สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ผมอ่ะ คบกับแฟนมา 7ปี ครับ เคยเจอกันเดือนล่ะไม่กี่คร้ง บางทีเปนปีก้อมีครับ เพราะเวลาไม่ตรงกัน จะอ้างเวลาก้อไม่ได้ เพราะเปนที่เราสองคนมากกว่า ส่วนมากก้อโทรคุยกันครับ คำว่ารักของผมมันพูดไม่ได้เต็มปากหรอก ส่วนมากเพราะห่วงใย มากกว่า ผมก้อรู้สีกเหมือน จขกท นี้ล่ะครับ เพราะไม่ใช่เพราะคำว่ารักหรอกครับ เราเลือกที่จะยื้อเค้าไว้มากกว่า พอสุดท้าย ผมคบกับมาเข้าปีที่7 ผมเลยถามตัวเองและเค้าว่า ตอนนี้เรายังมีกันอยุ่ไหม สุดท้าย สิ่งใดที่เราฝืนมามากๆ มันไปไม่ถึงไหนหรอกครับ ถ้าใจเราว่าใช่ มันก้อใช่ ถ้าไม่ใช่ ยังงัยมันก้อไม่ใช่ สิ่งที่ทำได้ ลองคิดถึงวันที่ผ่านมาว่าเราต้องการกันไหมเราใช่ของกันหรือป่าว เพราะบางคนบางคู่ไม่มีหรอกครับที่ความรักจะราบลื่น มันต้องให้เวลาเปนสิ่งที่ตอบได้ ถ้าเค้าใช่ก้อจับมือเค้าไว้แน่นๆเพราะคนที่ใช่สำหรับเราทั้งชีวิตนี้ มีแค่คนเดียว แต่ถ้าไม่ใช่ต่างคนต่างปล่อยมือดีกว่าครับ เราสองคนจะได้ไปเจอคนที่ใช่สำหรับเรา
อย่าคิดว่าการเลิกลาเปนสิ่งที่ไม่น่าจำ ถึงแม้เราจะเลิกลากันไปแต่ความทรงจำดีๆจะอยุ่ในตัวเค้าและเราไปตลอด ถึงวันนี้เราอาาจจะยังไม่แน่ใจแต่ขอให้ทำและดูแลคนรักคนนี้ของเรา เวลา เลิกกันไป เราจะได้ไม่มานั่งโทษตัวเองว่า เราดูแลเค้าไม่ดีเค้าถึงไปจากเรา เปนกำลังใจให้ครับ
" คนรักไม่จำเป็นต้องค้นหา เมื่อถึงเวลา เค้าจะมาหาเราเอง " ขอบคุณครับ
อย่าคิดว่าการเลิกลาเปนสิ่งที่ไม่น่าจำ ถึงแม้เราจะเลิกลากันไปแต่ความทรงจำดีๆจะอยุ่ในตัวเค้าและเราไปตลอด ถึงวันนี้เราอาาจจะยังไม่แน่ใจแต่ขอให้ทำและดูแลคนรักคนนี้ของเรา เวลา เลิกกันไป เราจะได้ไม่มานั่งโทษตัวเองว่า เราดูแลเค้าไม่ดีเค้าถึงไปจากเรา เปนกำลังใจให้ครับ
" คนรักไม่จำเป็นต้องค้นหา เมื่อถึงเวลา เค้าจะมาหาเราเอง " ขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น
คุณใช้เวลาดูใจกันนานแค่ไหน กว่าจะตกลงปลงใจคบกันเป็นแฟน
ก็มีไปไหนมาไหนบ่อย ๆ นะ ได้จับมือ โอบเอว กันบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกว่า เราไม่ได้สำคัญกันและกัน(ตัวอย่าง เธอยังอยากไปเที่ยวไกลโดยที่ไม่มีผมอยู่ก็ได้ ผมรู้สึกว่า เธอเห็นอย่างอื่นสำคัญกว่าที่จะได้อยู่กะผม) ไม่รู้ว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
จิตใต้สำนึกมันบอกว่าไม่ใช่ แต่ก็ใจอ่อน รักษาน้ำใจเธอทุกที จนมายืดยื้อจนทุกวันนี้
อยากให้เพื่อน ๆ แชร์ประสบการณ์แบบนี้ด้วยกันครับ ขอบคุณครับ