความรักผ่านพ้นไป เราก็คงเก็บเรื่องอื่นที่เคยทุกข์รองลงไปขึ้นมาทุกข์แทน ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราก็คงทุกข์หมุนเวียนไม่รู้จบ

             ณ ตอนนี้ เราก็เลยอยากหาแนวคิด แนวปฏิบัติที่จะทำให้คลายจากความทุกข์เรื่องของความรัก โดยอยากได้แนวปฏิบัติที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรม ที่ทำให้คนธรรมดาที่ไม่ได้เรียนรู้ธรรมะหรือหลักการคิดตามแนวหลักคำสอนของศาสนาสามารถเข้าใจและปฏิบัติตามได้ง่ายๆ เช่น การดึงตัวเองจากการเหม่อลอย คิดซ้ำๆวนๆ กับเรื่องเดิมๆที่ทำให้เป็นทุกข์ ซึ่งเราได้อ่านผ่านตาในกระทู้ๆนึงที่มีท่านผู้รู้แนะนำว่า ให้จดบ้นทึกเวลาในทุกครั้งที่รู้ตัวว่าเหม่อ และปล่อยใจไปเกาะเกี่ยวกับปัญหาเดิมๆ ดูว่าห่างกันกี่นาที ซึ่งในขณะที่อ่านเราก็ยังไม่เข้าใจว่ามันจะดียังไง พอทำตามปุ๊บ วันนี้วันแรก สำหรับเรามันได้ผล เหมือนความคิดมันจะไม่ไหลเชี่ยวกรากไปตามกระแสอารมณ์แล้ว และสามารถดึงมันกลับมาได้ทุกครั้ง เวลาของการเหม่อเริ่มทอดห่าง ใจกระวนกระวายน้อยลง จากเดิมที่เราประจำอยู่ห้องแป้ง ห้องสยาม ณ วันนี้เราเกิดทุกข์จึงเข้ามาห้องนี้และพบว่ามันมีวิธีง่ายๆที่เข้าใจ ปฏิบัติตามได้ง่ายๆ สามารถทำให้หายร้อนรนได้จริง เราจึงอยากได้วิธีการแบบอื่นๆ จากท่านผู้รู้เพื่อลองปฏิบัติ หาวิธีที่จะทำให้ใจนิ่งได้ในสถานการณ์ที่แย่ๆ ที่เหมาะสมกับตัวเอง   เพราะเรารู้ว่าเมื่อใดก็ตามที่ปัญหานี้ผ่านพ้นไป ตามวิสัยปุถุชนที่ไม่ได้ฝึกจิตให้แข็งแรง ก็คงอดไม่ได้ที่จะหยิบเรื่องอื่นๆ ขึ้นมาโฟกัส มาทุกข์แทน วนเวียนไปเรื่อยๆไม่รู้จบ เราเหนื่อยแล้วค่ะ ทรมานกับความเร่าร้อน ทุรนทุรายมาพอแล้ว เราอยากนิ่งในทุกสถานการณ์ ซึ่งเราอยากใช้โอกาสในวิกฤติที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ที่จะเริ่มต้นเรียนรู้ มันอาจจะเป็นก้าวแรกของการเดินเข้าสู่ทางสว่างสำหรับค่อนชีวิตที่เหลือของเรา

             รบกวนท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ