ในอดีตเราเคยมีแฟน แต่แล้วเราก็ต้องเลิกกันไป
แต่ถึงแม้จะเลิกกันไป เราก็ยังมีคุยกันบ้าง
จนวันนึงเราทะเลาะกัน (คือตอนที่ทะเลาะกันเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะคะ)
เราเลยโทรหาเพื่อนเค้า บอกว่าเราทะเลาะเค้า ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียว
ขอให้พาไปข้างนอกได้มั้ย เค้าก็โอเค
พี่เค้าก็มารับ ถามว่าหิวมั้ย กินอะไรยัง .. แต่ ณ เวลานั้นเราไม่อยากกิน
เราได้ไปอยู่ห้องพี่เค้า เราอยู่กันสองคน พี่เค้าก็ถามอีก ..ว่าอยากพูดอะไรมั้ย
ก็เปิดโทรทัศน์ ก็ถามอีกว่าอยากดูอะไรป่าว เราก็บอกไม่เหมือนเดิม
แล้วก็ถามว่าง่วงมั้ย เค้าก็เดินไปปิดไฟ
แล้วเหมือนเค้าจะรู้ว่าเราไม่หลับ เค้าชะโงกหน้ามาดู เค้าก็เดินไปหยิบทิชชู่มาให้ เช็ดหน้าให้
เค้าก็เลยชวนคุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อย ย ยยย....
คืนนั้นเราก็เลยได้อยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน เตียงเดียวกัน แต่ก็เว้นระยะไว้ ไม่ได้อยู่ใกล้กัน
เช้ามาก่อนมาส่งกลับหอ เค้าก็บอกอยากมาเมื่อไหร่อยากมาอีกก็มานะ
แล้วก็ส่งเรากลับหอ
หลังจากวันนี้เราทักหากัน คุยกันมาตลอด
โทรหากันบ้าง ไปอยู่ด้วยกันบ้าง จนมันมีอะไรเกินเลย.. เราได้มีอะไรกัน
แล้วเราได้มาคุยกัน เค้าบอกว่าเค้าหวั่นไหว เค้าให้สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน
หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันมาตลอด โทรหากัน ไปหากัน
เค้าเป็นปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง มีบ้างที่เรางี่เง่าแล้วชอบงอน เหมือนคนปกติ
แล้ววันนี้.. เรามากกว่าคำว่าห่าง
เค้าเรียนครู แล้วเทอมหน้าจำเป็นที่จะต้องไปฝึกสอน เค้าบอกว่าเค้าจะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว
เค้าเลือกสอนโรงเรียนที่เค้าเคยเรียน ซึ่งต้องกลับไปอยู่บ้าน ไม่ได้อยู่หอเหมือนเดิม
ในใจเราก็ไม่อยากให้ไป แต่เพราะคำว่า "หน้าที่"
แต่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ก็ยังโทรหากัน วิดีโอคอลหากันบ้าง
จนเปิดเทอม.. วันที่เค้าขึ้นปี 5 วันแรกที่เค้าต้องไปสอน..
เป็นวันแรกที่เรามาเรียนมาอยู่หอ ทุกๆอย่างเหมือนเดิม การใช้ชีวิตเหมือนเดิม
......... แต่ ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม .........
บรรยากาศที่เคยมี ช่วงเวลาที่เคยมีมันหายไป
เค้าที่เคยมารับไปอยู่ด้วยกัน ก็ไม่มีอีกแล้ว มันอยู่ในช่วงของความเหงา
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์เราก็ไม่เคยไปอยู่หออีกเลย เช่าทิ้งไว้ เพราะมันทนบรรยากาศแบบนี้ไม่ไหว
มันเหงา มันว้าเหว่ไปหมด
ไม่เคยพูดให้เค้าฟัง ว่าร้องไห้ ว่าอยากให้เค้ากลับมาอยู่ที่นี่
แต่ยังไงก็ขอบคุณเทคโนโลยี ที่ทำให้เราเห็นหน้ากันแม้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
จนครั้งนึง หลังจากที่เราได้อยู่ด้วยกันเราก็กลับมาบ้าน
ก็โทรหากันปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ เราทะเลาะกัน.. อีกแล้ว ว ว
เรางี่เง่าอย่างมาก งอแงถึงที่สุด ..จนเราไม่ได้พูดกัน ไม่คุยกัน
เราที่เริ่มจากศูนย์ จนตอนนี้มันกลายเป็นผูกพัน
แต่วันนี้เค้าหายไป เค้าทิ้งความผูกพัน
เค้าทิ้งความรักไว้ เค้าทิ้งเรา เค้าทิ้งสัญญาที่เคยมีให้
ทุกอย่างมันจบ จบเพราะเราไม่พูดกัน
ความผูกพันที่มันต้องจบแบบนี้ มันเจ็บปวดเสมอ T.T
เค้าคิดถึงอ้วน อยากเจอหน้า อยากอยู่ด้วยกันอีก T.T
#สภาพจิตใจย่ำแย่มากเลยค่ะ จะทำยังไงดี
ความผูกพันมีมากแค่ไหน.. ก็ต้องจบ เพราะไม่พูดกัน
แต่ถึงแม้จะเลิกกันไป เราก็ยังมีคุยกันบ้าง
จนวันนึงเราทะเลาะกัน (คือตอนที่ทะเลาะกันเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะคะ)
เราเลยโทรหาเพื่อนเค้า บอกว่าเราทะเลาะเค้า ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียว
ขอให้พาไปข้างนอกได้มั้ย เค้าก็โอเค
พี่เค้าก็มารับ ถามว่าหิวมั้ย กินอะไรยัง .. แต่ ณ เวลานั้นเราไม่อยากกิน
เราได้ไปอยู่ห้องพี่เค้า เราอยู่กันสองคน พี่เค้าก็ถามอีก ..ว่าอยากพูดอะไรมั้ย
ก็เปิดโทรทัศน์ ก็ถามอีกว่าอยากดูอะไรป่าว เราก็บอกไม่เหมือนเดิม
แล้วก็ถามว่าง่วงมั้ย เค้าก็เดินไปปิดไฟ
แล้วเหมือนเค้าจะรู้ว่าเราไม่หลับ เค้าชะโงกหน้ามาดู เค้าก็เดินไปหยิบทิชชู่มาให้ เช็ดหน้าให้
เค้าก็เลยชวนคุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อย ย ยยย....
คืนนั้นเราก็เลยได้อยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน เตียงเดียวกัน แต่ก็เว้นระยะไว้ ไม่ได้อยู่ใกล้กัน
เช้ามาก่อนมาส่งกลับหอ เค้าก็บอกอยากมาเมื่อไหร่อยากมาอีกก็มานะ
แล้วก็ส่งเรากลับหอ
หลังจากวันนี้เราทักหากัน คุยกันมาตลอด
โทรหากันบ้าง ไปอยู่ด้วยกันบ้าง จนมันมีอะไรเกินเลย.. เราได้มีอะไรกัน
แล้วเราได้มาคุยกัน เค้าบอกว่าเค้าหวั่นไหว เค้าให้สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน
หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันมาตลอด โทรหากัน ไปหากัน
เค้าเป็นปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง มีบ้างที่เรางี่เง่าแล้วชอบงอน เหมือนคนปกติ
แล้ววันนี้.. เรามากกว่าคำว่าห่าง
เค้าเรียนครู แล้วเทอมหน้าจำเป็นที่จะต้องไปฝึกสอน เค้าบอกว่าเค้าจะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว
เค้าเลือกสอนโรงเรียนที่เค้าเคยเรียน ซึ่งต้องกลับไปอยู่บ้าน ไม่ได้อยู่หอเหมือนเดิม
ในใจเราก็ไม่อยากให้ไป แต่เพราะคำว่า "หน้าที่"
แต่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ก็ยังโทรหากัน วิดีโอคอลหากันบ้าง
จนเปิดเทอม.. วันที่เค้าขึ้นปี 5 วันแรกที่เค้าต้องไปสอน..
เป็นวันแรกที่เรามาเรียนมาอยู่หอ ทุกๆอย่างเหมือนเดิม การใช้ชีวิตเหมือนเดิม
......... แต่ ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม .........
บรรยากาศที่เคยมี ช่วงเวลาที่เคยมีมันหายไป
เค้าที่เคยมารับไปอยู่ด้วยกัน ก็ไม่มีอีกแล้ว มันอยู่ในช่วงของความเหงา
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์เราก็ไม่เคยไปอยู่หออีกเลย เช่าทิ้งไว้ เพราะมันทนบรรยากาศแบบนี้ไม่ไหว
มันเหงา มันว้าเหว่ไปหมด
ไม่เคยพูดให้เค้าฟัง ว่าร้องไห้ ว่าอยากให้เค้ากลับมาอยู่ที่นี่
แต่ยังไงก็ขอบคุณเทคโนโลยี ที่ทำให้เราเห็นหน้ากันแม้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
จนครั้งนึง หลังจากที่เราได้อยู่ด้วยกันเราก็กลับมาบ้าน
ก็โทรหากันปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ เราทะเลาะกัน.. อีกแล้ว ว ว
เรางี่เง่าอย่างมาก งอแงถึงที่สุด ..จนเราไม่ได้พูดกัน ไม่คุยกัน
เราที่เริ่มจากศูนย์ จนตอนนี้มันกลายเป็นผูกพัน
แต่วันนี้เค้าหายไป เค้าทิ้งความผูกพัน
เค้าทิ้งความรักไว้ เค้าทิ้งเรา เค้าทิ้งสัญญาที่เคยมีให้
ทุกอย่างมันจบ จบเพราะเราไม่พูดกัน
ความผูกพันที่มันต้องจบแบบนี้ มันเจ็บปวดเสมอ T.T
เค้าคิดถึงอ้วน อยากเจอหน้า อยากอยู่ด้วยกันอีก T.T
#สภาพจิตใจย่ำแย่มากเลยค่ะ จะทำยังไงดี