มีโฆษณาโค้กในโรงหนังตัวนึงที่เห็นแล้วเกิดคำถามในใจขึ้นทุกครั้ง โฆษณานี้มีอยู่ว่า

วัยรุ่น 2 คน เพิ่งกลับจากโรงเรียนมาที่บ้านเจอแม่ที่กำลังรีดผ้า(มั้ง)อยู่
ทีนี้พอกลับมาจากโรงเรียนเหนื่อยๆ ก็น่าจะหาอะไรหวานๆเย็นๆมากิน เลยจะกินโค้ก
แต่พอเปิดตู้เย็นกลับไม่มีโค้กเลยสักขวด วัยรุ่นเลยเซ็ง แม่ก็รู้สึกผิดว่าทำไมชั้นไม่เตรียมน้ำท่าให้พร้อมนะ
หนึ่งในวัยรุ่นนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เลยชวนวัยรุ่นทั้งหมดวิ่งไปที่ตลาด
เจอเฮียแว่นเจ้าของร้านชำท้ายตลาด ที่ยังโสด สปอร์ท อำเภอเมือง
กลุ่มวัยรุ่นจึงเข้าไปหว่านล้อมด้วยวิธีการต่างๆ จนเฮียแว่นใจอ่อนและยกตู้แช่โค้กให้
ไม่รู้ว่าวาทะศิลป์ของวัยรุ่นกลุ่มนั้นดีขนาดไหน ถึงขนาดเฮียแว่นขี่จักรยานเปิดทาง
ให้กลุ่มวัยรุ่นเข็นตู้แช่โค้กฝ่ากลางตลาดกลับบ้านเลย
พอถึงบ้าน วัยรุ่นแฮปปี้ แม่แฮปปี้ นั่งกินโค้กจิ้มลูกชิ้น
แล้วเฮียแว่นก็ตามมาแฮปปี้ จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง

คำถามคือ ทำไมต้องขนตู้แช่โค้กกลับบ้าน

ผมมีทฤษฎี 2 อันที่คิดได้
1. ตู้เย็นเสีย แต่จริงๆหิ้วมาก็น่าจะพอนะ จะว่าตู้เย็นเสียเลยหิ้วตู้เแช่มางั้นหรอ คุณก็ซื้อน้ำแข็งมาสิ
2. หรือจริงๆเป็นแผนของวัยรุ่นที่จะให้แม่ที่เพิ่งเป็นม่ายหมาดๆ ได้เจอกับเฮียแว่น โสด สปอร์ท อำเภอเมืองกันนะ
3. อีกทฤษฎีคือ เฮียแว่นนั่นล่ะคือพ่อจริงๆแต่ทะเลาะกับแม่ เลยย้ายกลับไปอยู่บ้านเก่าที่เป็นร้านของชำ
ลูกและเพื่อนเลยวางแผนวางยาให้ตู้เย็นพังเลยได้โอกาศไปขนตู้เย็นจากร้านชำของพ่อมาใช้
ลูกกินโค้กมีความสุข แม่กินโค้กมีความสุข พ่อก็มากินโค้กมีความสุขด้วย จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเหมือนกัน

มีใครรู้ไหมครับว่าจริงๆแล้วทำไมถึงต้องขนตู้แช่โค้กกลับบ้าน