๑.  โสตานุคตสูตร
ว่าด้วยอานิสงส์การฟังธรรม  ๔  ประการ

[๑๙๑]    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์  ๔  ประการแห่งธรรมทั้งหลาย
ที่บุคคลฟังเนือง ๆ คล่องปาก  ขึ้นใจ   แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ    อันบุคคล
พึงหวังได้    อานิสงส์  ๔  ประการเป็นไฉน    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ภิกษุใน
ธรรมวินัยนี้ย่อมเล่าเรียนธรรม  คือ  สุตตะ...เวทัลละ    ธรรมเหล่านั้นเป็น
ธรรมอันภิกษุนั้นฟังเนือง  ๆ  คล่องปาก    ขึ้นใจ    แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ
เธอมีสติ     หลงลืม     เมื่อการทำกาละ    ย่อมเขาถึงเทพนิกายหมู่ใดหมู่หนึ่ง
บทแห่งธรรมทั้งหลาย  ย่อมปรากฏแก่เธอผู้มีความสุขในภพนั้น  สติบังเกิดขึ้นช้า
แต่สัตว์นั้นย่อมเป็นผู้บรรลุคุณวิเศษ  เร็วพลัน   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    นี้เป็น
อานิสงส์ประการที่  ๑ แห่งธรรมทั้งหลายที่บุคคลฟังเนือง ๆ คล่องปาก    ขึ้นใจ
แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ  อันบุคคลพึงหวังได้.

อีกประการหนึ่ง     ภิกษุย่อมเล่าเรียนธรรม  คือ  สุตตะ...เวทัลละ
ธรรมเหล่านั้นเป็นธรรมอันภิกษุนั้นฟังเนือง ๆ คล่องปาก  ขึ้นใจ   แทงตลอด
ด้วยดีด้วยทิฏฐิ    เธอมีสติหลงลืม     เมื่อกระทำกาละ     ย่อมเข้าถึงเทพนิกาย
หมู่ใดหมู่  หนึ่ง  บทแห่งธรรมทั้งหลายย่อมไม่ปรากฏแก่เธอ  ผู้มีความสุขอยู่ใน
ภพนั้นเลย  แก่ภิกษุผู้มีฤทธิ์ถึงความชำนาญแห่งจิต  แสดงธรรมแก่เทพบริษัท
เธอมีความปริวิตกอย่างนี้ว่า   ในกาลก่อนเราได้ประพฤติพรหมจรรย์ในธรรม-

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 471

วินัยใด  นี้คือธรรมวินัยนั้น   สติบังเกิดขึ้นช้า   แต่ว่าสัตว์นั้นย่อมบรรลุคุณวิเศษ
เร็วพลัน   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    บุรุษผู้ฉลาดต่อเสียงกลอง    เขาเดินทางไกล
ฟังได้ยินเสียงกลอง   เขาไม่พึงมีความสงสัย    หรือเคลือบแคลงว่า    เสียงกลอง
หรือไม่ใช่หนอ    ที่แท้เขาพึงถึงความตกลงใจว่า    เสียงกลองทีเดียว    ฉันใด
ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน     ย่อมเล่าเรียนธรรม ฯลฯ ย่อมเป็นผู้บรรลุคุณวิเศษ
เร็วพลัน   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  นี้เป็นอานิสงส์ประการที่  ๒  แห่งธรรมทั้งหลาย
ที่ภิกษุฟังเนือง ๆ คล่องปาก    ขึ้นใจ    แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ    อันบุคคล
พึงหวังได้.

อีกประการหนึ่ง  ภิกษุย่อมเล่าเรียนธรรม คือสุตตะ...บทแห่งธรรม
ทั้งหลายย่อมไม่ปรากฏแก่เธอผู้มีความสุขอยู่ในภพนั้นเลย   ทั้งภิกษุผู้มีฤทธิ์
ถึงความชำนาญแห่งจิตก็ไม่ได้แสดงธรรมในเทพบริษัท   แต่เทพบุตรย่อม
แสดงธรรมในเทพบริษัท เธอมีความคิดอย่างนี้ว่า  ในกาลก่อนเราได้ประพฤติ
พรหมจรรย์ในธรรมวินัยใด   นี้คือธรรมวินัยนั้นเอง  สติบังเกิดขึ้นช้า    แต่ว่า
สัตว์นั้นย่อมเป็นผู้บรรลุคุณวิเศษ  เร็วพลัน   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  บุรุษผู้ฉลาด
ต่อเสียงสังข์เขาเดินทางไกล  พึงได้ฟังเสียงสังข์เข้า   เขาไม่พึงมีความสงสัยหรือ
เคลือบแคลงว่า  เสียงสังข์หรือมิใช่หนอ  ที่แท้เขาพึงถึงความตกลงใจว่า เสียงสังข์
ฉันใด  ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน  ย่อมเล่าเรียนธรรม  คือ  สุตตะ  ฯลฯ  ย่อม
เป็นผู้บรรลุคุณวิเศษ  เร็วพลัน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นอานิสงส์ประการที่  ๓
แห่งธรรมทั้งหลายที่ภิกษุฟังเนืองๆคล่องปาก  ขึ้นใจ แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ
อันบุคคลพึงหวังได้.

อีกประการหนึ่ง     ภิกษุย่อมเล่าเรียนธรรม   คือ   สุตตะ...บทแห่ง
ธรรมทั้งหลาย     ย่อมไม่ปรากฏแก่เธอผู้มีความสุขอยู่ในภพนั้นเลย    แม้ภิกษุ

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 472

ผู้มีฤทธิ์   ถึงความชำนาญแห่งจิต  ก็มิได้แสดงธรรมในเทพบริษัท  แม้เทพบุตร
ก็ไม่ได้แสดงธรรมในเทพบริษัท  แต่เทพบุตรผู้เกิดก่อนเตือนเทพบุตรผู้เกิด
ทีหลังว่า    ท่านผู้นฤทุกข์ย่อมระลึกได้หรือว่า    เราได้ประพฤติพรหมจรรย์ใน
กาลก่อน  เธอกล่าวอย่างนี้ว่า  เราระลึกได้ท่านผู้นฤทุกข์ ๆ    สติบังเกิดขึ้นช้า
แต่ว่าสัตว์นั้นย่อมเป็นผู้บรรลุคุณวิเศษ    เร็วพลัน   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  สหาย
ของคนเล่นฝุ่นด้วยกัน    เขามาพบกัน   บางครั้งบางคราว  ในที่บางแห่ง  สหาย
คนหนึ่ง  พึงกล่าวกะสหายคนนั้นอย่างนี้ว่า  สหาย  ท่านระลึกกรรมแม้นี้ได้หรือ
เขาพึงกล่าวอย่างนี้ว่า  เราระลึกได้  เราละลึกได้  ฉันใด    ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน
ย่อมเล่าเรียนธรรม  ฯลฯ  ย่อมเป็นผู้บรรลุคุณวิเศษ  เร็วพลัน    

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    นี้เป็นอานิสงส์ประการที่  ๔  แห่งธรรมทั้งหลายที่ภิกษุฟังเนือง ๆ
คล่องปาก  ขึ้นใจ  แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ  อันบุคคลพึงหวังได้.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    อานิสงส์  ๔  ประการนี้     แห่งธรรมทั้งหลายที่
ภิกษุฟังแล้วเนือง ๆ  คล่องปาก    ขึ้นใจ    แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ  อันบุคคล
พึงหวังได้.

พระไตรปิฏก ฉบับ 91 เล่ม มหามกุฏราชวิทยาลัย
พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 470-472
http://www.tripitaka91.com/91book/book35/451_500.htm#470
จบโสตานุคตสูตรที่  ๑