กระทู้นี้อาจเป็นกระทู้ที่คนอื่นเคยสร้างขึ้นมาแล้ว แต่เราขอโพสอีกเพราะอึดอัดใจมากๆ เลยค่ะ
ตอนนี้ลูกเราอายุ2ขวบ เรียกได้ว่าเป็นวัยกำลังช่างพูดช่างเจรจาและกำลังจดจำ ตลอด2ปีมานี้
เราไม่เคยห่างลูกเลย เราและสามีทำงานออฟฟิศด้วยกันทั้งคู่ จะมีแม่สามีที่เคยอยู่เลี้ยงที่บ้านให้
แต่แม่สามีของเราเค้าเป้นคนบ้านนอก จึงไม่ค่อยใส่ใจกับอะไรมากนัก ความสะอาดไม่ต้องพูดถึง
เราก็ไม่ได้อยากให้แม่สามีเราเลี้ยงแต่มันไม่มีทางเลือก เพราะไม่มีคนอื่นมาเลี้ยงให้ แม่ของเรา
เค้าก็ค้าขายตลอดไม่มีเวลาบวกกับไม่ค่อยถูกกับสามี เราจึงจำใจ แม่สามีของเราเป็นคนง่ายๆ
บางครั้งก็ง่ายจนเกิดไป ไม่เคยคิดอะไรให้รอบคอบ เช่น บางคร้งเอามีดมาทำกับข้าว เสร็จแล้วก็
เอาไว้กลางบ้านไม่เก็บ ลูกเราก็ไปหยิบมาเล่น จึงเกิดการแย่งมีดกัน อันตรายมาก แล้วก็อีกหลายๆเรื่อง
แกชอบขู่เราว่าจะเอาหลานไปเลี้ยงบ้านนอก ให้พ่อแม่ทำงาน เราเป็นสะใภ้ก็พูดอะไรไม่ได้มาก แค่บอก
รอให้โตก่อน ส่วนสามีก็เฉยๆ ไม่สนใจ เลยกลายเป็นภาระหนักใจของเรา จนตอนนี้ลูกอายุ2ขวบแกก็จะเอาไป
เราก็ไม่มีข้ออ้าง ถ้าแกเอาไปแล้วดูแลเอาใจใส่ดีเราไม่ว่า แต่เราเคยบ้านแกแล้ว แกปล่อยหลานให้วิ่งเล่นแล้วไม่ดู
ให้คนอื่นดูแทนบ้าง ตัวเองไปทำโน้นนี่ไปเม้ามอยกับชาวบ้าน ปล่อยให้ลูกเราวิ่งเล่นกลางถนน เรารับไม่ได้
แล้วแกถ้าบอกว่าไป1อาทิตย์ นั่นคือไม่ใช่1อาทิตย์ จะยาวนานไปเรื่อยๆ แล้วแต่อารมแกอ่ะ
ถ้าเราไม่ติดที่ว่า ภาระค่าใช่จ่ายเรามันมากก สามีเราทำงานคนเดียวคงเอาค่าใช้จ่ายไม่อยุ่ เราก็ลาออกมาแล้ว และ
คงจะไล่แม่สามีไปอยู่ต่างจังหวัดอย่างที่แกชอบ แต่เราทำไม่ได้ ตอนนี้หนักใจมาก ไม่รู้จะทำยังไง จะเอาเข้าโรงเรียน
ก็กว่าจะเปิดเทอมตั้งเดือน พ.ค. อีกนานมาก กลุ้มใจจิงๆ