คือสัปดาห์ก่อนมาตั้งกระทู้ เชียร์จิมมี่ อิงกริด แต่ก็คิดว่าไม่ได้แชมป์ทั้งคู่แน่ๆ  และวันนี้ก็ไปแล้วหนึ่งหน่อ

เอาจริงๆ แล้ว  การจากไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน  ทิ้งผลงานประทับใจไว้ให้คนฟังได้จดจำ
ทำดีที่สุดที่ตัวเองจะนึกย้อนกลับมาก็ยังรู้สึกดีทุกๆครั้ง

ลองนึกว่าถึงเข้าไป จิมมี่ก็อาจแพ้แรงโหวต แล้วก็จากไปแบบผู้ตกรอบธรรมดา
ตรงกันข้าม...เวลานี้จิมมี่ได้สิ่งที่ผู้ชนะควรได้ คือ  แฟนๆ ที่รู้จักจิมมี่มากขึ้น  งานก็น่าจะเข้ามากขึ้น

คนที่ซวยคือ คนที่ถูกเปรียบเทียบ  เหมือนแบบแบม กรณีโค้ชก้อง  และกีต้าร์หรือโจกรณีนี้
ไม่ว่าโค้ชเหล่านั้นจะอวยเด็กที่ตัวเองชื่นชอบหรือไม่  แต่แม้จะหวังดี หารู้ไม่ว่ากลับทำร้ายเด็กเหล่านั้นลงไปแล้ว
ส่วนตัวโค้ชก็ตีหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้กับกระแสดราม่า ปล่อยให้เด็กรับกรรมกันไป ส่วนตัวเองอาศัยความทนทานที่อยู่ในวงการมานานผ่านไป


ลองดูผลลัพธ์ดีๆ

คนชนะที่ถูกเปรียบเทียบว่าด้อยกว่า - เช่น แบมแบม กีต้าร์ โจ  แต่ละคนเรียกว่างานเข้า  เราก็ร้องของเราเต็มที่อยู่ๆ กลับถูกด่า
บางคนถูกขุดประวัติประจาน  ที่ไม่โดนก็จากที่เฉยๆ ก็พลอยโดนเกลียด เสียคะแนนเสียงกันไป
(ส่วนตัวคิดว่าคนที่ด่า สงสารเด็กด้วยเถิดนะ เกลียดโค้ชอย่าลงที่เด็กที่ถูกเปรียบเทียบ)

โค้ช - ตัดสินดีเสมอตัว  ตัดสินมั่วเสียหมากันไป  กว่าจะซา ก็ถือว่าฝึกขันติ
(ส่วนตัวคิดว่าจะด่าก็ถล่มด่ากันให้เต็มที่  โค้ชถ้าได้หย่อนตูดลงนั่งเก้าอี้แล้ว ก็สมควรพร้อมรับทั้งเสียงชมและเสียงด่า)

ผู้แพ้ที่ค้านสายตา - เช่น จิมมี่  (ขอนับรวม ก้อย)  -  ชนะใจคนดู  มีคนรู้จักมากขึ้น  แม้จะฐานไม่ใหญ่มากเท่าแชมป์  หรือเข้ารอบไปลึกๆ ได้

แต่อย่างจิมมี่ยิ่งตัดสินให้ดูอยุติธรรมเท่าไร  จิมมี่ก็ยิ่งชนะ

แก้ไข:
กลับ->กับ
คำผิด
เอาโอลีฟออก  อยู่นอกกลุ่ม เผลอใส่รวม