เราอยากรู้ว่าสิ่งที่เรารู้สึกอยู่ตอนนี้
เราควรปล่อยให้ตัวเองรู้สึกแบบนั้นต่อไป
หรือว่าควรทำอย่างไรดี
เมื่อก่อนเราเป็นคนที่จะให้ใจเพื่อนเต็มร้อย
เพื่อนเสียใจเราก็ปลอบรู้สึกเปนห่วงมากๆ ต้องอยู่กับเพื่อนถึงตัวไม่ได้อยู่ไม่เจอ
เราก้จะคุยกันตลอด แต่เมื่อไม่นานช่วงปิดเทอมเราก็ได้ไปทำงานพาทไทม์ เรารู้จัก Bก่อน แล้วเราก็รู้จักA แล้วA,Bก็รู้จักกัน
ไม่ว่างเพื่อนมีปัญหาอะไรเราจะคอยอยู่ข้างๆตลอดถึงช่วยไรไม่ได้เราก็จะอยู่ให้กำลังใจเพื่อน เพื่อนจะได้ไม่คิดว่าตัวเองอยู่คนเดียว
ส่วนเพื่อนชื่อA กับB ก็ทำแต่ทำคนละที่กับเรา AกับBทำด้วยกัน
ทำให้สนิทกันมากขึ้น ส่วนเราก็ปกติอาจจะไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิมแต่ก้พอมีใครสักคนทักกันแล้วก็คุยกันเฮฮาบ้างเป็นระยะ
พอมาวันนึงพอดีวันนั้นเราเลิกงานไวเพื่อนเรา A ,B ก็เลิกไว
เราเลยนัดกันไปห้าง เดินเล่น เราพาเพื่อนที่ทำงานกับเราไปด้วยคนนึงชื่อC เราาก้คุยกันล้อเล่นปากหมากันปกติ
แต่ด้วยความที่ A ดันปากมามาจี้ใจดำเรา ส่วน B ก็ร่วมด้วย ทำให้เราเริ่มไม่พอใจเลยแสดงสีหน้านิ่งๆ
A,Bก็ไม่คิดไร เราก้เลยเงียบๆไว้ สักพัก B ก็เหมือนรู้ตัวว่าเราไม่พอใจก็เลยมาแหย่ๆแนวเจาะแจะไรงี้
เราลำคานมากตอนนั้น ด้วยความเป็นเพื่อนเลยไม่อยากเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้เลย บอกสิ่งที่คิด พูดบอกBไปว่าลำคานอย่ามาเจาะแจะ
Bก็เลยไม่พอใจงอนเรา ตอนนั้นเราเริ่มไม่ไหวแล้วก็เลยไปเดินกับ C ส่วน Bก็ไปเดินกับA เราเดินข้างหน้า
สักพัก A : เห้ย B โกรธ มาง้อเลย
เรา : เราไม่ผิดทำไมต้องง้อ
B : ถ้างั้นก็กลับ
แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ เรากลับกับC ส่วนAไปกลับB
หลังจากนั้นก้มีการคุยไลน์กัน ได้ข้อสรุปว่า
A,Bคิดว่าเราผิด ที่เราพูดไม่ดีกับมันเพราะว่า มันสนิทกันเราเลยหวงเพื่อนไรงี้
เราก็พยายามบอกเหตุผลว่าเออเราไม่ได้หวง แต่เราเสียความรุสึกว่าทำไมต้องพูดจี้ใจดำเราด้วยว่ะมันคือปมด้อย ณ ตอนนั่นที่เรากำลังพยายามแก้ไข
ซึ่งเราได้ยินจากคนอื่นๆมามากพอแล้ว กับไอคำถามแย่ๆ แล้วทำไมเป็นเพื่อนกันไม่เข้าใจกันว่าบ้างว่าเราก็กลุ้มใจอยู่
แล้วเพื่อนเราก็พูดมาประโยคนึงว่า ถ้าจะเลิกคนกันเพราะเรื่องแค่นี้ก้เลิก
เราเลยเสียใจกว่าเดิมว่าทำไม การที่เราจะเลิกคบกันมันง่ายขนาดนี้เลยหรอ เราเลยตัดสินใจว่า
ได้ถ้าอยากได้แบบนี้เราก้ทำได้ เราก็ไม่ติดต่อ A,Bสักพัก
ต่อมาเราก็คุยกับDถึงปัญหานี้เพราะเราก็ไม่ได้อยากถึงกับเลิกคบ แต่แค่เราไม่ผิดเราจะไม่ง้อ
Dก็บอกว่าเออ Aก็มาคุยกับDเรื่องนี้ แต่ก้คิดว่าเราผิดคิดว่าเราหวงเพื่อน
เราก็อธิบายให้ D ฟัง ดีก็คิดว่าเราไม่ผิด แล้วก็ไปคุยกับ A
เราก็โกรธนะจากที่เดิมหายแล้วแค่รอให้อีกฝ่ายสำนึก แล้ว Aก็ลำคานเลยมาคุยกับเรา
เราก็คุยอธิบายไป มันก็เหมือนจะดีแต่เราก็ยังรู้สึกแย่ๆอยู่
A ตอบกลับมาว่า ต้องฟังเรื่องจาก B จะไปฟังมันคนเดียวได้ไงจะไปเชื่อมันได้ไง เลือกมาจะอยู่ข้างใคร
D ก้เลยแบบ ส่งบทสนทนามาให้เราดูแล้วบอกไปคุยกันเองละกัน
สุดท้ายก้คุยกัน A,Bก็ขอโทษเราบอกว่าที่พูดแบบนั้นก็เพราะว่าเป็นเรามันเคยพูดปากหมาใส่ก็บ่อย
ครั้งนี้ไม่คิดว่าจะทำให้รู้สึกแย่ เราก็ยอมรับว่าเราพูดแรง ก็ขอโทษกันไป
แต่สำหรับเรามันยังมีติดค้างในใจเล็กๆ ที่เรารู้สึกว่ามันไม่แฟรสำหรับเราเพื่อนก็คือเพื่อน
ไม่มีเพื่อนใหม่เพื่อนเก่า เราให้เพื่อนพอๆกันหมดผิดคือผิด ถูกคือถูก
แต่ทำไม A พอไปสนิทกับB ก็เข้าข้างพูดอะไรก็เชื่อหมด ไม่ฟังความคิดของเราบ้าง
ความรู้สึกดีๆที่พูดบอกว่าเหมือนเดิม ที่ทำมันไม่ใช่ ทำให้เราเริ่มผลักตัวเองออกจากเพื่อน
ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ดูหนังคนเดียว เวลาเพื่อนคนไหนเศร้าเราก็ปลอบนะแต่ไม่ได้เต็มร้อย
เราเริ่มสร้างเกาะป้องกันตัวเอง ไม่ทุ่มเทอะไรให้ใคร แรกๆก็ทำยาก พอผ่านไปสัก3เดือนก็ไม่รู้สึกทุกข์อะไร
อยู่มาวันนึงเพื่อนก็มาบอกว่าคิดถึง อยากเจอ ถึงเราจะห่างกัน
ยังไงก็ยังรักเหมือนเดิม ยังรอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
ซึ่งสำหรับเราที่เราเป็นฝ่ายถูกกระทำ มันไม่ง่ายเลยนะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดอะไรมาก
แต่ถ้าคิดคือคิดจริงๆ แล้วมันจะฝังใจ เราเลยอยากรู้ว่าที่เราพยายามสร้างเกราะป้องกันหัวใจและความรู้สึกตัวเอง
โดยการผลักดันปัจจัยต่างๆออกไปให้ไกล ไม่รับโทรศัพเพื่อน
เวลาเราเห็นว่ามีเพื่อนโทรมาเราจะคิดก่อนเลยว่าไม่รับ พอสักพักเราอยากคุยเราจะโทรกลับถ้าความรู้สึกบอกว่ามีอะไรสำคัญ
ถ้าไม่อยากคุยก็จะไม่โทรกลับ ไลน์มาเห็นอ่านนะแต่ถ้าอยากตอบก็ตอบ เพื่อนชวนไปไหนก็ไม่อยากไป
อยากอยู่คนเดียว จนมาวันหนึ่งที่เราอ่านข้อความของเพื่อน แล้วเพื่อนบอกว่าคิดถึงเรา อยากเจอเรา
เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเพื่อนเราจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า แต่ว่ามันทำให้เราคิดที่จะเปิดเกราะป้องกันหัวใจเราออก
แต่มันก็คงไม่เหมือนเดิมเต็มร้อย เราสับสนว่าควรทำอะไรต่อไปดี
เราเป็นพวกถ้าฝังใจแล้วเราจะทำใจยาก เราเป็นคนใจแข็งนะถ้าเกิดมันรู้สึกแย่จริงๆ
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็ชี้ทางให้เรานะ เราไม่รู้จะไปคุยเรื่องนี้กับใครจริงๆ
ที่เราเป็นอยู่ตอนนี้มันใช่ทางที่ดีแล้วหรือยัง ??
เราควรปล่อยให้ตัวเองรู้สึกแบบนั้นต่อไป
หรือว่าควรทำอย่างไรดี
เมื่อก่อนเราเป็นคนที่จะให้ใจเพื่อนเต็มร้อย
เพื่อนเสียใจเราก็ปลอบรู้สึกเปนห่วงมากๆ ต้องอยู่กับเพื่อนถึงตัวไม่ได้อยู่ไม่เจอ
เราก้จะคุยกันตลอด แต่เมื่อไม่นานช่วงปิดเทอมเราก็ได้ไปทำงานพาทไทม์ เรารู้จัก Bก่อน แล้วเราก็รู้จักA แล้วA,Bก็รู้จักกัน
ไม่ว่างเพื่อนมีปัญหาอะไรเราจะคอยอยู่ข้างๆตลอดถึงช่วยไรไม่ได้เราก็จะอยู่ให้กำลังใจเพื่อน เพื่อนจะได้ไม่คิดว่าตัวเองอยู่คนเดียว
ส่วนเพื่อนชื่อA กับB ก็ทำแต่ทำคนละที่กับเรา AกับBทำด้วยกัน
ทำให้สนิทกันมากขึ้น ส่วนเราก็ปกติอาจจะไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิมแต่ก้พอมีใครสักคนทักกันแล้วก็คุยกันเฮฮาบ้างเป็นระยะ
พอมาวันนึงพอดีวันนั้นเราเลิกงานไวเพื่อนเรา A ,B ก็เลิกไว
เราเลยนัดกันไปห้าง เดินเล่น เราพาเพื่อนที่ทำงานกับเราไปด้วยคนนึงชื่อC เราาก้คุยกันล้อเล่นปากหมากันปกติ
แต่ด้วยความที่ A ดันปากมามาจี้ใจดำเรา ส่วน B ก็ร่วมด้วย ทำให้เราเริ่มไม่พอใจเลยแสดงสีหน้านิ่งๆ
A,Bก็ไม่คิดไร เราก้เลยเงียบๆไว้ สักพัก B ก็เหมือนรู้ตัวว่าเราไม่พอใจก็เลยมาแหย่ๆแนวเจาะแจะไรงี้
เราลำคานมากตอนนั้น ด้วยความเป็นเพื่อนเลยไม่อยากเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้เลย บอกสิ่งที่คิด พูดบอกBไปว่าลำคานอย่ามาเจาะแจะ
Bก็เลยไม่พอใจงอนเรา ตอนนั้นเราเริ่มไม่ไหวแล้วก็เลยไปเดินกับ C ส่วน Bก็ไปเดินกับA เราเดินข้างหน้า
สักพัก A : เห้ย B โกรธ มาง้อเลย
เรา : เราไม่ผิดทำไมต้องง้อ
B : ถ้างั้นก็กลับ
แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ เรากลับกับC ส่วนAไปกลับB
หลังจากนั้นก้มีการคุยไลน์กัน ได้ข้อสรุปว่า
A,Bคิดว่าเราผิด ที่เราพูดไม่ดีกับมันเพราะว่า มันสนิทกันเราเลยหวงเพื่อนไรงี้
เราก็พยายามบอกเหตุผลว่าเออเราไม่ได้หวง แต่เราเสียความรุสึกว่าทำไมต้องพูดจี้ใจดำเราด้วยว่ะมันคือปมด้อย ณ ตอนนั่นที่เรากำลังพยายามแก้ไข
ซึ่งเราได้ยินจากคนอื่นๆมามากพอแล้ว กับไอคำถามแย่ๆ แล้วทำไมเป็นเพื่อนกันไม่เข้าใจกันว่าบ้างว่าเราก็กลุ้มใจอยู่
แล้วเพื่อนเราก็พูดมาประโยคนึงว่า ถ้าจะเลิกคนกันเพราะเรื่องแค่นี้ก้เลิก
เราเลยเสียใจกว่าเดิมว่าทำไม การที่เราจะเลิกคบกันมันง่ายขนาดนี้เลยหรอ เราเลยตัดสินใจว่า
ได้ถ้าอยากได้แบบนี้เราก้ทำได้ เราก็ไม่ติดต่อ A,Bสักพัก
ต่อมาเราก็คุยกับDถึงปัญหานี้เพราะเราก็ไม่ได้อยากถึงกับเลิกคบ แต่แค่เราไม่ผิดเราจะไม่ง้อ
Dก็บอกว่าเออ Aก็มาคุยกับDเรื่องนี้ แต่ก้คิดว่าเราผิดคิดว่าเราหวงเพื่อน
เราก็อธิบายให้ D ฟัง ดีก็คิดว่าเราไม่ผิด แล้วก็ไปคุยกับ A
เราก็โกรธนะจากที่เดิมหายแล้วแค่รอให้อีกฝ่ายสำนึก แล้ว Aก็ลำคานเลยมาคุยกับเรา
เราก็คุยอธิบายไป มันก็เหมือนจะดีแต่เราก็ยังรู้สึกแย่ๆอยู่
A ตอบกลับมาว่า ต้องฟังเรื่องจาก B จะไปฟังมันคนเดียวได้ไงจะไปเชื่อมันได้ไง เลือกมาจะอยู่ข้างใคร
D ก้เลยแบบ ส่งบทสนทนามาให้เราดูแล้วบอกไปคุยกันเองละกัน
สุดท้ายก้คุยกัน A,Bก็ขอโทษเราบอกว่าที่พูดแบบนั้นก็เพราะว่าเป็นเรามันเคยพูดปากหมาใส่ก็บ่อย
ครั้งนี้ไม่คิดว่าจะทำให้รู้สึกแย่ เราก็ยอมรับว่าเราพูดแรง ก็ขอโทษกันไป
แต่สำหรับเรามันยังมีติดค้างในใจเล็กๆ ที่เรารู้สึกว่ามันไม่แฟรสำหรับเราเพื่อนก็คือเพื่อน
ไม่มีเพื่อนใหม่เพื่อนเก่า เราให้เพื่อนพอๆกันหมดผิดคือผิด ถูกคือถูก
แต่ทำไม A พอไปสนิทกับB ก็เข้าข้างพูดอะไรก็เชื่อหมด ไม่ฟังความคิดของเราบ้าง
ความรู้สึกดีๆที่พูดบอกว่าเหมือนเดิม ที่ทำมันไม่ใช่ ทำให้เราเริ่มผลักตัวเองออกจากเพื่อน
ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ดูหนังคนเดียว เวลาเพื่อนคนไหนเศร้าเราก็ปลอบนะแต่ไม่ได้เต็มร้อย
เราเริ่มสร้างเกาะป้องกันตัวเอง ไม่ทุ่มเทอะไรให้ใคร แรกๆก็ทำยาก พอผ่านไปสัก3เดือนก็ไม่รู้สึกทุกข์อะไร
อยู่มาวันนึงเพื่อนก็มาบอกว่าคิดถึง อยากเจอ ถึงเราจะห่างกัน
ยังไงก็ยังรักเหมือนเดิม ยังรอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
ซึ่งสำหรับเราที่เราเป็นฝ่ายถูกกระทำ มันไม่ง่ายเลยนะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดอะไรมาก
แต่ถ้าคิดคือคิดจริงๆ แล้วมันจะฝังใจ เราเลยอยากรู้ว่าที่เราพยายามสร้างเกราะป้องกันหัวใจและความรู้สึกตัวเอง
โดยการผลักดันปัจจัยต่างๆออกไปให้ไกล ไม่รับโทรศัพเพื่อน
เวลาเราเห็นว่ามีเพื่อนโทรมาเราจะคิดก่อนเลยว่าไม่รับ พอสักพักเราอยากคุยเราจะโทรกลับถ้าความรู้สึกบอกว่ามีอะไรสำคัญ
ถ้าไม่อยากคุยก็จะไม่โทรกลับ ไลน์มาเห็นอ่านนะแต่ถ้าอยากตอบก็ตอบ เพื่อนชวนไปไหนก็ไม่อยากไป
อยากอยู่คนเดียว จนมาวันหนึ่งที่เราอ่านข้อความของเพื่อน แล้วเพื่อนบอกว่าคิดถึงเรา อยากเจอเรา
เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเพื่อนเราจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า แต่ว่ามันทำให้เราคิดที่จะเปิดเกราะป้องกันหัวใจเราออก
แต่มันก็คงไม่เหมือนเดิมเต็มร้อย เราสับสนว่าควรทำอะไรต่อไปดี
เราเป็นพวกถ้าฝังใจแล้วเราจะทำใจยาก เราเป็นคนใจแข็งนะถ้าเกิดมันรู้สึกแย่จริงๆ
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็ชี้ทางให้เรานะ เราไม่รู้จะไปคุยเรื่องนี้กับใครจริงๆ