ขอขึ้นต้นด้วยประโยคสั้นๆ แต่เรื่องนี้ค่อนข้างยาว นิดนึงนะ ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน เรื่องนี้มีตัวละครจริง แต่ขอใช้นามสมมติ เราชื่อ เอ มีน้องสนิทชื่อ บี รักน้องคนนี้มาก เพราะนิสัยดี เวลาอยู่ด้วยแล้วตลก บีเป็นคนร่าเริง ในขณะเดียวกัน เอก็มีเพื่อนที่ทำงานชื่อ ซี เพราะงานของเราจะต้องร่วมมือกันตลอด ทำให้มีความสนิทสนมเรื่อย จนรู้สึกหวั่นไหวกับซี และมารู้ใจตัวเองว่าชอบซีเมื่อวันจันทร์ที่แล้ว สาเหตุที่รู้นี่แหละทำให้เราช็อคมาก เพราะบีเห็นซีในรายชื่อเพื่อน ในเฟสบุ๊คเลยแอดกัน เขาแอบคุยกันเรื่อยๆกว่าสามเดือน เรากับซีรู้จักกันมาห้าเดือน เรียกว่าเขาก็สนิทกันมาเท่าๆกับเรา ซีไม่เคยมีพิรุธเรื่องบีเลย แต่บีก็แอบมีมาปรึกษาเราบ้าง ซึ่งเราก็พยายามช่วยให้คำปรึกษาบีมาตลอดสามเดือน 1อาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากที่ความรักของบีมันแน่นเต็มอก บีก็มาบอกเราที่สถานีรถไฟชิดลมว่าชอบพี่ซีมาก เราอึ้งไปเลย สตั้นเลย1นาที น้องบีถามว่าเป็นอะไร เชื่อไหมเราทำตัวเป็นพระรองเกาหลีมาก เพราะเรากอดคอบีในขณะเดียวกันก็หลับตาไม่ให้น้ำตามันไหล แล้วผละออกมาว่าดีใจมาก ที่แกจะมีแฟนสักที พี่ซีเป็นคนดี ที่ทำงานก็ชอบกันทั้งนั้น บีเลยบอกว่างั้นพี่ช่วยบีนะ  คนนี้บีรักเลยละ ภาพตัดไปที่ซีก็เหมือนมีใจ ช่วงนี้บีจะทำทีมาที่บริษัทเราหลังเลิกเรียน แล้วทำทีว่าจะติดรถซีกลับบ้าน เพราะบ้านอยู่ที่เกษตรเหมือนกัน เราต้องวานซีตลอดทั้งที่ข้างในน้ำตามันตก เราต้องช่วยบีโดยทำในสิ่งที่อยากทำแต่ทำไม่ได้ ต้องทำให้บีมีความสุขที่สุดแทนเรา เวลาทำอะไรจะเอาความรู้สึกดีดีของเราไปทำแต่ต้องทำให้ซีคิดว่านี่คือบีทำ
ทำไมเราต้องมาอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ก็ไม่รู้  อีกหนึ่งคือน้องที่รัก อีกหนึ่งคือคนที่แอบชอบ