1.
ภายหลังจากที่ชายคนนั้นอธิฐานและวางเปลือกหอยมูลค่าหลายพันบาทลงบนจุดที่กำหนด..
เขาได้เหลือบตามองไปยังข้อความสั้น ๆ ที่เขาเคยอ่านมันมาแล้วหลายสิบครั้งตั้งแต่เมื่อครั้งยังเด็ก
หลักศิลาจารึกโบราณที่บันทึกเรื่องราวคำบอกเล่าที่ได้กล่าวถึงชายหาดที่โด่งดังแห่งนี้
ถึงการพบเห็น ‘มังกรสีขาว ’ ในตำนาน และเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ใครต่อใคร
ต้องกลับมาที่นี่เป็นประจำทุก ๆ ปี
บนเนื้อหินอ่อนลายสวย เขาเริ่มต้นอ่านถึงสิ่งบันทึกที่อยู่ในนั้นอย่างช้า ๆ ..


- ตำนานชายหาดมังกร -

หาดมังกร    เลิศล้ำ   อันดับหนึ่ง
เป็นที่ซึ่ง   ปรากฏ   หมดกังขา
สีขาวใหญ่   ของเกล็ด   แสนแสบตา
เป็นบุญญา   วาสนา   ผู้พบพาน
ในทุกค่ำ   ทุกคืน   ของวันเพ็ญ
คนพบเห็น   ยิ่งใหญ่   อยู่ตรงหน้า
จงขอพร   ผ่านเกล็ดขาว   สุดพรรณนา
แล้วทุกความ   ปรารถนา   จักสมใจ.
- - -
  

..ด้วยความสับสน เขาพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าและหยิบเอาจมหมายฉบับหนึ่งที่มีอายุ
หลายร้อยปีมรดกตกทอดจากรุ่นสู่รุ่นของเขาขึ้นมา..  
‘มันเกี่ยวข้องอะไรกันนะ?! ’ เขาคิด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกระคนสงสัย
ด้วยที่บนหน้าซองปิดผนึกเก่า ๆ นั้น ตัวหนังสือลายมือหวัด ๆ ถูกเขียนไว้อย่างชัดเจน..

- จดหมายถึงชายหาดมังกร -
จงเปิดอ่านวันที่  28 / 11 / 25XX

...!?

‘หมายถึงให้อ่านในวันนี้เนี่ยนะ?! ’
ด้วยความฉงน เขาจ้องมองมันด้วยใจที่เต้นแรง..

‘..นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?! ’

  

2.
เป็นเวลานานมากแล้วที่เทศกาลนี้ได้ถูกจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี..
งานรื่นเริงที่ชาวบ้านได้ตั้งชื่อเรียกกันว่า ‘เทศกาลขอพรเทพเจ้ามังกร ’
ด้วยความเชื่อแต่โบราณที่ว่าท้องทะเลแห่งนี้เป็นที่พำนักและสิงสถิตของมังกรสีขาวตัวหนึ่ง
ซึ่งในทุกคืนวันเพ็ญ มังกรตัวนี้จะมาปรากฏตัวให้เห็นก่อนที่จะทะยานขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์
เพื่อนำเอาคำวิงวอนของมนุษย์ไปรายงานให้แก่เทพที่อยู่บนฟ้า..
ว่ากันว่า.. ใครก็ตามที่ได้มาขอพรในวันนั้นโดยจดคำอธิฐานลงไปบนเกล็ดสีขาวของมัน
ความปรารถนาทั้งหมดนั้นก็จะกลายเป็นความจริง!!
‘นั่นคือคำบอกเล่าที่สืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน.. ’
ขณะที่ชายคนนั้นกำลังนึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ที่เขาเคยได้ยิน เขาก็กวาดสายตาไปมอง
โดยรอบอาณาบริเวณพื้นที่จัดงานที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนในค่ำนี้..
‘ประชาชนเรือนหมื่นกำลังสนุกสนานไปกับงานเทศกาลในครั้งนี้! ’ ด้วยสิ่งที่เขาเห็น
พื้นที่จัดงานในขณะนี้เต็มไปด้วยร้านรวงต่าง ๆ มากมาย ที่โซนขายของเล่นเด็กก็มีเครื่องเล่น
หน้าตาแปลก ๆ มาสร้างความสนุกสนานให้กับเด็ก ๆ กันอย่างคึกคัก โน่นมุมอาหารนานาชาติ
ที่มีอาหารหลากหลายให้แค่ละคนมาเลือกรับประทาน, หรือนั่นมุมขายเสื้อผ้าแฟชั่นต่าง ๆ  และ
โซนขายของอื่น ๆ..
แต่ที่เห็นจะมีผู้คนรวมตัวกันอยู่หนาแน่นที่สุด ก็คงจะเป็นบริเวณที่เป็นจุดเด่นที่สุดของงาน
นั่นก็คือ บริเวณลานปูนกว้างริมหาดที่ใช้เป็นพื้นที่สำหรับการมาขอพร!
‘ปีนี้คนมาเที่ยวงานมากขึ้นกว่าทุกปี!! ’ เขารู้ดีขณะจ้องมองไปยังกองของเกล็ดมังกร
ที่มีขนาดสูงท่วมหัวและสว่างโร่ไปด้วยแสงไฟหลายสิบดวงตรงหน้า..
‘คนสมัยก่อนเข้าใจใช้ฝาเปลือกของหอยนางรมมาแทนเกล็ดของมังกรสีขาวนะ!! ’
ด้วยอีกความเชื่อหนึ่งที่ว่า.. การขอพรที่จะสัมฤทธิ์ผลนั้น ฝาหอยที่ใช้จะต้องเป็นหอยนางรม
ที่เกิดและเติบโตอยู่ ณ ท้องทะเลแห่งนี้เท่านั้น จึงจะถือว่านั่นคือเกล็ดมังกรที่แท้จริงและจึงจะขอพรได้
ตามความเชื่อ ฝาด้านในของเปลือกหอยที่เป็นสีขาวและมันวาวจะดูคล้ายกับเกล็ดของมังกรในจินตนาการ
ไม่แปลกใจเลยที่ความหายากของมันจะทำให้เปลือกหอยบางฝาโดยเฉพาะฝาที่มีขนาดใหญ่
มีราคาสูงถึงหลายพันบาท และทำให้ใครหลายคนในพื้นที่ถึงกับสามารถตั้งตัวได้จากการเลี้ยงหอยชนิดนี้
และนำฝาของมันมาขายแทนที่จะเอาไปทิ้ง..
‘มันดูมีเรื่องราวและสร้างมูลค่าเพิ่มได้จริง ๆ ! ’ ขณะคิด โดยอดที่จะอมยิ้มไม่ได้เมื่อหวนไปนึกถึง
หลักของวิชา ๆ หนึ่งที่เขาเคยพร่ำเรียนอย่างเอาเป็นเอาตายสมัยอยู่มหาวิทยาลัย..
‘มันเป็นการตลาดดี ๆ นี่เอง! '
‘อืม.. แล้วหมดกองนี่มันเป็นเงินเท่าไหร่กันนะ?! ’
เขาได้แต่ลองคิดถึงเม็ดเงินคราว ๆ ที่แพร่สะพัดในคืนนี้ แล้วก็อดตื่นตะลึงไปกับมันไม่ได้
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า..
ขณะเดียวกันนั้นเองห่างจากชายฝั่งนั้นไปประมาณ 800 เมตรกลางทะเลลึก
ระลอกคลื่นปริศนาระลอกหนึ่งได้ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
มันก็ค่อย ๆ ขยายวงใหญ่ ๆ ขึ้นท่ามกลางความมืดมิดที่ไม่มีใครมองเห็น
และมันกำลังเคลื่อนที่..
ที่สำคัญ ดูเหมือนว่ามันจะค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ชายฝั่งซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนนั้นมากขึ้นทุกที ๆ !!



3.
แม้จะเป็น.. ‘เจตจำนงค์แห่งบรรพบุรุษ!! ’
แต่เพียงแค่เขาได้อ่านถึงประโยคแรกของจดหมายโบราณที่เขาถืออยู่ในมือเพียงเท่านั้น
เขาก็รับรู้ได้ในทันทีว่าคนที่เขียนนั้น - ไม่ธรรมดา!! - เลยจริง ๆ
ที่ด้านบนของจดหมาย คำทักทายประโยคแรกของบรรพบุรุษเขาแสดงตัวออกมาในทันที..
“ว่าอย่างไรลูกหลานแห่งข้า.. โหลนของโหลนอันเป็นที่รัก?! ”
ใช่.. แม้จะเป็นคำทักทายที่ผ่านกาลเวลามาหลายร้อยปีและออกจะดูแปลก ๆ  แต่กระนั้น
เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยที่ซุกซ่อนตัวอยู่ภายใต้ตัวหนังสือหวัด ๆ นั้นอย่างประหลาด..
“เป็นเวลากว่า 3oo ปีแล้วสินะกว่าที่จดหมายฉบับนี้จะถูกเปิดออก
หวังว่าพวกเจ้าจะยังคงสบายดีนะ..?
(ขอโทษด้วยที่ต้องเรียกชื่อยาว ๆ อย่างโหลนของโหลนอะไรอย่างนี้ เพราะทวดลองมา
คิด ๆ ดูแล้ว ด้วยระยะเวลาที่ยาวนานขนาดนั้น ทวดว่าถ้าแค่โหลนเดียวมันคงไม่พอ)
อันที่จริงมีหลายสิ่งหลายอย่างเหลือเกินที่ทวดอยากพูดคุยกับเหล่าลูกหลานอันเป็นที่รัก
อยากสอบถามถึงสาระทุกข์สุขดิบ ความเป็นมาเป็นไป แต่ปานนี้ทวดคงไปอยู่ในสวรรค์ชั้นไหนแล้ว..
ดังนั้น เพื่อไม่ให้พวกเจ้าต้องเสียเวลา ทวดขอเข้าเรื่องของเราเลยดีกว่านะ.. ”
ชายคนนั้นไล่อ่านตัวหนังสือเหล่านั้นต่อด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“มีความจริงอย่างหนึ่งที่ทวดอยากจะบอกให้โหลนของโหลนได้รับรู้เอาไว้..
จะว่าอย่างไรดี.. มันเป็นเรื่องที่สำคัญมากและเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความลับของตระกูลเรา?! ”
ถึงตรงนี้ ชายคนนั้นหยุดอ่านนิดหนึ่งก่อนที่จะนึกย้อนไปถึงการส่งมอบจดหมายฉบับนี้แบบรุ่นสู่รุ่น
อย่างทะนุถนอมและระมัดระวัง อันที่จริง เขาได้รับจดหมายฉบับนี้มาจากพ่อของเขาอีกทีหนึ่ง
ในวันที่เขาได้รับมอบมรดก รวมทั้งถูกกำชับให้เก็บรักษามันไว้อย่างดีและต้องปฏิบัติตาม
ที่จดหมายนี้บอกอย่างเคร่งครัด..
“เจ้าอ่านจดหมายฉบับแรกแล้วใช่ไหม?! ” ทวดของเขาเริ่มต้นบทสนทนาต่อ..
ในเงาคิด ชายคนนั้นหวนนึกถึงจดหมายอีกฉบับหนึ่งที่เขาได้รับมาพร้อมกัน มรดกอีกชิ้นที่ถูกส่งมอบ
พร้อมกับจดหมายฉบับนี้ มันเป็นฉบับที่ได้ถูกเปิดผนึกไว้แล้ว และเขาเคยได้อ่านมันมาแล้วหลายครั้ง
เนื้อความภายในของจดหมายดังกล่าวทำให้ชายคนนั้นรู้ว่าต้นกำเนิดแห่งตำนานของสถานที่แห่งนี้
ว่าแท้จริงแล้ว.. มาจากใคร?!
“หวังว่าคงจะชอบบทกลอนที่ทวดแต่งนะ!! ”  ถึงตรงนี้ชายคนนั้นก็ยิ้มออก..
“โหลนของโหลนคงรู้แล้วว่าทวดเป็นคนแรกที่บอกเล่าเรื่องของมังกรสีขาวตัวนั้นเอง
จะบอกอย่างไรดีว่าทวดเห็นมันมากับตาแต่ไม่มีใครยอมเชื่อคำพูดของทวดเลยสักคน
ทวดจึงแค่อยากที่จะพิสูจน์ในข้อเท็จจริงนั้น?! ”
ถึงตรงนี้ ความคิดหลายอย่างเกิดขึ้นกับชายคนนั้น เขาค่อย ๆ ไล่อ่านจดหมายฉบับนั้นต่อ
ด้วยใจที่เต้นแรง..
“มันคือการเก็บรักษาให้ ‘ความเชื่อ’ ของทวดนี้ให้คงอยู่ตลอดไป หรือที่เรามักจะเรียกกันว่า
การสร้างให้มันกลายเป็น'ตำนาน' อย่างไรล่ะ..
บอกเล่าความเชื่อจากรุ่นสู่รุ่น และรอให้เวลาได้เป็นเครื่องพิสูจน์.. ”
ด้วยไม่รู้ว่าเนื้อความต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ทำให้ชายคนนั้นเริ่มอ่านไปทั้งทีหายใจไม่ทั่วท้อง..
“เจ้ารู้ไหม ตำนานนั้นเขาสร้างกันอย่างไร? วิธีการสร้างก็ไม่ยากหรอกทวดจะบอกให้เอง
ทวดเรียกมันว่า ‘วงล้อแห่งศรัทธา’ นะ หากเจ้าจะสนใจ โดยมีหลักสำคัญที่ว่า..
การที่ตำนานจะเกิดขึ้นได้จะต้องเริ่มต้นจากความเชื่อที่แน่วแน่ของใครคนหนึ่งก่อน
จากนั้นมันจะถูกเปลี่ยนให้เป็นความศรัทธาตามที่หลายคนเรียกกัน และความศรัทธานี้แหละ
ที่จะทำให้ความเชื่อนี้ขยายวงออกไปสู่คนอื่น ๆ อีกที
และเพื่อให้ความเชื่อเรื่องของทวดกับชายหาดมังกรนี้ยังคงอยู่ ดังนั้น สิ่งที่ทวดได้เริ่มทำ
ในตอนแรก นั่นก็คือ..  การที่ทวดจะเดินทางมาขอพรที่ชายหาดแห่งนี้เป็นประจำ
ในทุกคืนวันเพ็ญพร้อม ๆ กับที่ชักชวนเพื่อน ๆ บางคนให้มาร่วมวงด้วย ซึ่งแรก ๆ ก็มีไม่กี่คน.. ”
ชายคนนั้นเว้นวรรคการอ่านและหันไปดูบรรยากาศโดยรอบ..
‘ทวดทำมันสำเร็จแล้ว..! วันนี้มันมาไกลกว่านั้นมาก!! ’ เขาคิด
‘ด้วยข่าวลือต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาแต่นมนาน มันค่อย ๆ ทำให้เรื่องราวสถานที่แห่งนี้คล้ายกับ
จะเป็นจริงขึ้นมา ด้วยข่าวลือเรื่องของความศักดิ์สิทธิ์บ้างล่ะ การขอพรแล้วเกิดสัมฤทธิ์ผลบ้างล่ะ  
รวมไปถึงการทีบางคนได้มาทำการแก้บน และอื่น ๆ
ซึ่งนั่นเอง มันจึงได้นำพาผู้คนจากทั่วทุกสารทิศให้มารวมตัวกันจนกลายเป็นเทศกาล
ได้มากมายถึงเพียงนี้!! ’
เขาอ่านต่อ “อย่าตกใจนะ ที่ทวดจะบอกว่าทวดเป็นคนคิดเรื่องของการขอพรผ่านเปลือก
ของหอยนางรมเองแหละ.. เมื่อก่อนตระกูลของเราทำอาชีพเลี้ยงหอย
หวังว่าคงชอบใจกับความคิดนี้นะ ตอนนี้มันคงออกดอกออกผลแล้วใช่ไหม!? ”
ทันใดนั้น ราวกับบางอย่างที่ติดอยู่ในใจของเขาได้ถูกเปิดออก เขาเริ่มต่อจิ๊กซอว์ทั้งหมดของเขา
เข้าด้วยกัน เขาไม่ได้บังเอิญโชคดีที่ได้มาทำอาชีพเลี้ยงหอยเพื่อจำหน่ายฝาหอยที่ใช้ในการขอพรนี้..
หากแต่เป็นทวดของเขาต่างหากที่เป็นผู้กำหนดมันขึ้นตั้งแต่ต้น!!
ตัวเลขเงินจำนวน 8 หลักที่อยู่ในธนาคารรวมถึงการสืบทอดกิจการฟาร์มเลี้ยงหอยที่มีขนาดใหญ่ที่สุด
ของที่นี่, การที่เขามีรายได้เฉลี่ยต่อเดือนตกเดือนละกว่าแสนบาท, คฤหาสน์ขนาดใหญ่, รถหรู ฯลฯ
ทั้งหมดล้วนแต่เป็นสิ่งที่ทวดของเขาสร้างมันขึ้นมาเองกับมือทั้งสิ้น!!
‘สุดยอด!! ’ คำ ๆ เดียวที่เขาคิดได้ในขณะนี้ แต่กระนั้น แม้เขาจะอยากชื่นชมในความคิด
ที่สุดยอดนี้สักเพียงไรก็ตาม
การอ่านข้อความในบรรทัดต่อมาก็ทำให้เขาต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดต่ออีกครั้ง..?!


(มีต่อ.. )