คือว่าเรามีเรื่องไม่สบายใจอยู่อ่ะค่ะ คือว่าเราเป็นคนหงุดหงิดง่ายมาก อะไรนิดอะไรหน่อยก็หงุดหงิดแล้ว หลายครั้งที่น้าเราบอกว่าทำไมเราขี้หงุดหงิด ไม่เหมือนกับวัยรุ่นทั่วไป เค้าบอกว่าเราก็เป็นโรคนี้(หมายถึงเป็นบ้าหรือโรคจิตอะไรทำนองนี้ค่ะแต่มันยังไม่แสดงอาการรึป่าว) เราเลยไม่รู้ว่าการที่เราเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดมากๆอารมณ์แปรปรวนเป็นอาการของวัยรุ่นทั่วไปรึป่าว แล้วก็จะมีคนชอบล้อเราอ่ะค่ะว่าเราก็เป็นบ้าเหมือนแม่ เพราะว่าแม่เราเป็นอ่ะค่ะ มันก็เลยทำให้เราคิดว่าเราเป็นด้วยรึป่าว พอเราเริ่มคิดมันก็คิดมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ จนตอนนี้ถึงกับคิดมากจนนอนไม่หลับ มันคิดอยู่ในหัวตลอดเวลาว่าเราเป็นบ้า มันคิดไปต่างๆนาๆว่าถ้าเราเป็นจริงๆแล้วเราจะทำยังไง จะมีคนรังเกียจเรามั้ย จะมีเพื่อนคบรึป่าวแล้วต่อไปชีวิตเราจะอยู่ยังไง สิ่งที่ทำให้เราคิดก็คือคนในบ้านชอบว่าเรา เวลาเราเถียง เค้าจะบอกว่าเราก็เป็นบ้าเหมือนแม่นั่นแหละ มันให้เราคิดมากค่ะ เราชอบเก็บเรื่องนี้มาคิดแล้วก็ร้องไห้คนเดียวบ่อยๆร้องไห้ทุกวัน บ่อยมากๆค่ะ เวลาเราอยู่คนเดียวเราก็จะร้องตลอดเพราะเราเครียดเรื่องนี้ พอเราร้องไห้ก็จะมีหลายๆเรื่องเข้ามาในหัวเรา คือเรื่องที่ทำให้เราเสียใจมาทั้งหมดในชีวิต บางทีเราก็คิดว่าคนในครอบครัวไม่รักเรา บางทีเราก็คิดว่าเราจะอยู่ไปอีกทำไม มีแต่คนรังเกียจชอบว่าเราเป็นบ้า สิ่งที่ทำให้เราคิดก็คือคนในบ้านอ่ะค่ะ เวลาเราเถียงเค้าก็จะชอบบอกว่าเราพูดไม่รู้เรื่อง เป็นบ้าเหมือนแม่ ขนาดคนในครอบครัวยังพูดกับเราแบบนี้เราคิดมากนะคะ เสียใจด้วย เรากลัวถ้าเราเครียดมากๆแล้วเราจะเป็นจริงๆเพราะเราเคยไปอ่านเจอมาว่าถ้าเครียดมากๆแล้วจะทำให้เป็นโรคจิตได้ หรือว่าชอบว่าเราเป็นบ้า หรือว่าเราเป็นโรคนี้แล้ว เราเคยอยากไปพบจิตแพทย์ด้วยนะคะเพราะเราเครียดจริงๆ เราจะทำไงดีคะ?