...ยินดีต้อนรับทุกท่าน ท่านใดมีเรื่อง ตลก ขำขัน อกหัก รักคุด ผ่าฟันคุต ปวดตับ  มาเล่าสู่กันฟังค่ะ...

...เรียน...
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom  ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราขดำเนินทุกท่านค่ะ..

...วันนั้เป็นวันพระ และเช่นเคยค่ะ จขกท.มีธรรมะสั้นๆฉบับกระเป๋ามาฝากเพื่อนๆ...

...เกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดาไม่อาจหนี้พ้นไปได้...

...ยังไปไม่ถึงที่มาที่ไปของผ้าห่มอีกแหล๊ะ เอาใหม่วรรคนี้ต้องไปให้ได้
ญาติที่ทำงานที่ซาอุ เขาเอาผ้าห่มมาขาย เราก็เดินกระย่องกระแย่งไปบ้านเขา
ไปเห็นผ้าห่มผินนี้แหล๊ะ เราเอามือไปจับดู มันนิ่มจังเลย
ผ้าห่มถูกขายไปเกือบหมด แต่เชื่อมั้ยไม่มีใครสนใจผ้าห่มผืนนี้เลย
เขาจะพากันเลือกเอาผ้าห่มสีสดๆกัน สีนี้มีแต่คนบอกสีมันหม่นไป
พวกนั้นตาไม่ถึงของ ผ้าห่มสีโอรสจางๆ แล้วก็มีดอกไม้เป็นช่อ มันช่างคลาสสิคจริงๆ
แต่เรามองดูแล้วผ้าห่มผืนนี้สวยที่สุด นุ่มที่สุด ใจเราก็คิดอยากได้
แต่ ณ. เวลานั้นเรายังหาเงินเองไม่เป็น ไม่มีเงินเก็บเงินออม
ตอนนั้น เขาขายผืนละ 3 ,000 บ มันเป็นอะไรที่ไกลตัวเรามาก
แล้วเราก็เดินกระย่องกระแย่งกลับบ้าน กลับไปถึงบ้านไปเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง
ว่าผ้าห่มงามมากแม่ ถ้าได้ห่มผ้าห่มผืนนั้นคงนอนฝันดีทุกคืนแน่ๆ
แล้วคืนนั้นแม่เรียกเราไปนอนด้วย นอนข้างเตียงพ่อกับแม่
พอตกดึกมาเรามีไข้สูงมากๆ เพ้อต่างๆนาๆ อันนี้แม่เล่าให้ฟังเรื่องเพ้อ
แม่กับพ่อต้องสลับกันเช็ดตัวให้เรา พอไม่ไหวจริงๆ ก็เรียกพี่สาวเข้ามาช่วย
คืนนั้นทั้งคืนแทบไม่มีใครได้นอน เพราะเป็นห่วงเรา ...

...พูดถึงเรื่องการนอนข้างเตียง พ่อกับแม่
ถ้าใครจะเข้าไปนอนข้างเตียงพ่อกับแม่ได้
มีกฎข้อเดียวที่เข้าไปนอนได้คือ คนนั้นต้องเป็นไข้หรือไม่สบาย
คงไม่ต้องทายกันยากว่าใครจะได้เข้าไปนอนในห้องพ่อกับแม่มากกว่าลูกทุกคน
เราคิดว่าหลายๆครอบครัวพ่อกับแม่คงจะสอนเหมือนครอบครัวเรา
นั่นคือสอนว่าลูกต้องไม่ขึ้นไปนอนบนที่นอนของพ่อกับแม่
ถ้าเข้าไปในห้องนอนพ่อกับแม่ห้ามเดินเข้าไป
แต่ให้คุกเข่าแล้วก็คลานเข่าเข้าไป เข้าไปถึงก็ให้นั่งอยู่ข้างเตียง...

..เราตื่นเช้าขึ้นมามีเรากับพี่สาวอยู่บ้าน 2 คน
พี่สาวมีหน้าที่ดูแลเรา พี่ต้มข้าวต้มแล้วก็ทอดกุนเชียงไว้
พี่สาวเราเอาที่นอนออกมาปูที่ระบียงบ้าน
บอกให้เราออกมากินข้าวที่ระเบียงบ้าน จะได้ฝิงแดดไปด้วย
เราออกมานั่งที่ระเบียง กินข้าวต้มกับกุนเชียงทอด
เรามองไปทางด้านหลังบ้านเรา จะเป็นบ้านญาติเราคนที่เอาผ้าห่มมาขาย
เห็นแม่เดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น เราก็นั่งมองดูเฉยๆ
กินข้าวเสร็จ เราก็กินยา ยาเริ่มออกฤทธิ์ทำให้ง่วง เราหลับไปอีกรอบ...

..เที่ยงก็ถูกปลุกขึ้นมากินข้าวแล้วก็กินยาอีก
ตอนนี้พ่อจะเอาน้ำใส่กาละมัง ไปตากแดดไว้
พอซักบ่ายสองโมง พ่อเรียกให้ลงไปอาบน้ำ
มีแม่คอยช่วยถูสบู่ สระผมให้ เราก็เหมือนหุ่นยนต์แหล๊ะ
ไม่ค่อยมีแรงทำอะไร อาบน้ำเสร็จแม่ก็พยุงพาเราขึ้นมาบนบ้าน
พวกพี่น้องก็ไปหาหนังสือมาให้เราอ่าน เราก็นอนอ่านหนังสือเล่นที่ระเบียง...

...ตอนนี้เริ่มเห็นญาติๆเรามาบ้านเราหลายคน โดยเฉพาะญาติผู้หญิง
มาช่วยกันหุงข้าวทำกับข้าว เสียงดังกันเลยแหล๊ะ ตอนบ่ายนี่นอนไม่หลับแล้ว
พอใกล้จะค่ำเห็นคนมาบ้านเรามากขึ้น แม่บอกเรามาเช็ดตัวให้
บอกเราเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ แล้วก็เห็นมีถาดที่ทำจากกาบกล้วย
ในนั้นมีขนม มีอาหารคาวหวาน แล้วก็มีตุ๊กตาผู้หญิงที่ทำจากกาบกล้วย
แม่บอกว่าญาติๆจะมาสู่ขวัญให้เรา พอใกล้ค่ำก็มีหมอสูตรมาทำพิธีเรียกขวัญให้
ญาติๆรวมทั้งบ้านใกล้เรือนเคียงก็พากันขึ้นมาเต็มบ้านเรา
หมอพรามณ์ก็เรียกขวัญให้เรา เอาไข่ไก่ให้กินด้วย กินไข่แล้วจุกอ๊ะ
พอหมอพรามณ์ทำพิธีเสร็จ พวกญาติที่มาก็เอาด้ายสายสิญจน์ที่อยู่ในถาดพาขวัญมาผูกแขนให้เรา
ไม่ได้ผูกด้ายอย่างเดียวนะเออ มีเอาเงินมัดกับด้าย ก่อนเอามาผูกแขนให้เราด้วย
ส่วนมากก็อวยพรให้เราหายป่วย ร่างกายแข็งแรง เราก็ยิ้มซะแก้มปริเลย เห็นญาติมากันเย๊อะ
พอผูกแขนเรียบร้อยแล้ว พ่อก็เอาถาดพาขวัญไปไว้ตรงทางสามแพร่ง
เห็นหมอสูตรว่าให้เอาเรื่องร้ายไปทิ้ง เดี๋ยวผีมาเห็นก็จะมากินอาหาร เราจะได้หายป่วย...

[...เสร็จเรียบร้อยพวกญาติผู้หญิงก็หาข้าวปลาอาหารขึ้นมาบนบ้าน
ทุกคนก็พากันกินข้าว กินข้าวเสร็จก็พากันกลับบ้านใครบ้านมัน
อากาศหนาวมาก ลมก็พัดแรง ทุกคนต่างก็พากันเข้านอนเงียบ
2 ทุ่มนี่ไม่มีใครเดินออกมานอกบ้าน บรรยากาศเงียบมากๆ
ได้ยินแต่เสียงลมหนาวพัด แต่เรามีความรู้สุกดีกว่าทุกวัน
คงจะเป็นเพราะเห็นญาติๆมากันเต็มบ้าน มาผูกแขนให้เรา
มาอวยพร ท่าทีแต่ละคนห่วงใยเราจริงๆ อยากให้เราหายป่วย
กำลังใจนี่สำคัญจริงๆ แต่ตอนนั้นเราไม่เข้าใจเรื่องกำลังใจหรอค่ะ
เราคิดแต่ว่าเรามีความสุขกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนหัวค่ำ
แล้วแม่ก็บอกกินยาแล้วเข้าไปนอนข้างเตียงพ่อกับแม่เหมือนเดิม
พอเราเข้าไปนอน พี่สาวเราหอบผ้าห่มตามมาให้ พี่กำลังห่มผ้าให้เรา
แม่บอกเอาผ้าห่มออกไปเห๊อะ เราก็งง ขนาดนอนห่มผ้า
เรายังเอาชีวิตแทบไม่รอดในแต่ละคืน คิดยังไม่จบ
แม่ก็เอาผ้าห่มผืนที่เราอยากได้มาห่มให้เรา
ป๊าด ผ้าห่มจากประเทศซาอุฯ เราไม่คิดไม่ฝันว่าเราจะได้ห่ม
มันทั้งนุ่ม ทั้งหอม เรานอนน้ำตาไหล ดีใจที่ได้ผ้าห่มที่ตัวเองชอบ
เงิน 3,000 บ.สมัยนั้นไม่ใช่เงินน้อยๆเลย แต่แม่ก็ซื้อผ้าห่มให้เรา
เชื่อมั้ย คืนนั้น เราไม่มีไข้ หลังจากนั้นมาอาการเราก็ดีขึ้นตามลำดับ
แต่เราต้องฝิงแดดตอนเช้าทุกเช้า ทุกวันนี้เราก็ยังฝิงแดดตอนเช้า
และแน่นอนทุกวันนี้เราก็ยังห่มผ้าห่มผืนนั้นทุกคืน.../center]