ในปี 2013 ได้ไปเป็นเด็กแลกเปลี่ยน ที่ USA รัฐ Tennessee
เรียน grade 11 คะ
ตอนแรกที่เราไปสมัครก็เพราะเราชอบเดินทาง เราชอบเที่ยว เราก็เลยไปสมัครเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแหละ ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่ร็เรื่องอะไรเท่าไร (ม.4)
และเราก็สอบ เข้าค่าย ตามภาษาของโครงการ (เราไปแลกเปลี่ยนกับโครงการ YES นะ) สมัคร ม.4 ไปตอน ม.5
พอตอนเปิดเทอม ม.5 นะ เราก็แบบ คิดไว้แล้วว่า เออเราต้องได้ไปแน่นอน ก็ไปเรียนแบบไม่เรียน แต่ก็ได้ช่วยเพื่อนๆทำกีฬาสีของ รร 55
แต่เพราะ สายที่เราเรียน และ โรงเรียน เราไม่ต้องกลับมาซ้ำชั้น เอาเกรดมาเทียบเอา ก็เลยชิวเลยจ้า มาเรียนบ้างไม่มาบ้าง แต่ก็บอกอาจารย์ที่โรงเรียนไว้ก่อน เค้าจะได้ไม่วุ่นวายตอนทำคะแนน 55
มาถึงประมาณเดือน JUNE เราก็เริ่มหวันๆว่า จะได้ไปไหมเนี้ย เพื่อนเราได้โฮสกันวันละคน สองคน รัฐนู้น รัฐนี้ ก็เอามาแชร์กันในกรุ๊ปเฟส (ช่วงนั้นเราแบบ อยากให้เวลาผ่านไปเร็วเพราะอยากไปแล้ว แถมทั้งกลัวทั้ง เฟลจะไม่ได้ไป) และเราก็ได้เริ่มคุยกับคนๆนึง
ชักพักมาเดือน JULY เราก็ได้รับโทรศัพท์ว่าได้โฮสแล้ว ตอนนั้นเราตื่นเต้นมาก ดีใจจนบอกไม่ถูก น้ำตาไหลเลย 55 (ในใจเราคิด เรายังไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำเลย มันคือบอกชอบคนที่เราคุยด้วย TT^TT ) ชักพักพ่อเราก็ส่งเมลมาให้ ในนั้นเป็นรายละเอียดของ host family มีรูป มีที่อยู่ มีชื่อโรงเรียน มีรูปบ้าน ละก็มี facebook ให้เราได้รู้จักกับพวกเค้าก่อนไป
ตั้งแต่นั้นมาเราก็เตรียมตัว เก็บของ เก็บเสื้อผ้า หาของฝาก host family and friends ของกิน มาม่า ขนมที่ที่นู้นไม่มี สาหร่าย (เราติดสาหร่าย55 )
ละก็ไปโรงเรียนทำเรื่องต่างๆ ละก็ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ (เค้าขอเราเป็นแฟน) >///<
พอมาถึงเดือน สิงหา เป็นเดือนที่เราไม่อยากทำอะไรเลย เราอยากให้เวลาเดินช้ากว่านี้ เพราะเราคิดถึง พ่อ แม่ น้อง และก็เพื่อนๆของเรา ตอนนั้นเศร้ามาก ใจนึงอยากไปสุดๆชีวิต อีกใจไม่อยากไปแล้ววว แงงง้ แบบนี้ (พอย้อนกลับมาคิด ก็แอบฮาเบาๆ55 )
4 aug จำได้ขึ้นใจ
เราต้องไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องไป เพื่อนๆ และ ญาติๆ มาส่งที่สนามบิน ทั้งกอด ทั้งถ่ายรูป ให้ของขวัญ ให้การ์ด บางคนที่ไม่ได้มาก็โทรมาหา มาอวยพร ให้โชคดีบ้าง เดินทางปลอดภัยบ้าง ตอนแรกเราว่าจะไม่ร้องไห้นะ แต่พอใกล้จะถึงเวลาที่เข้า ตม. โอ้โห้ ต่อมแตกเลย55
ตอนเดินทางนะ เราไม่กลัวไรเลย 55 คงเป็นเพราะเราเดินทางบ่อยแหละ ก็เลยชิวๆ เดินเข้าตม. ตรวจกระเป๋า ละก็เดิน เล่นหาของกินใน duty free และก็กินยาแก้เมาก่อนขึ้นเครื่อง ละก็มานั่งพักมองหน้าต่างวางของแล้ว ดูของที่เพื่อนๆให้มา แต่ยังไม่ได้เปิดนะ ดูแค่ข้างนอก55 ใจมันสั่นอ่ะแบบเศร้าๆ ซึ้งๆ แน่ ละก็เดินไปขึ้นเครื่อง
ระหว่างรอคนอื่นๆขึ้นเครื่อง ก็โทรหาพ่อ ละ คุยกับพวกเค้า ชักพักก็โทรหาแฟน บอกลาต่างๆ พอวางโทรศัพท์จากทุกคนก็น้ำตาแตกอีกแล้วจ้า55 (ทำไงได้ก็บ่อน้ำตามันตื้นนนนนน) ละเครื่องก็ take off ไป
เดี๋ยวเรามาต่อนะ.....
1 ปี กับ อเมริกา
เรียน grade 11 คะ
ตอนแรกที่เราไปสมัครก็เพราะเราชอบเดินทาง เราชอบเที่ยว เราก็เลยไปสมัครเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแหละ ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่ร็เรื่องอะไรเท่าไร (ม.4)
และเราก็สอบ เข้าค่าย ตามภาษาของโครงการ (เราไปแลกเปลี่ยนกับโครงการ YES นะ) สมัคร ม.4 ไปตอน ม.5
พอตอนเปิดเทอม ม.5 นะ เราก็แบบ คิดไว้แล้วว่า เออเราต้องได้ไปแน่นอน ก็ไปเรียนแบบไม่เรียน แต่ก็ได้ช่วยเพื่อนๆทำกีฬาสีของ รร 55
แต่เพราะ สายที่เราเรียน และ โรงเรียน เราไม่ต้องกลับมาซ้ำชั้น เอาเกรดมาเทียบเอา ก็เลยชิวเลยจ้า มาเรียนบ้างไม่มาบ้าง แต่ก็บอกอาจารย์ที่โรงเรียนไว้ก่อน เค้าจะได้ไม่วุ่นวายตอนทำคะแนน 55
มาถึงประมาณเดือน JUNE เราก็เริ่มหวันๆว่า จะได้ไปไหมเนี้ย เพื่อนเราได้โฮสกันวันละคน สองคน รัฐนู้น รัฐนี้ ก็เอามาแชร์กันในกรุ๊ปเฟส (ช่วงนั้นเราแบบ อยากให้เวลาผ่านไปเร็วเพราะอยากไปแล้ว แถมทั้งกลัวทั้ง เฟลจะไม่ได้ไป) และเราก็ได้เริ่มคุยกับคนๆนึง
ชักพักมาเดือน JULY เราก็ได้รับโทรศัพท์ว่าได้โฮสแล้ว ตอนนั้นเราตื่นเต้นมาก ดีใจจนบอกไม่ถูก น้ำตาไหลเลย 55 (ในใจเราคิด เรายังไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำเลย มันคือบอกชอบคนที่เราคุยด้วย TT^TT ) ชักพักพ่อเราก็ส่งเมลมาให้ ในนั้นเป็นรายละเอียดของ host family มีรูป มีที่อยู่ มีชื่อโรงเรียน มีรูปบ้าน ละก็มี facebook ให้เราได้รู้จักกับพวกเค้าก่อนไป
ตั้งแต่นั้นมาเราก็เตรียมตัว เก็บของ เก็บเสื้อผ้า หาของฝาก host family and friends ของกิน มาม่า ขนมที่ที่นู้นไม่มี สาหร่าย (เราติดสาหร่าย55 )
ละก็ไปโรงเรียนทำเรื่องต่างๆ ละก็ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ (เค้าขอเราเป็นแฟน) >///<
พอมาถึงเดือน สิงหา เป็นเดือนที่เราไม่อยากทำอะไรเลย เราอยากให้เวลาเดินช้ากว่านี้ เพราะเราคิดถึง พ่อ แม่ น้อง และก็เพื่อนๆของเรา ตอนนั้นเศร้ามาก ใจนึงอยากไปสุดๆชีวิต อีกใจไม่อยากไปแล้ววว แงงง้ แบบนี้ (พอย้อนกลับมาคิด ก็แอบฮาเบาๆ55 )
4 aug จำได้ขึ้นใจ
เราต้องไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องไป เพื่อนๆ และ ญาติๆ มาส่งที่สนามบิน ทั้งกอด ทั้งถ่ายรูป ให้ของขวัญ ให้การ์ด บางคนที่ไม่ได้มาก็โทรมาหา มาอวยพร ให้โชคดีบ้าง เดินทางปลอดภัยบ้าง ตอนแรกเราว่าจะไม่ร้องไห้นะ แต่พอใกล้จะถึงเวลาที่เข้า ตม. โอ้โห้ ต่อมแตกเลย55
ตอนเดินทางนะ เราไม่กลัวไรเลย 55 คงเป็นเพราะเราเดินทางบ่อยแหละ ก็เลยชิวๆ เดินเข้าตม. ตรวจกระเป๋า ละก็เดิน เล่นหาของกินใน duty free และก็กินยาแก้เมาก่อนขึ้นเครื่อง ละก็มานั่งพักมองหน้าต่างวางของแล้ว ดูของที่เพื่อนๆให้มา แต่ยังไม่ได้เปิดนะ ดูแค่ข้างนอก55 ใจมันสั่นอ่ะแบบเศร้าๆ ซึ้งๆ แน่ ละก็เดินไปขึ้นเครื่อง
ระหว่างรอคนอื่นๆขึ้นเครื่อง ก็โทรหาพ่อ ละ คุยกับพวกเค้า ชักพักก็โทรหาแฟน บอกลาต่างๆ พอวางโทรศัพท์จากทุกคนก็น้ำตาแตกอีกแล้วจ้า55 (ทำไงได้ก็บ่อน้ำตามันตื้นนนนนน) ละเครื่องก็ take off ไป
เดี๋ยวเรามาต่อนะ.....