ขอเล่าเรื่องของผมก่อนนะ จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอะไร


ประมาณ 15 ปีที่แล้ว ผมเป็นเด็ก ม.4 รร.สวนกุหลาบรังสิต

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ย้ายตามพ่อที่เป็นข้าราชการ ไปโดยอาศัยอยู่ที่ เฟรชราชการ ใน วิทยาลัยปกครอง

มีช่วงหนึ่ง ผมติดเกมเคาท์เตอร์สไตรค์ กับ PS 1 มาก ชนิดที่ว่า ผลการเรียนตกลงมาเหลือ 0.97 จำในว่าเทอมนั้น มี 0 สามตัว ร หนึ่งตัว

พ่อโกรธผม ถึงขนาดตบหัว เรียกผมว่า "เมิง" ผมโกรธมาก แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไร ได้แต่เงียบ

พอดีช่วงนั้นเอง รร. มีค่ายลูกเสือ เด็ก ม.1 ผมที่เป็น รด. ตอนนั้นช่วยฝ่ายปกครองทำหน้าที่สารวัตินักเรียนด้วย

ก็ได้ไปช่วยน้องๆ ก่อไฟหุงข้าว และ ดูแลให้หลับนอนเป็นระเบียบ ถ้าใครเป็นน้องรุ่นนั้นคุยกันไม่นอน

ผมเลยให้วิ่งรอบสนามบาสจะกว่าจะอยากนอน ซึ่งส่วนใหญ่ 1-2 รอบก็ ขอไปนอนล่ะ

เที่ยงคืน อาจารย์ ท่านหนึ่ง เอาของกินมาให้พวกผม นั่งกินอยู่ ตรงฐานรูป ร.5 ที่ตอนนั้นยังสร้างไม่เสร็จ

ผมกะ สารวัตนักเรียนคนอื่นๆ กินซีเล็ก ทูน่าสลัด กับอาหารกระป๋องอีกอย่างสองอย่าง

ตื่นเช้ามาถึงเวลาส่งน้องกลับบ้าน พวกผมกว่าจะเก็บของเสร็จก็ เที่ยง แต่ผมดันไม่อยากกลับบ้าน

กลับไปก็คงเจอสภาพน่าอึดอัด เดิมในเฟรชเดิมๆ เลยตัดสินจะจะแอบค้างใน รร.

ตอนนั้นเองก็ได้มี รุ่นพี่คนหนึ่ง มาถามผมว่า อยากจะค้างเหรอ เอาสิ... พี่เขาเคยค้างมาก่อน

บอกให้ผมรอ ที่ รร. จน 5 โมงเย็น ขอตัวกลับไปเตรียมของก่อน

ผมก็รอ... แล้วพี่เขาก็มาจริงๆ... พี่เขาถามว่าหิวไหม รอแปป ผมก็รอที่ชั้นสองของตึก 9 ชั้น

ไม่นานพี่เขาก็เอา ข้าวต้มหม้อเล็ก กับผักกาดกระป๋อง และ น้ำมานาว ชเวปโซดา มาให้ พี่แกบอกว่าเอามาจากห้องคหกรรม

แปปเดี๋ยว ผมก็กินหมด ส่วน ชเวป ไม่เย็น ขวดนั้น พี่เขา งัด ฝาถังตู้กดน้ำเย็นขึ้น แล้วแช่ลงไปทั้งขวด

โดยระหว่างที่รอให้ ชเวปเย็น พี่เขาก็พอไปจัดที่นอน โดยเอาโต๊ะเรียนในห้อง ที่อยู่ชั้น 8 มาต่อๆกัน จนสามารถนอนได้

จากนั้นก็ลงมาที่ ชั้นสอง ที่นั่นมีห้องพยาบาลอยู่ แถมห้องก็ไม่ได้ล็อคเสียด้วย ? พี่เขาจะพาผมเข้าไปเอาหมอนกับผ้าห่มออกมา

ช่วงหัวค่ำ มาอาจารย์เวร มาตรวจดู ตึก พี่เขาก็บอกผมให้เดินมาดูที่ลิฟท์ ถ้า ลิฟท์ไปหยุด ชั้นไหน แสดงว่าอาจารย์ไปเดินตรวจชั้นนั้น

เราจึงไปหลบอยู่ ชั้นที่อาจารย์ เดินตรวจไปแล้ว อยู่ จนอาจารย์ ตรวจครบทุกชั้น และกลับบ้านไป ผมกับพี่คนนั้น จึงเปิดตู้เอาชเวปมาดื่มกัน

มันไม่เย็นเจี๊ยบ แต่ก็พอ ใช้ได้ โดยดื่มไป คุยเรื่อยเปื่อย จำได้ว่า พี่เขา บอกว่า เครื่องดื่อมแอลกอฮอในโลกนี้แบบออกเป็น 7 ชนิด

มีเบียร์ มีไวน์ แล้วก็อะไรอีกนี่แหละ ฟังสนุกดี สุดท้ายเราก็เดินสำรวจโรงเรียนกันตอนกลางคืนสองคน น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกกลัวเลย

แล้วก็ได้เห็นว่า แสงไฟจากหมู่บ้านวิภาลัย ตอนกลางคืนมันส่วยแค่ไหนเมื่อมองจากชั้น 9 ของตึก เราเดินไปทั่ว เดินบนกันสาด ด้านหลัง

ของตึก เพื่อปีนจากห้องหนึงไป ห้องหนึง ก้มมองลงไปก็เสียวดี ก็แน่ล่ะ ตั้ง 9 ชั้นนิ

สุดท้ายเราก็มานอนที่ห้อง ที่เราจัดไป เปิดทีวีดูซักพัก ไม่นานเราก็หลับ

ตื่นเช้าผม เราเอาหมอนกับผ้าห่มไปคืนห้องพยาบาล ซึ่งมันล็อค เราจึงวางไว้ตรงม้านั่งด้านหน้าแทน

ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมเดินมาจนถึง ปากซอย ซึ่งไกลพอดู แล้วขึ้น รถ ปอ. กลับ วิลัยปกครอง

แล้วก็โดน พ่อด่าตามระเบียบ สมัยนั้น มือถือ ผมไม่มี การตามตัวจึงเป็นเรื่องยาก แต่ผมก็ไม่ได้หงุดหงิดอะไร

สงสัยได้ทำสิ่งที่อยากทำแล้ว ครั้งหนึ่งในชีวิต...

แต่ที่น่าแปลกก็คือ ผมคิดว่าตัวเองจำอะไรค่อนข้างแม่น จำได้ว่า กินอะไร ดื่มอะไร แอบอาจารย์ยังไง

แต่ผมจำ "รุ่นพี่คนนั้นไม่ได้..." ทั้งชื่อ... และหน้าตา...