Phenomeno(ฟีโนมีโน): คน ชน ของ


รูปจาก http://lndb.info/light_novel/Phenomeno/vol/2035

ยามาดะ นางิโตะ นักศึกษามหาวิทยาลัย เดินทางมาจากบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อมาศึกษาต่อที่โตเกียว
แน่นอนว่าค่าที่พักในเมืองนั้นราคาแพง ที่พอจะจ่ายได้ก็แสนจะคับกาย
โชคดีของผม หาบ้านเช่าได้ในราคาถูกสุดๆ บ้านเลยน่ะ ไม่ใช่ห้อง
ถึงจะอยู่บนภูเขา ไกลบ้านร้านรวง แต่ก็โอเค อยู่คนเดียวนี่ยังกับราชา
เห็นว่าเป็นบ้านแห่งความสมปราถนา ใครมาอยู่ก็ได้สิ่งที่ต้องการอย่างใจหวัง แล้วทำไมย้ายออกไปหว่า

อยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็พบว่ามีเสียงเปิดประตูตอนกลางดึกเสมอๆ เวลาที่ดังก็ใกล้เคียงกันตลอดด้วย
เราอยู่คนเดียว ไม่มีร่องรอยงัดแงะ แล้วใครหรืออะไรทำ
เสียงต่างๆเริ่มดังขึ้น เรื่อยๆ เรื่อยๆ
ดังจนต้องอุดหูนอน กลัวจนต้องเปิดไฟนอน
ต่อมาก็เจอรอยสลักแถวๆบันไดไม้

7

ต่อมาก็เจอรอยสลักอีก

6

5

เผ่นแล้วโว๊ย นับถอยหลังนี่หว่า

ผมเลยต้องระหกระเหินเร่ร่อน นอนตามคาราโอเกะหรือเน็ทคาเฟ่ไปก่อน
ผมโพสเรื่องของตนเองลงในเวป ก้นบึ่งยมโลก และเข้าร่วมOff line meeting หวังว่าจะมีใครที่รู้วิธีแก้ไขได้บ้าง
มีทติ้งครั้งนี้คนเยอะมาก เพราะคนที่ชื่อ โยอิชิ ลงชื่อเข้าร่วมด้วย

โยอิชิ Userอาถรรพ์ของก้นบึ่งยมโลก ผู้ที่พบจะมีอันเป็นไปในเจ็ดวัน
คนอยากลองของเต็มไปหมด แต่สุดท้ายโยอิชิก็ไม่มา เลยกินกันเมาแล้วกลับบ้าน

แล้วปัญหาของผมละเฮ้ย

ระหว่างทางกลับจากมีทติ้งนั้น ผมรู้สึกแปลกๆที่ฝ่าเท้าซ้ายเลยก้มมอง

4

กลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัว

กลัวจนจะบ้าอยู่แล้ว

เงินก็ไม่ค่อยจะมี เพื่อนที่สนิทที่นี่ก็ไม่มี ไปไหนดี
ร้านที่จัดมีทติ้งมี drink bar ตลอดคืนนี่ สว่างและคนเยอะ กลับไปดีกว่า
เมื่อไปถึงก็ได้พบกับ ผู้หญิงชุดดำ เอาหน้าผากติดกระจกมองเข้าไปในร้านด้วยท่าทางชวนสยอง

เธอน่ะ…โยอิชิ…รึ

เธอพยักหน้าตอบ

ยอด คนอยากโดนละไม่มี คนกลัวผีดันมาโดน

ทีนี่มาดูกัน บ้านนั้นหรือโยอิชิ ใครจะทำให้ผมมีอันเป็นไปก่อนกัน




ความรู้สึกแรกตอนที่เห็นหนังสือเรื่องนี้
ปกดูหลอนดี แต่ใหญ่ง่ะ หนาด้วย
แต่ในฐานะที่เป็นคนชอบอ่านแนวลี้ลับ ไม่จัดไม่ได้
ตอนแรกนึกว่าจะอ่านยาก ไปๆมาๆ อ่านง่ายกว่าที่คิด ไม่นานก็จบเล่ม

ขอพูดถึงเรื่องตัวละครก่อนครับ
แน่นอนว่าตัวละครหลักๆก็คือ นางิโตะกับโยอิชิ ส่วนตัวแล้วเป็นส่วนผสมที่แปลกดี
คนนึงไม่ชอบสิ่งลี้ลับ กลัวสุดใจ อีกคนก็ชอบสิ่งลี้ลับ พุ่งเข้าใส่
ต่างกันมากแต่พอจับมาอยู่ด้วยกันแล้ว เรื่องกลับสนุก
ซึ่งทำให้พระเอกเรามีดวง ชน ของ บ่อยๆ
อีกอย่าง เรื่องนี้นางเอก(?) เรายูนิกมาก ไม่เคยเจอเรื่องไหนแบบนี้เลย สุดๆ

มาดูที่เนื้อเรื่องบ้าง แน่นอนว่าเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับต่างๆแต่ก็ไม่ใช่แค่ไปลองของแล้วก็จบๆไป
การวางเรื่องน่าสนใจมาก มีการวางปมของเรื่องหรือตัวละครทิ้งไว้ตามจุดต่างๆของเรื่องได้อย่างแนบเนียน
กว่าจะรู้ตัวก็ตอนท้ายเล่มแล้ว พอนึกดูอีกทีเรื่องก็บอกอยู่แล้ว เราไม่รู้สึกเอง
การพัฒนาการของตัวละครก็น่าสนใจ ทั้งนางิโตะและโยอิชิเอง

เรื่องภาพนั้น ผู้วาดใช้สีที่ทำให้แนวภาพดูหลอนๆ การวางองค์ประกอบก็เน้นไปที่บรรยากาศรอบๆตอนนั้นมากกว่าเล่าว่าใครทำอะไรเกิดอะไรขึ้น อารมณ์ภาพเลยดูแปลกๆ  ลายเส้นสวยแต่แต่งภาพให้หลอน

สรุป สามดาวครึ่งครับ ผู้ชอบแนวผีสิ่งลี้ลับแบบหลอนๆ ไม่แหวะ ไม่ตุ้งแช่ บวกครึ่งดาว