คุณแม่ของน้องขนมปังเล่ามาให้ฟังว่า

"เวลาจะดุ จะสั่งงาน หรือย้ำอะไรซักอย่าง เราจะให้ลูกมีสติในการรับฟัง
โดยให้เค้ามองตาเรา ทำแบบนี้ทุกครั้งตั้งแต่ที่เค้ารับรู้ จนตอนนี้ 5 ขวบ"

แล้ววันหนึ่งคุณแม่ก็ได้รู้ว่าที่สอนไปนั้นได้ผลจริง ๆ
...ได้ผลเกินคาดเลยค่ะ



วันนั้นคุณครูให้นักเรียนไปแปรงฟันตอนเที่ยง ใครแปรงเสร็จแล้วให้มาต่อแถวรอ
น้องขนมปังและทุกคนก็ต่อแถวกันตามลำดับ

น้ำหนึ่งเพื่อนสนิทสุดรักกึ่งคู่ปรับ แอบมาสะกิดถาม

น้ำหนึ่ง: ขนมปังๆ เราขออยู่หน้าได้มั้ย
ขนมปัง: ไม่ได้!!!

น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ........... เอาล่ะสิ
.. น้องฟลุกวินเพื่อนร่วมห้องรีบเข้ามามีส่วนร่วม

ฟลุกวิน: เราจะไปฟ้องคุณครู!!

ว่าแล้วก็วิ่งไปหาคุณครูแล้วพูดว่า "คุณครูครับๆ ขนมปังแกล้งน้ำหนึ่ง!!!"

คุณครูเดินมาไม่พูดพร่ำทำเพลง ไม่ฟังเสียงใคร
ลงโทษน้ำหนึ่งและขนมปังไปคนละ 1 ที พร้อมกล่าวปิดประเด็นว่า

"เป็นเพื่อนกัน เล่นด้วยกัน อย่าแกล้งกัน!"

... ขนมปัง งง! น้ำหนึ่ง เงียบ! ฟลุกวิน จ๋อย!

ตัดฉากมา ณ ห้องเรียน ในเวลาต่อมา
ขนมปังคงอึดอัดใจพอดู จึงตัดสินใจรวบรวมความกล้า แล้วเดินไปหาคุณครู

"คุณครูคะ คุณครูฟังหนู แล้วมองตาหนูนะคะ
หนูไม่ได้แกล้งน้ำหนึ่ง
หนูแค่ไม่ให้น้ำหนึ่งแซงแถว เพราะหนูเสร็จก่อน
น้ำหนึ่งก็ร้องไห้ แล้วฟลุกวินก็วิ่งมาฟ้อง
คุณครูเข้าใจผิดค่ะ! หนูไม่ได้แกล้งน้ำหนึ่งนะคะ!"

.......

เรื่องนี้จบลงอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้งค่ะ
คุณครูขอโทษนักเรียนอย่างจริงใจ ที่เข้าใจผิดและทำโทษเด็กสองคน

คุณครูประทับใจจนนำมาเล่าให้คุณแม่ฟัง
แม่ก็ปลาบปลื้มไปตามระเบียบ ที่ขนมปังจำได้

"มองตาหนูนะคะ เหตุผลของหนูคือแบบนี้..."

.......


คุณแม่ของน้องขนมปังสอนลูกดีจริง ๆ และน้องก็เก็บมาใช้ได้ถูกที่ถูกทางด้วย
ส่วนคุณครูก็น่ารัก ยินดีขอโทษเด็กเมื่อทราบว่าตนเป็นฝ่ายผิด
ชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วได้แรงบันดาลใจ ได้เก็บเคล็ดลับไปเลี้ยงลูกเลยค่ะ


ภาพและข้อมูลจากเพจ @เป็นเด็ก พูดอะไรก็ไม่ผิด
https://www.facebook.com/thatthingtheysay