ผมให้ความสำคัญนะ เวลาพูดจะกระดกลิ้นทุกคำที่มี ร หรือคำที่ควบกล้ำ ล ก็ใส่เข้าไป คือกระดกลิ้นให้รู้ว่ามันมีควบกล้ำนะ ไม่ได้กระดกลิ้นจนถึงกับหูสั่น อันนั้นก็เกินไป มันมีบางทีไงครับ ที่พอผมพูดออกมา แล้วมี ร แบบชัด ๆ เพื่อนก็ขำ คือทำไมต้องขำ ภาษาไทยมันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ หรือต้องพูดให้ไม่ชัดถึงเป็นเรื่องปกติ ถ้าพูดชัดคือคนผิดปกติ? อีกอย่างคือ ผมไม่อยากให้มองว่าการพูดให้ชัด จะใช้เฉพาะเวลาอ่านข่าว หรือในสถานการณ์ที่มันเป็นทางการเท่านั้น แต่อยากให้มันเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย

อีกอย่างคือ ผมอยากรู้ว่าอะไรทำให้คนสมัยนี้ละเลยเรื่องคำควบกล้ำ ถึงขนาดที่บางคนออกเสียงไม่เป็นแล้วด้วย เรียนภาษาอังกฤษมากเกินไปรึ? ก็ไม่ใช่ เพราะก็มีคนที่พูดชัดทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ คือตอนนี้มันลามมาที่การเขียนแล้วด้วยไงครับ บางคนที่ตอนพูดไม่กระดกลิ้น ไม่ใส่คำควบกล้ำ พอเขียนก็ทำแบบนั้นตามไปด้วย อย่าง รบกวน เป็น ลบกวน อะไรแบบนั้น

บอกไว้ก่อน ใครจะไม่ให้ความสำคัญกับภาษาไทยยังไง ใครจะมองว่าภาษาต้องมีการเปลี่ยนแปลงยังไง ผมไม่รู้ แต่ผมให้ความสำคัญ แค่นั้น