หลังจากที่โอลิมปัสไม่มีเลนส์ไมโครโฟร์เติร์ดทางยาวโฟกัสเดียว ช่วงทางยาวโฟกัสมาตรฐานมาหลายปี ในที่สุดในปีนี้เลนส์ที่แฟนๆ รอมานานก็วางตลาดจนได้ ผมยืมเลนส์นี้มาทดลองใช้คู่กับ OM-D E-M10 อยู่หลายสัปดาห์ พอจะสรุปความคิดเห็นได้หลายเรื่องอยู่
แต่ว่าก่อนอื่นไปดูลักษณะทั่วไปของเลนส์กันก่อน
รูปร่างหน้าตา การทำงาน
ดูจากภายนอกแล้ว รูปร่างหน้าตาของเลนส์จัดอยู่ในกลุ่มเดียวกับเลนส์ไพร์มของโอลิมปัสอย่าง mZD 45mm f/1.8, 12mm f/2.0, 17mm f/1.8 ได้เลย ชนิดที่เอามาวางเรียงๆ กันคนที่ไม่ได้ใช้โอลิมปัสเป็นประจำเดากันไม่ออกเลย ว่าเลนส์ได้เป็นเลนส์ไหน
ขนาดเลนส์เล็กกระทัดรัด น้ำหนักเบาเหมือนเดิม แต่หน้าเลนส์เบ้อเริ่ม เมื่อเทียบกับพี่น้องของมัน หน้าตาโดยรวมใกล้เคียงกับ 45mm f/1.8 มากกว่าเพื่อน สวยงามตามมาตรฐานโอลิมปัส
วงแหวนโฟกัสยึดครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของกระบอกเลนส์ไปหมดเช่นเดียวกับ 45mm f/1.8 น้ำหนักในการหมุนหนืดมือกำลังดี ปรับได้แม่นยำ แต่ก็เหมือนกับ 45mm f/1.8 คือไม่สามารถดึงเข้าผลักออก เพื่อเข้าโหมดแมนนวลโฟกัสได้
ซึ่งน่าเสียดาย เพราะระบบเปลี่ยนโหมดโฟกัสด้วยการดึงวงแหวนที่มีใน 17mm f/1.8 และ 12mm f/2 มันทำงานได้ดี และรวดเร็วมาก สะดวกในการทำงาน ดึงวงแหวนโฟกัสเข้าหาตัวแล้วหมุนได้เลย จะใช้ออโต้โฟกัสก็แค่ผลักวงแหวนโฟกัสออกจากตัวเท่านั้น ไม่ต้องไปกดไปหมุนสวิชท์ หรือปุ่มอะไรที่กล้องที่เลนส์ทั้งนั้น
กระบอกเลนส์แปะตรา MSC (Movie/Still Compatible) บอกสรรพคุณว่าโฟกัสได้เร็วและเงียบกว่าเลนส์รุ่นก่อน เท่าที่ทดลองดูมันก็เร็ว และเงียบจริงๆ ในการใช้งานจริงของเลนส์นี้ ให้ประสบการณ์ในการใช้งานที่ดีไม่แตกต่างไปจากพี่น้องของมัน
ภาพที่ได้
ลักษณะบุคลิกของภาพจะเป็นไปในแบบคลาสสิก มุมมองจะบีบแคบลงกว่ามุมกว้างสมัยนิยมเล็กน้อย ได้ภาพใกล้เคียงกับกล้องฟิล์มที่ใช้เลนส์ 50mm เปิดช่องรับแสงที่ f/2.8-4 ประมาณนั้น คนที่ผ่านมาจากยุคฟิล์มจะคุ้นเคยกับสไตล์ภาพแบบนี้ดีเลย
ภาพจากเลนส์ตัวนี้จะไม่ตื่นตาตื่นใจเหมือน 12mm ฉากหลังไม่ขาดกระจุยเน้นตัวแบบอย่าง 45mm และไม่ใช่เลนส์สารพัดใช้ถ่ายในรัศมีตาเห็น แบบ 17mm แต่จะได้อารมณ์เหมือนเวลาที่เราหันไปจ้องมองอะไรสักอย่างด้วยความสนใจ มุมมองก็จะจำกัดแบบนี้ และลักษณะความชัดลึกก็จะรู้สึกคล้ายๆ แบบนี้
เลนส์ให้คมกริบขอบจรดขอบตั้งแต่ช่องรับแสงกว้างสุด ความคลาดต่างๆ อยู่ในระดับต่ำ มี barrel distortion เล็กน้อยพอสังเกตได้ คอนทราสท์ของภาพดีมาก เก็บรายละเอียดได้ดี แยกแยะรายละเอียดได้ดี เป็นเลนส์ที่ให้คุณภาพของภาพดีเกินค่าตัว (ในราคาโปรโมชั่น) เหมือนๆ กับพี่ๆ น้องๆ ของมันอีกเช่นกัน
มีข้อน่าสังเกตเรื่องการเรนเดอร์ฉากหลัง ที่ทำออกมาในสไตล์อ่อนหวานนุ่มนวลดี วงแสงที่พ้นระยะโฟกัสกลมสวยงาม ไม่ขึ้นขอบคมให้บาดตา แยกตัวแบบออกจากฉากหลังได้ดี ให้มิติภาพที่ดี และสวยงาม ฉากหลังยังพอดูออกว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ละลายหายไปหมด เป็นเลนส์ที่แยกระยะได้ดีตัวหนึ่งเลย ถึงฉากหลังจะไม่หลุดหายไป แต่ยังรับรู้ถึงระยะห่างระหว่างวัตถุอยู่
จุดอ่อน
เป็นเลนส์ยุคใหม่ตัวแรกที่ผมทดสอบแล้วเจอว่าควบคุมแฟลร์ไม่ได้โดยสิ้นเชิงที่ช่องรับแสงกว้างสุด เมื่อไหร่ที่แสงจากแหล่งกำเนิดแสงกระทบหน้าเลนส์โดยตรง มันจะออกอาการทุกครั้ง โดยเฉพาะถ้าเป็นแสงอาทิตย์มันจะทนไม่ได้ มีอาการแพ้แดดทุกที
แฟลร์ และโกสท์อิมเมจที่เกิดขึ้นจะเป็นวงสีเขียว ปื้นสีม่วง อาจจะเป็นแถบสีรุ้ง และฟุ้งไปทั่วภาพ อาจจะมีโกสท์อิมเมจจากเลนส์แต่ละชิ้นให้เห็นด้วย ผมไม่รู้ว่าเลนส์ที่ขายจริงจะมีอาการนี้หรือเปล่า แต่เลนส์ทดสอบที่ผมใช้อยู่มีอาการนี้หนักมาก จนทำเอาไม่กล้าถอดฮู้ดเลยทีเดียว
มองอีกอย่าง เอาไปถ่ายแนวย้อนแสงฟรุ้งฟริ้งได้สบายเพราะมันฟุ้งไปครึ่งค่อนภาพ แค่จัดมุมแสงให้ดีจะได้มีแต่แฟลร์ฟุ้งๆ ระวังอย่าให้ปื้นสีม่วงเขียวเยอะไปเท่านั้น
สรุปรวบรัด
เลนส์โอลิมปัส M. Zuiko Digital 25mm f/1.8 MSC เป็นเลนส์ที่ให้คุณภาพของภาพดีมาก คมกริบ รายละเอียดดี คอนทราสดี ความคลาดต่ำ ขนาด น้ำหนัก ราคา (รวมโปรโมชั่น) อยู่ในระดับน่าใช้
จุดอ่อนประการเดียวของเลนส์คือแฟลร์อย่างหนักเมื่อใช้ช่องรับแสงกว้างและถูกแสงแดดส่องเข้าหน้าเลนส์โดยตรง จำเป็นต้องหรี่ช่องรับแสงลงสัก 1-2 สต็อปเพื่อกำจัดแฟลร์ในสถานการณ์นี้
ในการถ่ายปกติควรใส่ฮู้ดไว้ตลอดเวลา และผมไม่แนะนำให้ใส่ฟิลเตอร์ หรือถ้าใส่ควรเลือกฟิลเตอร์ระดับ hi-end เท่านั้น
คู่แข่ง
ที่ตรงกันเป๊ะๆ เลยคือ Leica 25mm f/1.4 ในเรื่องคุณภาพ ผมชอบไลก้ามากกว่า ถึงจะไม่ต่างกันมากนักผลัดกันแพ้ชนะในบางเรื่อง เช่นกลางภาพไลก้าทำได้ดีกว่านิด ขอบภาพโอลิมปัสทำได้ดีกว่ามากหน่อย แต่อย่างน้อยที่สุดในเรื่องแฟลร์ไลก้าทำได้ดีกว่ามากๆ
ส่วนเรื่องบุคลิกของภาพผมชอบโอลิมปัสมากกว่าเรนเดอร์ฉากหลังได้สวยงามนุ่มนวลกว่า วงแสงไม่เป็นขอบคมเหมือนไลก้า
17mm f/1.8 และเลนส์ 12-20mm อื่นๆ อันนี้ต้องพิจารณาที่สไตล์การใช้งานละ ว่าถนัดที่ช่วงทางยาวโฟกัสไหนมากกว่า พูดแทนกันไม่ได้ และระยะมุมกว้างไปจนนอร์มอลแบบนี้ แต่ละมิลลิเมตรที่เพิ่มขึ้นลดลง มันได้มุมมองภาพต่างกันมากมาย
ถ้าผมเลือกซื้อเป็นตัวแรก หรือตัวเดียว ผมคงเลือก 17mm ก่อน เพราะใช้ได้หลากหลายกว่า แต่ได้ภาพพื้นๆ น่าเบื่อกว่า จากนั้นค่อยซื้อ 25mm ทีหลังเพราะใช้สนุกกว่าได้ภาพออกมาน่าสนใจกว่า แต่บางคนอาจจะได้จุดสมดุลย์ที่ 20mm ตัวเดียวก็ได้
ซึ่งต้องเลือกให้ดีควรหามาทดลองใช้ก่อนตัดสินใจ ประเด็นอื่นเป็นเรื่องรองเอาไว้ว่ากันทีหลัง
Full Album
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10205321907195835.1073741930.1492667919&type=1&l=49aada3e1c
Review สั้นๆ Olympus mZD 17 mm. f/1.8
http://ppantip.com/topic/30164814
[SR] Review: Olympus mZD 25mm f/1.8 - Standard Prime for micro Four Thirds
แต่ว่าก่อนอื่นไปดูลักษณะทั่วไปของเลนส์กันก่อน
รูปร่างหน้าตา การทำงาน
ดูจากภายนอกแล้ว รูปร่างหน้าตาของเลนส์จัดอยู่ในกลุ่มเดียวกับเลนส์ไพร์มของโอลิมปัสอย่าง mZD 45mm f/1.8, 12mm f/2.0, 17mm f/1.8 ได้เลย ชนิดที่เอามาวางเรียงๆ กันคนที่ไม่ได้ใช้โอลิมปัสเป็นประจำเดากันไม่ออกเลย ว่าเลนส์ได้เป็นเลนส์ไหน
ขนาดเลนส์เล็กกระทัดรัด น้ำหนักเบาเหมือนเดิม แต่หน้าเลนส์เบ้อเริ่ม เมื่อเทียบกับพี่น้องของมัน หน้าตาโดยรวมใกล้เคียงกับ 45mm f/1.8 มากกว่าเพื่อน สวยงามตามมาตรฐานโอลิมปัส
วงแหวนโฟกัสยึดครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของกระบอกเลนส์ไปหมดเช่นเดียวกับ 45mm f/1.8 น้ำหนักในการหมุนหนืดมือกำลังดี ปรับได้แม่นยำ แต่ก็เหมือนกับ 45mm f/1.8 คือไม่สามารถดึงเข้าผลักออก เพื่อเข้าโหมดแมนนวลโฟกัสได้
ซึ่งน่าเสียดาย เพราะระบบเปลี่ยนโหมดโฟกัสด้วยการดึงวงแหวนที่มีใน 17mm f/1.8 และ 12mm f/2 มันทำงานได้ดี และรวดเร็วมาก สะดวกในการทำงาน ดึงวงแหวนโฟกัสเข้าหาตัวแล้วหมุนได้เลย จะใช้ออโต้โฟกัสก็แค่ผลักวงแหวนโฟกัสออกจากตัวเท่านั้น ไม่ต้องไปกดไปหมุนสวิชท์ หรือปุ่มอะไรที่กล้องที่เลนส์ทั้งนั้น
กระบอกเลนส์แปะตรา MSC (Movie/Still Compatible) บอกสรรพคุณว่าโฟกัสได้เร็วและเงียบกว่าเลนส์รุ่นก่อน เท่าที่ทดลองดูมันก็เร็ว และเงียบจริงๆ ในการใช้งานจริงของเลนส์นี้ ให้ประสบการณ์ในการใช้งานที่ดีไม่แตกต่างไปจากพี่น้องของมัน
ภาพที่ได้
ลักษณะบุคลิกของภาพจะเป็นไปในแบบคลาสสิก มุมมองจะบีบแคบลงกว่ามุมกว้างสมัยนิยมเล็กน้อย ได้ภาพใกล้เคียงกับกล้องฟิล์มที่ใช้เลนส์ 50mm เปิดช่องรับแสงที่ f/2.8-4 ประมาณนั้น คนที่ผ่านมาจากยุคฟิล์มจะคุ้นเคยกับสไตล์ภาพแบบนี้ดีเลย
ภาพจากเลนส์ตัวนี้จะไม่ตื่นตาตื่นใจเหมือน 12mm ฉากหลังไม่ขาดกระจุยเน้นตัวแบบอย่าง 45mm และไม่ใช่เลนส์สารพัดใช้ถ่ายในรัศมีตาเห็น แบบ 17mm แต่จะได้อารมณ์เหมือนเวลาที่เราหันไปจ้องมองอะไรสักอย่างด้วยความสนใจ มุมมองก็จะจำกัดแบบนี้ และลักษณะความชัดลึกก็จะรู้สึกคล้ายๆ แบบนี้
เลนส์ให้คมกริบขอบจรดขอบตั้งแต่ช่องรับแสงกว้างสุด ความคลาดต่างๆ อยู่ในระดับต่ำ มี barrel distortion เล็กน้อยพอสังเกตได้ คอนทราสท์ของภาพดีมาก เก็บรายละเอียดได้ดี แยกแยะรายละเอียดได้ดี เป็นเลนส์ที่ให้คุณภาพของภาพดีเกินค่าตัว (ในราคาโปรโมชั่น) เหมือนๆ กับพี่ๆ น้องๆ ของมันอีกเช่นกัน
มีข้อน่าสังเกตเรื่องการเรนเดอร์ฉากหลัง ที่ทำออกมาในสไตล์อ่อนหวานนุ่มนวลดี วงแสงที่พ้นระยะโฟกัสกลมสวยงาม ไม่ขึ้นขอบคมให้บาดตา แยกตัวแบบออกจากฉากหลังได้ดี ให้มิติภาพที่ดี และสวยงาม ฉากหลังยังพอดูออกว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ละลายหายไปหมด เป็นเลนส์ที่แยกระยะได้ดีตัวหนึ่งเลย ถึงฉากหลังจะไม่หลุดหายไป แต่ยังรับรู้ถึงระยะห่างระหว่างวัตถุอยู่
จุดอ่อน
เป็นเลนส์ยุคใหม่ตัวแรกที่ผมทดสอบแล้วเจอว่าควบคุมแฟลร์ไม่ได้โดยสิ้นเชิงที่ช่องรับแสงกว้างสุด เมื่อไหร่ที่แสงจากแหล่งกำเนิดแสงกระทบหน้าเลนส์โดยตรง มันจะออกอาการทุกครั้ง โดยเฉพาะถ้าเป็นแสงอาทิตย์มันจะทนไม่ได้ มีอาการแพ้แดดทุกที
แฟลร์ และโกสท์อิมเมจที่เกิดขึ้นจะเป็นวงสีเขียว ปื้นสีม่วง อาจจะเป็นแถบสีรุ้ง และฟุ้งไปทั่วภาพ อาจจะมีโกสท์อิมเมจจากเลนส์แต่ละชิ้นให้เห็นด้วย ผมไม่รู้ว่าเลนส์ที่ขายจริงจะมีอาการนี้หรือเปล่า แต่เลนส์ทดสอบที่ผมใช้อยู่มีอาการนี้หนักมาก จนทำเอาไม่กล้าถอดฮู้ดเลยทีเดียว
มองอีกอย่าง เอาไปถ่ายแนวย้อนแสงฟรุ้งฟริ้งได้สบายเพราะมันฟุ้งไปครึ่งค่อนภาพ แค่จัดมุมแสงให้ดีจะได้มีแต่แฟลร์ฟุ้งๆ ระวังอย่าให้ปื้นสีม่วงเขียวเยอะไปเท่านั้น
สรุปรวบรัด
เลนส์โอลิมปัส M. Zuiko Digital 25mm f/1.8 MSC เป็นเลนส์ที่ให้คุณภาพของภาพดีมาก คมกริบ รายละเอียดดี คอนทราสดี ความคลาดต่ำ ขนาด น้ำหนัก ราคา (รวมโปรโมชั่น) อยู่ในระดับน่าใช้
จุดอ่อนประการเดียวของเลนส์คือแฟลร์อย่างหนักเมื่อใช้ช่องรับแสงกว้างและถูกแสงแดดส่องเข้าหน้าเลนส์โดยตรง จำเป็นต้องหรี่ช่องรับแสงลงสัก 1-2 สต็อปเพื่อกำจัดแฟลร์ในสถานการณ์นี้
ในการถ่ายปกติควรใส่ฮู้ดไว้ตลอดเวลา และผมไม่แนะนำให้ใส่ฟิลเตอร์ หรือถ้าใส่ควรเลือกฟิลเตอร์ระดับ hi-end เท่านั้น
คู่แข่ง
ที่ตรงกันเป๊ะๆ เลยคือ Leica 25mm f/1.4 ในเรื่องคุณภาพ ผมชอบไลก้ามากกว่า ถึงจะไม่ต่างกันมากนักผลัดกันแพ้ชนะในบางเรื่อง เช่นกลางภาพไลก้าทำได้ดีกว่านิด ขอบภาพโอลิมปัสทำได้ดีกว่ามากหน่อย แต่อย่างน้อยที่สุดในเรื่องแฟลร์ไลก้าทำได้ดีกว่ามากๆ
ส่วนเรื่องบุคลิกของภาพผมชอบโอลิมปัสมากกว่าเรนเดอร์ฉากหลังได้สวยงามนุ่มนวลกว่า วงแสงไม่เป็นขอบคมเหมือนไลก้า
17mm f/1.8 และเลนส์ 12-20mm อื่นๆ อันนี้ต้องพิจารณาที่สไตล์การใช้งานละ ว่าถนัดที่ช่วงทางยาวโฟกัสไหนมากกว่า พูดแทนกันไม่ได้ และระยะมุมกว้างไปจนนอร์มอลแบบนี้ แต่ละมิลลิเมตรที่เพิ่มขึ้นลดลง มันได้มุมมองภาพต่างกันมากมาย
ถ้าผมเลือกซื้อเป็นตัวแรก หรือตัวเดียว ผมคงเลือก 17mm ก่อน เพราะใช้ได้หลากหลายกว่า แต่ได้ภาพพื้นๆ น่าเบื่อกว่า จากนั้นค่อยซื้อ 25mm ทีหลังเพราะใช้สนุกกว่าได้ภาพออกมาน่าสนใจกว่า แต่บางคนอาจจะได้จุดสมดุลย์ที่ 20mm ตัวเดียวก็ได้
ซึ่งต้องเลือกให้ดีควรหามาทดลองใช้ก่อนตัดสินใจ ประเด็นอื่นเป็นเรื่องรองเอาไว้ว่ากันทีหลัง
Full Album
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10205321907195835.1073741930.1492667919&type=1&l=49aada3e1c
Review สั้นๆ Olympus mZD 17 mm. f/1.8
http://ppantip.com/topic/30164814