อาจจะเป็นกระทู้ที่ไม่มีอะไรมากมาย หาสาระไม่ได้
แต่อยากแชร์ประสบการณ์ให้อ่านกันค่ะ
.
ข้อความทั้งหมดเราโพสลงเฟสบุ๊คเมื่อเช้านี้ค่ะ
.
การ์ดวันพ่อ ... ที่ตั้งใจทำ
ทำมาไม่รู้กี่ปีต่อกี่ปีแล้ว ... และก็จะยังคงทำต่อไปเรื่อยๆ  จนกว่าจะไม่มีแรงจะทำนั่นแหล่ะ
ใบนี้ของพ่อ เก็บไว้ให้ตอนเย็นๆ <3
.
ทำการ์ดอีกใบนึงเตรียมไว้ให้ปู่ (ตา) ด้วย
เอาไปให้แกตอนเช้า
ดราม่าบังเกิดสิ ร้องไห้ยกใหญ่
ถามปู่ว่าร้องไห้ทำไม แกบอกว่าแกดีใจมากที่หลานอย่างเราไม่เคยลืมวันสำคัญที่แกเฝ้ารอ
.
เพราะจำได้ .. เมื่อ 2-3 ปีก่อน
เราอยู่กันคนละบ้าน เอามาให้แกช้ามาก ประมาณ 2  ทุ่มได้
เชื่อไหมว่าคนๆนี้นั่งรอเราหน้าบ้าน ยุงกัด แต่ออกมานั่งรอ
ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าวันนี้หลานจะมาไหม แต่ก็นั่งรอ มองหาเราตลอด
จนยายโทรมาหาเรา ว่าปู่ (ตา) เค้านั่งรอมาตั้งแต่เช้าแล้ว เอ็งจะมาไหม
ซึ่งตอนนั้นเราขับรถไปหาแกจนถึงหน้าปากซอยแล้ว มัวแต่แวะซื้อของกิน เพื่อไปนั่งกินกับแก
พอถึงหน้าบ้าน แกเห็นเรา เราหยิบถุงที่ซื้อขนมขึ้นมาให้แก
รู้ไหม แกพูดกับเราว่าอะไร ... ข้านึกว่าเอ็งจะไม่มาเสียแล้ว
แล้วก็เข้ามากอด ไม่สนใจถุงขนมที่เราตั้งใจซื้อมาฝากเลย TT^TT
พอเอาการ์ดที่เราตั้งใจทำให้ เป็นอันจะต้องร้องไห้ทุกปีไป
.
มันอาจไม่สวยงาม หรูหรา .. แต่สิ่งนี้ ยอมรับตรงนี้เลยว่า เลอค่า สำหรับผู้รับ และเฝ้ารอมาทุกปี ... รักปู่นะ ... รักพ่อด้วย
#น้ำตาจะไหล
.

.
สุขสันต์วันพ่อค่ะ