สวัสดีครับ อันนี้เป็นกระทู้แรกที่มาเขียนเล่าอะไรยาวๆแบบนี้ ปกติอ่านซะส่วนใหญ่ เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ (2/12/2014) เวลาประมาณ21.30 ผมเลิกงานดึก หิวก็หิวแต่ปกติเป็นคนกลับไปทานข้าวบ้าน ก็เลยรีบนิดหน่อย ขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีสนามกีฬา จะไปหมอชิต ขั้นแรกคือต้องนั่งจากสนามกีฬาไปลงสยามก่อนและต่อขบวนไปหมอชิต เหตุการ์ณมันเริ่มตรงนี้แหลครับ
เมื่อประตูรถเปิดผมก็เดินลงจากรถ ทีนี้ต่อไปก็ต้องขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบนเพื่อรอรถชานชาลาของขบวนที่ไปหมอชิต เมื่อผมเดินในระยะที่มองเห็นบันไดเลื่อน มีกลุ่มคน3คนวัยทำงาน ใส่ชุดแบบพนักงานออฟฟิศ เกย์1 ผู้หญิง2 เดินมาจากฝั่งตรงข้ามอยู่ในระยะห่างระหว่างบันไดเลื่อน พอๆกับระยะห่างของผมกับบันไดเลื่อน ผมเห็นดังนั้นด้วยความที่ว่ารีบ และกลัวว่า3คนที่เดินเม้ามอยส์กันมานั้น ถ้าขึ้นบันไดเลื่อนก่อน ต้องยืนขวางทางแน่ๆเลย ก็เลยรีบเดินเพื่อไปให้ถึงก่อน แต่ด้วยความที่ระยะห่างของเค้าใกล้กว่า พวกเค้าจึงถึงก่อน ด้วยที่ผมรีบเดินมาเพื่อจะแซงทำให้กลายเป็นหยุดชะงักด้านหลังกลุ่มนั้น และเป็นอย่างที่คิด 3คนนั้นยืนพิงคนละข้าง และเม้ากันต่อโดยไม่สนใจอะไร แต่ด้วยความที่ผมรีบเดินมาจนเกือบติดเค้าในจังหวะแรก และต้องเบรคก็มีคนในกลุ่มคนนึงเห็นผม และก็มองหน้ากับเพื่อน และหลบให้ผมเดินได้ ผมก็เลยรีบเดินขึ้นบันไดเลื่อนมา เพราะว่ารีบ ทั้งๆที่ไม่รู้มีรถอยู่ที่ชานชาลาด้านบนไหม เหมือนเวลาที่เราๆรีบๆจะไปทำงาน เราก็จะรีบเดิน รีบขึ้นบันไดเลื่อน ทั้งที่ไม่รู้ว่ามีรถรออยู่ที่ชานชาลาไหม แต่ถ้ามีก็โชคดี ได้ขึ้นรถทัน ประมาณนั้น โดยคิดว่าคงไม่มีอะไร
เมื่อขึ้นมาถึงชานชาลารถวิ่งเข้าชานชาลามาพอดีครับ เราก็ยืนใส่หูฟังต่อแถวไม่ได้คิดอะไร แล้วทันใดผมเห็นเป็นเกย์ในกลุ่มนั้นทำท่าวิ่งจะมาขึ้นรถไฟทำเหมือนจะแซงผมเข้าไปตรงกลาง และเบรค ประมาณว่ารีบๆๆๆๆ แต่เป็นแบบล้อเลียนให้ผมเห็นเลยนะครับ และผู้หญิงในกลุ่มนั้นก็พูดเสียงดังว่า "เมิงจะรีบเพื่ออะไรวะ รถก็พึ่งมายังไม่ทันจอดเลย" เสียงดังแบบทะลุหูฟังเข้ามา แต่ทำเป็นด่าเพื่อนเกย์เค้านะ แล้วผมก็คิดในใจว่าอะไรวะ นี่ผมผิดหรอเนี่ย เมื่อขึ้นรถผมก็ไปยืนด้านใน 3คนนั้นก็เข้าไปหาที่นั่ง ด้วยความที่ผมอยู่ด้านหน้าหาที่ยืนได้ก่อน เลยเห็น3คนนั้นเข้าไปหาที่นั่ง 3คนนั้นพอได้ที่นั่งก็มองหน้ากันแล้วยิ้มๆ แล้วมองไปอีกโบกี้นึงประหนึ่งหาคน น่าจะหาผมแหละ และเค้าก็กวาดตามาเจอผม แต่ผมอยู่ในระยะที่ใกล้พอสมควร สามคนเลยมองหน้ากัน เหมือนมีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่พูด
สุดท้ายตอนนั้นผมโกรธมากเลยครับ แต่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายสามคนนั้นก็ลงสถานีราชเทวีไป ขึ้นแค่สถานีเดียวครับ เรื่องที่เจอผมเลยเอามาแชร์ให้อ่านกันว่ายังมีคนที่มองคนอื่นผิด ทั้งที่ตัวเองผิดอยู่อีกเยอะเลย
เมื่อผมอยู่ในสถานการณ์ที่การยืนปิดทางบนบันไดเลื่อนรถไฟฟ้าเป็นเรื่องปกติ และคนขอทางเป็นคนผิด
เมื่อประตูรถเปิดผมก็เดินลงจากรถ ทีนี้ต่อไปก็ต้องขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบนเพื่อรอรถชานชาลาของขบวนที่ไปหมอชิต เมื่อผมเดินในระยะที่มองเห็นบันไดเลื่อน มีกลุ่มคน3คนวัยทำงาน ใส่ชุดแบบพนักงานออฟฟิศ เกย์1 ผู้หญิง2 เดินมาจากฝั่งตรงข้ามอยู่ในระยะห่างระหว่างบันไดเลื่อน พอๆกับระยะห่างของผมกับบันไดเลื่อน ผมเห็นดังนั้นด้วยความที่ว่ารีบ และกลัวว่า3คนที่เดินเม้ามอยส์กันมานั้น ถ้าขึ้นบันไดเลื่อนก่อน ต้องยืนขวางทางแน่ๆเลย ก็เลยรีบเดินเพื่อไปให้ถึงก่อน แต่ด้วยความที่ระยะห่างของเค้าใกล้กว่า พวกเค้าจึงถึงก่อน ด้วยที่ผมรีบเดินมาเพื่อจะแซงทำให้กลายเป็นหยุดชะงักด้านหลังกลุ่มนั้น และเป็นอย่างที่คิด 3คนนั้นยืนพิงคนละข้าง และเม้ากันต่อโดยไม่สนใจอะไร แต่ด้วยความที่ผมรีบเดินมาจนเกือบติดเค้าในจังหวะแรก และต้องเบรคก็มีคนในกลุ่มคนนึงเห็นผม และก็มองหน้ากับเพื่อน และหลบให้ผมเดินได้ ผมก็เลยรีบเดินขึ้นบันไดเลื่อนมา เพราะว่ารีบ ทั้งๆที่ไม่รู้มีรถอยู่ที่ชานชาลาด้านบนไหม เหมือนเวลาที่เราๆรีบๆจะไปทำงาน เราก็จะรีบเดิน รีบขึ้นบันไดเลื่อน ทั้งที่ไม่รู้ว่ามีรถรออยู่ที่ชานชาลาไหม แต่ถ้ามีก็โชคดี ได้ขึ้นรถทัน ประมาณนั้น โดยคิดว่าคงไม่มีอะไร
เมื่อขึ้นมาถึงชานชาลารถวิ่งเข้าชานชาลามาพอดีครับ เราก็ยืนใส่หูฟังต่อแถวไม่ได้คิดอะไร แล้วทันใดผมเห็นเป็นเกย์ในกลุ่มนั้นทำท่าวิ่งจะมาขึ้นรถไฟทำเหมือนจะแซงผมเข้าไปตรงกลาง และเบรค ประมาณว่ารีบๆๆๆๆ แต่เป็นแบบล้อเลียนให้ผมเห็นเลยนะครับ และผู้หญิงในกลุ่มนั้นก็พูดเสียงดังว่า "เมิงจะรีบเพื่ออะไรวะ รถก็พึ่งมายังไม่ทันจอดเลย" เสียงดังแบบทะลุหูฟังเข้ามา แต่ทำเป็นด่าเพื่อนเกย์เค้านะ แล้วผมก็คิดในใจว่าอะไรวะ นี่ผมผิดหรอเนี่ย เมื่อขึ้นรถผมก็ไปยืนด้านใน 3คนนั้นก็เข้าไปหาที่นั่ง ด้วยความที่ผมอยู่ด้านหน้าหาที่ยืนได้ก่อน เลยเห็น3คนนั้นเข้าไปหาที่นั่ง 3คนนั้นพอได้ที่นั่งก็มองหน้ากันแล้วยิ้มๆ แล้วมองไปอีกโบกี้นึงประหนึ่งหาคน น่าจะหาผมแหละ และเค้าก็กวาดตามาเจอผม แต่ผมอยู่ในระยะที่ใกล้พอสมควร สามคนเลยมองหน้ากัน เหมือนมีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่พูด
สุดท้ายตอนนั้นผมโกรธมากเลยครับ แต่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายสามคนนั้นก็ลงสถานีราชเทวีไป ขึ้นแค่สถานีเดียวครับ เรื่องที่เจอผมเลยเอามาแชร์ให้อ่านกันว่ายังมีคนที่มองคนอื่นผิด ทั้งที่ตัวเองผิดอยู่อีกเยอะเลย