คือเราเป็นคนชอบม้วนผมมาก แบบม้วนๆให้มันหยุกหยุกในมือ พอมันพันกันเราก็จะแก้ออกไป ช็อตเด็ดมันอยู่ตอนผมมันพันกันจนยุ่ง แล้วเราจะค่อยๆเราสางๆ หูยแม้งโคตรเจ็บ เพราะผมมันดึงกัน กว่าจะสางออกมาได้ให้เป็นผมธรรมดา เราก็โคตรมันมือเลย เสร็จแล้วเราก็พันใหม่ต่อ คือเมื่อก่อนตอนเราอยู่ ป.3 เราโง่มาก เราเรียนพิเศษที่ห้องเรียน ละแม่มาแอบดูเรา (ตอนนั้นเรียนหลังโรงเรียนเลิกแล้ว ) แม่ก็เรียกเราไปคุย แม่ถามว่า เป็นอะไร เอามือม้วนผมทำไม  เราเด็กมาก ไม่รู้ว่าตอบว่าไร ตอนนี้ 20 ปีแล้ว เราก็ยังมันกับการม้วนผมอยู่ คือ 55555 มันอธิบายไม่ถูกอ่ะ แบบพอผมมันพันกัน เราก็แกระ แล้วมันจะมีปมที่แกระไม่ออก เราก็ต้องลำบากไปใช้หวีมาหวี มาสางๆ สุดท้าย ผมบางเส้นแม้งก็เป็นปม ผมบางเส้นแม้งก็ขาด บางเส้นแม้งหลุดมาเป็นยวงเลย ทั้งยวงปมแหละ เวลาเราแกระ เราก็จะจับโคนเส้นผมไว้ แล้วก็ดึงไอ่ปมนั้นออกมา มันเจ็บ มันคน มันมันส์มือกับหนังหัวมาก ละแบบเราก็เพิ่งมานั่งคิดได้ว่า เออ เราเป็นโรคไรป่ะวะ สมาธิสั้นแน่ๆ หรือเกี่ยวกับจิตวิทยา บ้าจริง แต่เราม้วนผมเวลาคิดอะไรมากๆ หรือว่างๆ หรือไม่มีไรทำเลย แต่ฟังเพลงไป ทำการบ้านไป เราก็จะใช้มืออีกข้างเอานิ้วม้วนผมนะ เออแม้ง ชั่งมันเถอะ ไร้สาระมากเลย แต่เราก็กลัวเป็นโรคจิตนะ หรือใครคิดว่าไง TT