ปรับตัวไม่ทันคับ  อันนี้ผมเคยเป็น  จะเล่าประสบการณ์ผมเองนะคับ
ผมไปปฏิบัติธรรมบนเขามา 1เดือนสถานที่สัปปายะ เงียบสงบมาก  
ทำให้รู้สึกสงบ ผ่อนคลาย  การปฏิบัติก้าวหน้าขึ้น(จิตไม่ฟุ้งซ่าน  เข้าสู่สมาธิเร็วขึ้น)
ทีนี้พอครบ1เดือนกลับออกมา แค่ขับรถเข้าถึงชานเมืองก็อยากเลี้ยวรถกลับไปขึ้นเขา
เพราะมาเจอความวุ่นวายของสังคมเมือง  ทำให้จิตใจที่สงบมาตลอดเกิดอาการ  ร้อนรนกระสับกระส่ายคิดแต่จะกลับไปปฏิบัติธรรมบนเขา
พอกลับมาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร  ไม่อยากไปเจอใคร  อยากอยู่แต่ในบ้านแบบสงบๆ แต่ก็ไม่ค่อยสงบ  จากที่เคยสวดมนต์ภาวนาทุกวันก็เริ่มห่างๆเพราะมันไม่สงบไม่มีกะจิตกะใจจะทำ  ทีนี้ช่วงเวลาเดียวที่จิตได้พักตัวคือตอนหลับเลยทำให้นอนมากขึ้น  ไม่อยากตื่นมาเจอความวุ่นวาย  ผมเลยกลับขึ้นเขาไปอีกครั้งเพื่อให้จิตมันสงบแล้วพิจารณาว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้   และไปขอคำแนะนำจากครูบาอาจารย์จนได้ข้อสรุปว่า
1.ที่จิตผมร้อนรนไม่สงบนั้นเพราะช่วงเวลาที่อยู่บนเขาจิตมันได้พักตัวตลอดไม่มีอะไรมากระทบให้วุ่นวายสิ่งรอบตัวเป็นกระแสร์เย็นตลอดเวลา  พอมาอยู่ในเมืองกระแสร์สังคมมันร้อน  จิตเลยดิ้นรนหาความสงบ  จิตมันเลยหาทางออกด้วยการนอน
2.ที่ความเพียรลดลงเพราะจิตมันดิ้นรนวุ่นวายเลยไม่อยากจะสวดมนต์ภาวนา  หรือฝืนภาวนาก็ไม่สงบก็เลยเลิก
3.ที่จิตเป็นแบบนี้เพราะอินทรีย์ยังอ่อน ไม่มีกำลังต้านทานอารมณ์ภายนอก จิตเลยไหวไปกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวที่มากระทบ พูดง่ายๆคือจิตมันไม่มีภูมิต้านทานมันเลยเป็นแบบนี้
   ครูบาอาจารย์ท่านเลยให้อุบายเป็นแนวทางมา
1.ภาวนาให้จิตได้พักสงบตัวให้ได้มันจะได้ไม่ดิ้นรนเวลาอยู่ในเมือง  อย่าให้จิตหลงไปกับการนอน  แรกๆมันก็ต้องฝืนต้องข่มกันไปก่อน  แต่ต้องทำให้ได้ทุกวันจิตจะเริ่มมีภูมิต้านทานสิ่งที่มากระทบขณะภาวนา
2.ตั้งสัจจาธิษฐานในการภาวนาจิตใจจะได้ตั้งมั่น  ความเพียรจะได้ไม่ถดถอย ที่ผมตั้งสัจจาธิษฐานไว้ต่อหน้าครูบาอาจารย์คือ"ทุกวันก่อนจะนอนต้องสวดมนต์ภาวนาก่อน  ถ้าวันไหนไม่ทำขอให้มีสิ่งมารบกวนจนไม่เป็นอันหลับอันนอน"

ผลหลังจากนั้นคือจิตเริ่มชินกับสิ่งที่มากระทบและไม่เก็บมาเป็นอารมณ์  และดีขึ้นตามลำดับเพราะจิตมันรู้ว่ามันจะได้พักสงบตัวมันต้องภาวนาเท่านั้นมันเลยไม่สนอารมณ์ภายนอก
ทุกวันนี้หมาแมวกัดกัน  ข้างบ้านทะเลาะกันก็ภาวนาจิตสงบได้ไม่มีปัญหา  ออกไปข้างนอกก็ดึงสติไว้กับตัวได้ตลอดไม่ไหลไปกับกระแสร์สังคมแต่บางครั้งก็มีวุานวายบ้างเวลาเจอสิ่งกระทบเยอะๆ  แต่ก็กลับมาเป็นปกติเวลาภาวนาไม่มีการเก็บมาเป็นอารมณ์  และความเพียรก็ไม่ลดเพราะมีสัจจาธิษฐานดักไว้ทำให้การปฏิบัติก้าวหน้าขึ้นได้แม้จะอยู่ในสังคมที่วุ่นวาย
ผมเคยลองไม่ภาวนาก่อนนอนอยู่3ครั้ง ครั้งแรกฝันเห็นผู้หญิงชุดขาว5คนไล่ตี  ครั้งที่2ฝันเห็นพญานาคไล่ตามหลังและมีอีก2ตนดักหน้าไว้ ครั้งที่3 ฝันเห็นผู้หญิงมาแกล้งดึงขาลงไปในน้ำ  ผมต้องสะดุ้งตื่นมาสวดมนต์ภาวนากลางดึกทั้ง3ครั้ง  ทุกวันนี้เลยเลิกลองแล้ว  เวลากลับไปหาครูบาอาจารย์ท่านก็จะตรวจดูวาระจิตแล้วให้อุบายแนวทางที่ถูกต้องมาเสมอ