คือผมมีแฟนอยู่คนหนึ่ง  เขาเคยเป็นแฟนเก่าของเพื่อนของผมครับซึ่งเรื่องนี้ไม่มีปัญหาอะไรกับเพื่อนผมเพราะก่อนตัดสินใจคบผมคุยกับเพื่อนก่อนแล้ว แต่ว่าหลังจากเราคบกันช่วงแรกๆก็เหมือนจะโอเคครับ แต่หลังๆมา เราไม่ได้คุยกันเลยในเฟสก็แทบจะไม่ได้ทัก โทรศัพท์ก็ไม่ได้โทรคุยกันเพราะเขายังไม่อยากให้แม่ของเขารู้ครับว่ามีแฟน เพราะครั้งก่อนที่เขาเลิกกับเพื่อนผมไปเขาร้องไห้หนักแม่ของเขาจึงให้เขาสัญญาว่าจะไม่มีแฟนอีกไม่อยากเห็นลูกร้องไห้เสียใจอีก  เพราะฉะนั้นผมจึงเข้าใจครับและยอมเป็นแฟนแบบไม่ต้องประกาศให้ใครอื่นรู้ว่านี่อ่ะแฟนผม แต่ก็มีเพื่อนของเราหลายคนครับที่รู้ ใครที่ไม่รู้มาถามผมก็ตอบตามความจริง
เพื่อนที่ผมปรึกษาก็บอกว่าให้เลิกกันเถอะ นิสัยเขาไม่เข้ากับผมหรอก นิสัยเราสองคนก็มีอะไรๆหลายอย่างที่ไม่เข้ากันแต่ผมก็ยอมที่จะไม่พูดอะไรครับ รู้ทั้งรู้แต่ก็อยากจะลองเดินหน้าต่อไปอาจจะเป็นเพราะว่าผมรักเขา แต่หลายครั้งที่ผมรู้สึกท้อ เราเป็นแฟนกันแต่ไม่เคยทำอะไรเหมือนแฟนกันสักอย่าง เขาอยู่กับเพื่อนตลอด ทั้งที่ผมคุยกับเพื่อนๆว่า ขอเวลาแบ่งให้แฟนบ้าง เลยออกมาจากกลุ่มเพื่อนบางครั้ง เพื่อนก็เข้าใจครับ แต่เขาก็ยังอยู่กับกลุ่มเพื่อนเขาอยู่ดี เขาเคยบอกผมว่าเขาชอบอยู่คนเดียวเข้าใจเขานะ ไม่ใช่เขาไม่รัก ผมเองก็อยากยืนข้างเขาในฐานะแฟนแต่เขาขอมาผมก็จะทำเพื่อเขา พอผมลองปล่อยเขา เขาก็จะมาบอกผมว่าผมไม่เคยสนใจเขาเลยผมไม่ได้รักเขาใช่ไหม คบกับเขาเพราะสงสารเขาใช่ไหม ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี ผมไม่อาจจะทำหน้าที่แฟนที่ดีให้กับเขาได้ ผมเคยถามเขาว่าทำไมถึงอยากคบกับผม เขาตอบว่าเวลามีเรื่องอะไรผมสามารถทำให้เขายิ้มได้ตลอดเวลา... แต่ตอนนี้ผมคงทำให้เขาเสียใจ

เรื่องจริงไม่ได้อิงละคร