เรื่องเหล่านี้มันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในอดีต ในสมัยเด็กฉันคิดว่ามันโอเคนะสำหรับชีวิต กับครอบครัวที่มีฐานะกลางๆ ไม่ร่ำรวยและไม่จน ชีวิตวัยเด็กมันช่างดีเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับ ชีวิตที่เข้าสู่วัยรุ่น และสู่รั้วมหาวิทยาลัย ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่เข้ามาเรียนหนังสือในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ฉันเข้ามาเรียนพร้อมเพื่อนๆที่สนิทกัน จริงๆตอนนั้นฉันมีแฟนแล้วนะ (แค่แฟน ไม่มีอะไรเกินเลย) แต่ฉันดันเผลอใจไปรักผู้ชายหน้าตาดีคนนึงซึ่งดูเขาเป็นคนขี้เล่น สนุกสนานเฮฮา และมีเสน่ห์ฉันยอมรับว่าช่วงนั้นฉันไม่ค่อยได้พบกับแฟนเพราะเราอยู่ห่างไกลกัน และฉันก็เริ่มเผลอใจ ถลำลึกจนหลงรักผู้ชายคนนี้ ฉันขอเรียกชื่อเขาว่า แบงค์  เราเริ่มสนิทสนมกัน จนถึงขั้นเลยเถิด และก้าวข้ามเกินคำว่าแฟน และหลังจากนั้นฉันก็ทำสันดานแย่ๆโดนกลับไปขอเลิกกับคนเก่าทั้งที่แฟนเก่าไม่ผิด และเขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจึงทำให้ฉันมาขอเลิก.  หลังจากนั้นฉันกับแบงค์ก็คบหากัน เวลาล่วงเลยเข้าปีที่ 2 แบงค์ก็เริ่มฉายแวว แบงค์ได้มีโอกาสไปพบคนที่แบงค์เคยรักและรู้สึกดี ซึ่งฉันก็ไม่ยังไม่ได้เอ๊ะใจอะไร จนฉันเห็นว่าแบงค์ยังไม่กลับมาสักที ฉันก็โทรไปถามว่าแบงค?อยู่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร(คำถามที่ผช.คงเบื่อ) แบงค์พูดอ้ำๆอึ้งๆ และพูดเบาๆ ว่าอยู่งานวันเกิดเพื่อนๆ ฉันก็ลองใจตามประสาแฟน เลยบอกแบงค์ว่า ไปด้วยได้ไหมเดี๋ยวตามไป. แบงค์ก็พูดอ้างโน้นอ้างนี้ขึ้นมาทันที พอฉันงอแงงี่เง่ามากขึ้น แบงค์ก็เริ่มมีอาการโมโห(หรือเรียกว่าโมโหกลบเกลื่อนก็ได้) พอแบงค์กดตัดสายไป ฉันก็กระหน่ำโทร แต่แบงค์ก็ไม่รับ ฉันเริ่มกระสับกระส่าย นอนไม่หลับ ฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันเลยไปรบกวนรุ่นพี่ ขอยืมมือถือเผื่อแบงค์จะรับ แต่แบงค์ก็ไม่รับ และตอนนั้นเอง ก็มีเบอร์นึงโทรเข้ามา ฉันรับสายในใจคิดว่าถ้าเป็นของรุ่นพี่ก็จะเดินเอามือถือไปคืน แต่ปลายเสียงที่เป็นเสียงผู้หญิงทางโน้น พูดว่าเมื่อกี้โทรเข้ามาเบอร์08xxxxxxxหรือเปล่าค่ะ. (เบอร์แบงค์) ฉันบอกว่าใช่ค่ะ  ฉันบอกว่าขอสายแบงค์หน่อยค่ะ. เขาก็ถามฉันว่าจากใครคะ ฉันตอบว่า แฟนแบงค์ค่ะ หลังจากนั้น ฉันได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดกระแทกเสียงเหมือนตั้งใจให้ฉันได้ยินว่า แบงค์แฟนโทรมา. แล้วแบงค์ก็พูดว่าอะไรอีก ฉันรู้สึกกลัวไปหมด กลัวว่าที่คิดอยู่ในใจลึกมันจะใช่ ฉันถามหลายๆครั้งว่า อยู่กับใคร แบงค์กลับพูดว่า  เธอก็รู้ว่าใคร ชื่อผู้หญิงคนนั้นก็ลอยเข้ามาทันที ฉันถามแบงค์ไปว่า ใช่วันไหม แบงค์อยู่กับวันเหรอ เสียงฉันสั่นไปหมด น้ำตาคลอ แต่ทำอะไรไม่ได้ พอฉันถามมากๆ. แบงค์ก็ตัดสายและเขาก็ปิดเครื่อง คืนนั้นมันทรมานมาก นั่งคิดว่าเขาจะทำอะไรอยู่ และทั้งร้องไห้จนตาบวมไปหมด ฉันพยายามจะหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน พยายามจะข่มตานอนแต่มันไม่หลับ ฉันรอแบงค์ และก็รอ จนสว่าง แบงค์ก็ยังไม่กลับ ระหว่างที่รอฉันทั้งโทรหา ทั้งส่งข้อความ

***เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ ตาจะปิดแล้ว เราต้องไปทำงานเช้า กลับมาจากที่ทำงานจะมาต่อนะค่ะ).  
***ยืมของพี่ชายมาตั้งกระทู้นะคะ