เราน้อยใจจังเลย เวลาที่เราแค่อยากพูดคุย อยากมีใครสักคนรับฟัง เรื่องราว แลกเปลี่ยนความคิด
อยากแบ่งปันกับสิ่งที่ได้พบเจอให้เพื่อน กับถูกเมินเฉย T T

แต่เราเป็นคนแรกๆที่เค้าจะเรียกหาเวลาที่มีปัญหา อยากเม้าท์มอย เราไม่เคยปฏิเสธเพื่อน หรือเงียบไปสักครั้ง
ถึงจะไม่ว่าง เราก็ปลีกตอบคำถามเค้า ว่าตอนนี้ไม่ว่าง เดี๋ยวคุยกันนะ ทันทีที่ว่างเราจะโทรกลับ หรือทักไปทันที
อย่างน้อยเค้าจะได้ไม่ต้องรอเราเก้อ ณ จุดๆนั้น เวลานั้น

วันนี้เราเฟลจริงๆค่ะ เราทักไลน์เพื่อนไป เค้าอ่านค่ะ  แต่ไม่ตอบ
หลายครั้งเป็นแบบนี้ มีบางครั้งเราโทรไปเพื่อปรับทุกข์ เรากลับไม่ได้พูดเลยค่ะ กลายเป็นเพื่อนพูดเรื่องตัวเองทั้งหมดแทน เราก็ได้แต่รับฟัง แล้วก็วางสายไปทุกครั้ง เหมือนเค้าไม่อยากรับรู้เรื่องของเราเลยอ่ะ

พอนึกถึงวันที่เค้าไม่เหลือใครจริงๆ เราก็เป็นคนที่เข้าไปให้กำลังใจ อยู่ข้างๆมาตลอด พอนึกถึงตัวเองตอนนี้เหมือนโดนทิ้งเลย

บางทีอาจมองว่าเราไร้สาระ ควรมองข้ามไปบ้าง แต่เราเซ้นสิทีพกับเรื่องความเป็นเพื่อนมากๆเลยค่ะ

คือเสียใจ น้อยใจมากอ่ะ