มีใครเป็นเหมือนเรามั้ยคะ ที่เวลานอนตะแคงแล้วเอาแก้มตัวเองไปแนบหมอน แบบนอนฝังหมอนไปเลย พอตื่นขึ้นมาหน้าก็ค่อยๆ ย้วย ค่อยๆ บวมออก


ปัญหาสำคัญมันอยู่ที่
ใครๆ ก็ตื่นมาหน้าบวมกันทั้งนั้นใช่มั้ยคะ
แต่ของเราน่ะบวมแล้วบวมเลย โดยเฉพาะเราเป็นคนชอบตะแคงซ้าย ซีกหน้าทางซ้ายเลยใหญ่กว่าด้านขวา ยิ่งช่วงไหนที่เรียนหนัก กิจกรรมเยอะ เลิกดึกนี่ตัวดีเลยค่ะ เพราะเวลานอนจะไม่รู้ตัวก็มันเหนื่อยอะใช่มั้ย อารมณ์ประมาณหลับไหลไม่แคร์ใคร ตะแคงทั้งซ้ายทั้งขวาทำแบบเนี้ยติดกัน สรุปว่า ช่วงที่ยุ่งๆ (ยุ่งแต่ละทีนี่กินเวลาไปเกือบครึ่งเดือน แปลว่าเหนื่อยประมาณครึ่งเดือน นอนหลับเป็นหลับตายประมาณครึ่งเดือน แล้วก็ตะแคงติดกันเป็นเวลาเกือบครึ่งเดือน ผลที่ออกมาจะเป็นยังไงคะ คิดดู ) จะทำให้เราดูอ้วนขึ้นทั้งที่น้ำหนักลดลง เพราะแก้มมันบวมทั้งสองข้าง หน้าก็จะบาน บาน บาน บานออก และ ตาเราก็จะเล็กลง เล็กลง เล็กลง เล็กลง เล็กลง เล็กลง เล็กลง เดิมที่ก็เป็นคนตาตี่อยู่แล้ว
ภาพรวมที่ได้ออกมาจากการนอนตะแคงคือเราจะกลายเป็นอาซิ้มไปในบัดดล จินตนาการออกใช่มั้ยคะ  


สรุปผลการทดลอง
เราลองเลี่ยงที่จะตะแตงดู หรือถ้าอยากนอนแบบนั้นจริงๆ (ก็มันนอนแล้วสบายอ่า) เราก็เอาฝ่ามือของตัวเองเนี่ย ไปรองตรงกรามไว้ เพื่อไม่ให้ซีกหน้าฝังลงหมอน บางทีก็เอาฝ่ามือที่รองแถวๆ ตรงกรามเนี่ย ดึงเหนียงจากแก้มลงมาด้วย (แล้วตาเราก็จะปริ้นลงเพราะหนังหน้ามันโดนดึง) วิธีพวกนี้ก็ใช้ได้ผลนะคะ ตื่นขึ้นมาหน้าไม่บวม บางทีก็กระชับขึ้น หรืออยู่เหมือนเดิมแต่ก็ไม่ได้เลวอะไร ยังดีกว่าบวมออกอีกล่ะนะ

คำถาม ?
เราอยากรู้จริงๆ ว่าสาเหตุมันเกิดมาจากปฏิกริยา ความผิดปกติอะไรในร่างกายของเรา วานผู้รู้บอกด้วยนะคะ เผื่อมันจะมีทางแก้ที่ดีกว่าการนอนทับมือตัวเองหรือถ้าใช้วิธีอื่นไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าร่างกายของเราระบบตรงนี้มันไม่โอเค จะได้ระแวดระวังในการใช้ชีวิตมากขึ้น