เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยม ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ แต่เพราะความที่ผมเป็นคนขี้เล่น เธอก็เป็นคนขี้เล่น ยิ่งใกล้กันมากเท่าไหร่ จิตใจของผมก็เริ่มหวั่นไหว แต่ในตอนนั้นผมได้มีแฟนอยู่แล้ว แต่ทำไม ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้วแต่กับมาทำดีกับเรา ใกล้ชิดกันจนผมเริ่มหวั่นไหว วันหนึ่งผมเลยได้ตัดสินใจเลิกกับแฟนที่แสนดีของผม เพื่อผมจะได้เข้าหาเธออย่างเต็มที่ แต่เธอกับไม่สนใจผมเลย มันคืออะไร หลังจากนั้นผมก็กลั้นใจเป็นเพื่อนกับเธอ จนเราจบมัธยม... (แล้วผมก็ไม่ได้เจอเธออีก)
แล้ววันหนึ่งผมก็ได้มาเจอเธอที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน  ตอนที่ผมกำลังเดินเธอก็เดินมาแกล้งผมอีกครั้ง ความรู้สึกดีๆ ที่เคยหายไป มันก็ได้กลับมาทำให้ใจผมหวั่นไหวอีกครั้ง หลังจากนั้นผมก็ได้แชทไปคุยกับเธออีกครั้ง แล้วเราก็คุยกันทุกวัน ทุกคืน จนผมรู้สึกว่าผมจะขาดเธอไปไม่ได้ ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกว่าอยากได้ของสิ่งหนึ่งเธอบอกกับผมว่าเธอหาซื้อมันไม่ได้ จากนั้นผมก็พยายามหาสิ่งๆนั้นอยู่เกือบเดือน จนได้มันมาให้เธอ ผมดีใจนะที่เธอชอบมันแล้วก็รักมัน ผมรักเธอมาก ผมมีความสุขมาก แต่เธอเป็นคนสวย เป็นคนน่ารัก เฟลนลี่ และความเฟลนลี่ของเธอก็เป็นธรรมดาที่จะมาหนุ่มๆที่ดีหล่อเข้ามาในชีวิตของเธอ นั้นแหละที่ทำให้ผมคิดมาก หลายต่อหลายครั้งที่ผมเครียดในสิ่งที่ผมเห็น แต่เธอก็บอกไม่ใช่อย่างนู้นอย่างนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับผมเพราะเธอไม่เคยบอก "รัก" ผมแบบจิงๆจากใจ เธอเอาแต่บอกว่าพูดเล่นนะ ผมก็เก็บความเสียใจไว้ลึก หลายครั้งที่เธอหายไป ผมไม่รู้ว่าเธอจะโกหกผมหรือเปล่า...
จนมาถึงวันนี้ผมได้เห็นบางอย่างที่ทำให้ผมแน่ใจได้เลยว่าเธอไม่ได้คุยกับผมคนเดียว แต่ปากเธอก็บอกอยู่ตลอดว่าไม่ได้คุยกับใคร
   ผมคงรั้งเธอไว้ไม่ได้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมควรจะตัดใจ ??  หรือจะพยายามทำอะไรที่มันไม่มีค่า เค้าคงไม่เห็นค่าของคนอย่างเราหร๊อก T^T
ผมเคยเป็นผู้ชายที่ไม่ได้ มีแฟนก็คบแค่แปปๆ ก็เบื่อแต่กับเธอคนนี้ต่อให้นานแค่ไหนผมก็ไม่เคยเบื่อเธอเลย ผมกะไว้ว่าคนนี้จะดูแลเธอให้ดีไม่ทิ้งเธอไปไหน จะอยู่กับเธอเสมอ ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน แต่กับเธอคนนี้ผมวาดฝัน วาดอนาคตไว้ไกลมาก ถ้าเรามีบ้านเป็นของตัวเองเราจะเลี้ยงหมาด้วยกัน แต่ตอนนี้มันคงจบแล้ว ผมไม่เคยเห็นเธอหายไปแบบนี้ เธอคงเจอคนที่จะดูแลเธอได้จิงๆ เธอคไม่มาฝากชีวิตไว้กับคนโง่ๆ ควายๆ แบบผม

#ผมขอระบายหน่อย เก็บมานานแล้วความรู้สึกที่มี