สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน คือเรามีปัญหาที่อยากจะระบายให้เพื่อนๆรับฟังคือเราก้อไม่รุ้ว่าจะไปเล่าเรื่องราวให้ใครฟัง ในสายตาของคนอื่นเราอาจจะดุแย่ไปเลยก้อได้ คือครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ เราเป็นลูกสาวคนเดียว แม่เราแยกตัวออกห่างมาจากครอบครัวมานานแล้วค่ะ ตอนนั้นแม่ยังไม่มีเรา แล้วแม่ก้อไปเจอกับพ่อ อยู่กันไปเรื่อยๆแต่เหมือนแม่จะเข้ากับครอบครัวพ่อไม่ได้เลยห่างออกมา แม่เลี้ยงเรามาคนเดียวแม่อยู่ตัวคนเดียวมาตลอด มีอยู่ครั้งนึงแม่เราโทรไปหาญาติแล้วได้คุยกัน ซึ่งนั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เราได้คุยกับญาติๆเราดีใจมาก หลังจากนั้นมาแม่เราก้อป่วยเริ่มป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆ จนมีอยู่ครั้งหนึ่งแม่เป็นลม แล้วก้อชัก ทำให้สมองขาดอ้อกซิเจนจนต้องเข้าโรงพยาบาลตอนนั้นเรารุ้สึกเสียใจมากถ้าเกิดเราได้อยู่กับแม่ตอนนั้นแม่ก้อคงไม่เป็นแบบนี้ หลังจากนั้นเราก้อได้มาอยู่กับญาติ เราเหมือนคนที่โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง เราไม่กล้าทำอะไรเลย เราเหมือนตัวคนเดียวจะว่าเราเป็นเดกมีปันหาก้อได้น้ะเพราะพ่อเราก้อหายไปแม่เราก้อป่วย เราไม่เคยได้รับไออุ่นจากใครเลย ทุกคนเลี้ยงเราเพื่อใช้งานเรากันทั้งนั้นไม่มีใครมาสนใจมาแคร์ความรู้สึกเรา บางครั้งเราทำดีให้แต่ก้อเหมือนไร้ค่า ไม่เคยนึกถีงจิตใจของเราเลย เราพูดหรือทำอะไรไม่เข้าตาก้อผิดไปหมด เราต้องทำทุกอย่างจนเราไม่รู้สึกเลยว่าคำว่าครอบครัวมันเป็นยังไงความอบอุ่นที่เราไม่เคยได้จากใครนอกจากการปลอบใจตัวเอง เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเราตลอดที่ผิด ที่ต้องมารับรู้หรือต้องทนอะไรที่มันเลวร้ายขนาดนี้ หลายสิ่งหลายอย่างที่เราผ่านนมาได้เรารู้สึกว่ามันเป็นเพราะตัวเราเองทั้งนั้น ไม่มีใครมาคอยเอาอกเอาใจเรา บางทีเราก้อรู้สึกน้อยใจ แล้ววันเกิดเราที่ผ่ามานี้แล้วก้อทุกปีก้อเป็นเหมือนกันซึ่งเราไม่เคยของขวัญสักชิ้นหรือแม้กระทั่งคำอวยพร เรารู้สึกท้อในบางที ทั้งๆที่วันเกิดของทุกคนเราพยายามทำดีที่สุด หาซื้อของขวัญให้หรือไม่ก้อเลี้ยงฉลองให้เค้าในแบบที่เราไม่เคยได้ บางทีเราก้อแอบหวังเล็กว่าเค้าจะเหนใจ แต่ไม่เลย เราท้อแท้ที่ใช้ชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ก้อทำเพื่อแม่อยากให้แม่ได้สุขสบายเราถึงต้องทน เรารู้ตัวเองว่าอยู่ในสถานะอะไรแต่ก้อแค่อยากให้เห็นใจกันบ้าง เราเหนื่อยแต่ก้อพูดไม่ได้ เราอยากร้องไห้ก้อต้องร้องคนเดียว ยังมีอีกหลายอย่างที่เราไม่สามารถพิมได้เราอยากให้เรื่องราวของเราไปถึงพี่อ้อยพี่ฉอดอยากจะปรึกษาปัญหาพูดคุยกับที่เค้า และทุกคนๆที่รับฟัง ที่เรามาเล่าเรื่องราวให้ฟังเราก้อไม่ได้ต้องการอะไรมากมายแค่อยากจะเล่าให้ฟังเพราะบางทีมันก้ออึดอัดใจพูดอะไรกับใครก้อไม่ได้ ขอขอบคุนที่อ่านจนจบน้ะค้ะถึงแม้ว่าเรื่องราวมันจะน่าเบื่อก้อตาม