วันนี้นั่งรถไปกับแม่และน้องสาวค่ะ ขับรถไปคุยไปอยู่ดีๆ (แม่มองถนนตลอดนะคะ )

เรารู้สึกเห็นอะไรแว้บๆผ่านหน้ารถ แว่บเดียวจริงๆค่ะ แต่ไม่ได้คิดอะไรเพราะปกติเป็นคนขนตายาวและตก ปกติจะเหลือบเห็นขนตาตัวเองบ่อยๆ อีก 3-4 วิต่อมา รู้สึกได้เลยค่ะว่ารถเหยียบอะไรซักอย่าง ดังตึก ตึก สองครั้ง แสดงว่าเหยียบทั้งล้อหน้าและหลัง

ตอนนั้นตกใจมาก คิดเลยว่าต้องเหยียบหมาแน่ เพราะแถวนั้นเพิงขายของข้างทางและเค้าเลี้ยงหมาไว้แบบปล่อยวิ่งข้ามถนนไปมาค่ะ ทุกคนในรถตกใจ เรารีบบอกให้แม่วนรถกลับเลยค่ะ แต่ทางมันแคบมาก 2 ข้างทางติดคลองกับนาข้าว ต้องขับต่อไปจนกว่าจะมีซอยให้กลับรถ

ตอนนั้นรู้สึกแย่มากค่ะ จะร้องไห้ คือรู้สึกแย่จริงๆ

กลับรถมาไม่เห็นเลือดค่ะ เลยลงไปดู ถามแม่ค้าที่เพิงว่าหมาอยู่ครบมั้ย เพราะเราก็ไม่รู้มันสีอะไร มองไม่ทัน แม่ดูกระจกหลังบอกสีด่างๆ

เราก็เดินหา เจอตัวหนึ่งสีขาวดำ นอนอยู่ เราไม่เห็นมันกระดุกกระดิกเลย มองพุงก็ไม่กระเพือม แต่ไม่กล้าเข้าไปดูใกล้ๆ หมาอีกตัวใกล้ๆกันก็ขู่เรา
เราเลยกลับขึ้นรถค่ะ

เรารู้สึกแย่มากเลย คือเราเป็นคนรักหมามาก เราติดตามมูลนิธิช่วยหมาจรจัด เรารับหมาจาดค่ายกักกันมาเลี้ยง คือทุกครั้งที่เราดูคนโพสหมาถูกรถชนแล้วหนี หาคนไปช่วยอะไรพวกนี้ คือเราก็โกธรพวกที่ชนมากว่าทำไมไม่ช่วยเค้า แล้ววันนี้เราชนเอง เรากลับไปใกล้เค้าแล้ว เรากลับไม่กล้ามองเค้า ไม่กล้าเข้าไปหาเค้า

แล้วพอเรากลับบ้าน เจอหมาของเรา เราก็คิดแต่ว่าถ้าหมาของเราโดนรถชนตายแล้วหนี เราคงรู้สึกแย่มาก

เรารู้สึกแย่จริงๆค่ะ ไม่เคยขับรถทับหมาเลย หมาตัดหน้ารถเครื่องก็หักหลบจนล้มถลอกตลอด

พรุ่งนี้เราจะไปทำบุญให้เค้าค่ะ วันนี้ก็จะสวดแผ่เมตตาให้

เราควรทำไงดีค่ะ รู้สึกผิดติดตัวตลอด รู้สึกภาพมันติดตาด้วย